Τα τελευταία χρόνια η μητέρα μου σπαταλούσε την μοναξιά της
ζητώντας επίμονα βιβλία διαβάζοντάς τα με λαιμαργία ευτυχισμένη.
Πολλές της ηλικίας της μαθαίνουν τα χούγια του θεού και ζητούν
μόνο την φιλική συνεισφορά του.
………………………………………….
Κάποτε η ιστορία αυτών των ανθρώπων γίνεται γοητευτική
διότι δεν διεκδικούν τίποτα.
Ο άρτος της ημέρας τους ελάχιστος
οι προσδοκίες μηδαμινές
τα μάτια τους θολώνει αχλή καταρράκτη
θεωρούν τη ζωή ακροβασία αφόρητη
άρτυμα πικρότατο
και συνήθως ζουν για άλλους.
Απλώνουν το χέρι ακουμπώντας το μπράτσο του θεού.
Αγνοώ ποιος απ’ τους δυο ασκεί γοητεία συγγνώμης πρώτος
Αλλά αβρότητες σε τέτοιο ύψος εκλεπτύνσεων
Αποκτούν χαρίσματα μετουσίωσης
σ’ αυτά που η μνήμη μου έχει αποθησαύρισμα απότισης φόρου τιμής
δέηση στην βαρύτατη εκδοχή της, υποστολή σημαίας
υπό το ηχηρό παρουσιάστε, όπλων αγήματος.
(ποίημα I)
Αναρωτήθηκα διαβάζοντας πολλές φορές τα ποιήματα της νέας συλλογής του Ανδρέα Βεργιόπουλου, πως θα απέδιδε τις εικόνες του αν ήταν ζωγράφος ή μουσικός! Μα δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Πρόκειται μάλλον για γητευτή λέξεων και νοημάτων που από μια θέση χαοτική καταφέρνει να τις βάζει σε μια κατάσταση σχετικότητας και να δημιουργεί εικόνες που μαγεύουν τη ματιά, λόγια που ξαφνιάζουν στο μουσικό τους άκουσμά. Καθόλου περίεργο! Ο Ανδρέας Βεργιόπουλος είναι φυσικός ποιητής. Είναι ποιητής και φυσικός. Χαρακτηρίζεται από τις σπάνιες εκείνες ανθρώπινες ποιότητες που συνδυάζουν την λογική της επιστήμης με την μαγεία της ποίησης. Σας από ειρωνεία απέναντι στις λέξεις του, δίνει στα ποιήματά του αριθμούς κατάταξης και ποτέ τίτλους. Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV…. Αφήνει στον αναγνώστη να ανακαλύψει την εσωτερική σχέση των λέξεων και νοημάτων που ο ποιητής αραδιάζει στο χαρτί και τον προκαλεί να αποφασίσει αν θα διατηρήσει την υπάρχουσα διαδοχή ή αν θα την αλλάξει.
Ανάμεσα στις ποιότητες που αποδίδονται στον ποιητή Βεργιόπουλο είναι και η μικρή συχνότητα εμφάνισης. Κάτι σαν φυσικό φαινόμενο που εμφανίζεται αραιά και που. Κάτι σαν πεφταστέρι που θα περιμένουμε καιρό για να χαρούμε την ομορφιά της εμφάνισής του. Οι οικονομολόγοι θα το μετέτρεπαν σε αξία. Μεγάλη λόγω σπανιότητας….
Ας θυμηθούμε πως ο Ανδρέας Βεργιόπουλος γεννήθηκε στην πόλη του Ναυπλίου και την αποχωρίστηκε μόνο όταν, 18 ετών, άρχισε τις σπουδές του στην Πάτρα στον τομέα της Φυσικής. Γρήγορα η ποίηση θα τον κερδίσει και το 1980, φοιτητής ακόμη, παρουσιάζει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Δορκάδες».
Καθηγητής στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διαγράφει μια πορεία που συνδυάζει την αγάπη του για την επιστήμη και την ποίηση. Το 1991 παρουσιάζει τη νέα του ποιητική συλλογή «…μὲ τἠν ὁπλὴ τοῦ ἀλόγου…», ενώ το 1997 παρουσιάζει την «Φαινομενολογία Αργυρότητος» και το 2005 τους «Ωραιότατους συνδαιτυμόνες». Το 2016 ο Ανδρέας Βεργιόπουλος μας χαρίζει τέσσερα μοναδικά πεζά κείμενα που εκδίδονται από το περιοδικό Το Δέντρο. Στα κείμενα αυτά όπως και στα ποιήματά του, θα δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο τύπο γραφής διαδοχής εκλεπτυσμένων νοητικών χειρισμών που θα ενσωματωθούν, εξάλλου, και στην «Περί εκλεπτύνσεων» νέα ποιητική του συλλογή.
Η συλλογή αυτή παρουσιάσθηκε (Παρασκευή 7-12-2018) στην φιλόξενη στέγη του Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης», κατάμεστη από γνωστούς και φίλους που τίμησαν την παρουσία του στα Γράμματα και οι οποίοι είχαν την ευκαιρία μ’ ένα ποτήρι κρασί κι ένα τραγούδι να γνωρίσουν, να συζητήσουν και να θυμηθούν.
Σήμερα, λίγο πριν το τέλος του 2018, λίγο πριν την αρχή του 2019, ο Ανδρέας Βεργιόπουλος στο «Περί εκλεπτύνσεων» έργο του καταθέτει συμβολισμούς μιας νέας δυναμικής συνάρτησης ανάμεσα στον Κόσμο και όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους της γειτονιάς. Μιας δυναμικής που παραμένει στο βάθος της μυστική και απροσπέλαστη στην απλή λογική.
Για να την καταλάβει κανείς χρειάζεται να ασκηθεί στην κατανυκτική της ανάγνωση, να την προσεγγίσει με την ψυχή και να καταθέτει από το υστέρημά του σε κοινό σκοπό μαζί με όσους φτιάχνουν πανιά για τα μεγάλα ταξίδια της έκστασης.
Στην μνήμη αναπαύονται λησμονημένες ποδοσφαιρικές συναντήσεις
Εκεί δίνουν ραντεβού φιλοξενούμενοι η παιδική ηλικία
και οι φίλοι.
……………………………………………………
Εκεί αρχίζει η κατανυκτική ανάγνωση του πέμπτου
Ευαγγελίου του κρυμμένου σαν θησαυρού του ευαγγελιστή
Με τα πιο πολλά αποθησαυρίσματα της παιδικής ηλικίας
αυτών των Χριστών της μπάλας ξεκινώντας από την Βηθλεέμ
της αλάνας αχειραγώγητοι μαθητές του διπλανού σχολείου
ολοπρόθυμοι να κατασφαγούν για τα ιδανικά μιας θρησκείας
που δυστυχώς θα μείνει στην μνήμη αυτού του γολγοθά
που ανεβαίνει βογκώντας η ανθρωπότητα
καθώς λεηλατεί την παιδικότητα ποτίζοντας ξύδι
το αίμα όπου χύθηκε για απολύτρωση
από το υστέρημα όσων φτιάχνουν πανιά
για τα μεγάλα ταξίδια της έκστασης.
(ποίημα V)
