Ο Άγιος Αντίπας έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Δομιτιανού (81-96μ.Χ.) και ήταν σύγχρονος των Αγίων Αποστόλων, από τους οποίους και διδάχθηκε τη χριστιανική πίστη. Σύμφωνα με την παράδοση σπούδασε στη φημισμένη ιατρική σχολή της Περγάμου και ασκούσε αφιλοκερδώς την ιατρική επιστήμη με ειδικότητα στη θεραπεία του πόνου και των ασθενειών των δοντιών.
Μετά τον θάνατο του επισκόπου Γαΐου και γύρω στο 70 μ.Χ. χειροτονήθηκε επίσκοπος της Εκκλησίας της Περγάμου, στην οποία εργάσθηκε με ένθεο ζήλο και αγωνιστικό φρόνημα, διακρίθηκε δε για τις πάμπολλες αρετές του και τη φλογερή του πίστη.
Σύμφωνα με τη Χριστιανική παράδοση, ο Απόστολος Ιωάννης έχρισε επίσκοπο Περγάμου τον Αντίπα, κατά τη βασιλεία του Δομιτιανού. Η παράδοση συνεχίζει ότι ο Αντίπας μαρτύρησε περίπου το 92, αφού ρίχθηκε σε πυρακτωμένο ομοίωμα ταύρου (μέσο βασανιστηρίων και εκτέλεσης) επειδή εξέβαλε δαιμόνια στα οποία πίστευε ο τοπικός πληθυσμός, και επειδή αρνήθηκε να απαρνηθεί την πίστη του και να λατρέψει τα είδωλα. Οι οδοντίατροι της Αργολίδας γιόρτασαν τον Άγιο Αντίπα
Μέσα εκεί, πάντα κατά την Ορθόδοξη παράδοση, προσευχήθηκε για διάφορα, και ιδιαίτερα για την ανακούφιση εκείνων που υποφέρουν από πονόδοντο. Στην δε Ακολουθία που συνέγραψε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, αναφέρεται μάλιστα ως «σωτήρας και ιατρός της οδονταλγίας» και «οδοντοσώστης».
Η θαυματουργική φήμη του Αγίου Αντίπα ως ιατρού και θεραπευτού των δοντιών, τον κατέστησε προστάτη άγιο των Ελλήνων ορθοδόξων οδοντιάτρων.
