1991: Ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν στους Μύλους του Άργους (του Γ. Γιαννούση)

Γράφει ο Γεώργιος Αν. Γιαννούσης
Οικονομολόγος
Πρόεδρος της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού

Δημοσίευση στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού (argolikivivliothiki.gr)

Είναι γνωστό πως οι μεγάλοι αλλά και οι μικροί του κόσμου αναζητούν, ορισμένες φορές, μικρές αποδράσεις από τη βαριά καθημερινότητα που τους επιβάλει ο ρόλος τους. Επιχειρηματίες, υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων, πολιτικοί, Υπουργοί, Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι Δημοκρατιών, συνηθίζουν να περνούν ξαφνικά και μακριά από τα μάτια της δημοσιότητας μερικές ώρες ή ημέρες ηρεμίας και ξεκούρασης. Η ανάγκη αυτή συνοδεύεται και από εκείνη της επιλογής ενός μέρους άγνωστου, «χαμένου» κάπου σε κάποια άλλη χώρα από τη δική τους, στο οποίο να μπορούν να περάσουν ευχάριστα και ταυτόχρονα να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους αν παραστεί ανάγκη. Την ανάγκη αυτή αισθάνθηκε και μια παγκόσμια πολιτική προσωπικότητα, ο Γάλλος σοσιαλιστής Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν, όταν το 1991, για πολλοστή φορά, «απέδρασε» λίγο στην Ελλάδα που αγαπούσε πολύ, προκειμένου να ξεκουραστεί και να βρεθεί με ηρεμία και ασφάλεια εκτός Προεδρικού Μεγάρου των Ηλυσίων!

Για τις μεγάλες προσωπικότητες, ολιγοήμερες διακοπές σε ένα μικρό χωριό είναι απαραίτητα αναζωογονητικές. Για το μικρό χωριό, η επιλογή του από μια παγκόσμια προσωπικότητα του κύρους του Φ. Μιτεράν, είναι ανέλπιστη ιστορική τύχη. Αυτό συνέβη με το μικρό χωριό των Μύλων Άργους της Αργολίδας, γνωστό στους ντόπιους για την ηρεμία, την παραθαλάσσια ομορφιά του και την ιστορία του από την Επανάσταση του ’21, άγνωστο όμως στον Γάλλο Πρόεδρο, τη συνοδεία του και την καταγραφή της ιστορίας που συμπληρώνεται σήμερα με το παρόν κείμενο.

Ένα ασταθές παγκόσμιο περιβάλλον

Όταν ο Γάλλος Πρόεδρος Φ. Μιτεράν αποφασίζει να δραπετεύσει από το Μέγαρο των Ηλυσίων για λίγες μέρες, στις παραμονές των Χριστουγέννων του Δεκεμβρίου 1991, ο κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό. Το πολιτικό κλίμα στην ίδια την Ευρώπη είναι πολύ βαρύ καθώς συντελούνται σημαντικές αλλαγές με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και της Γιουγκοσλαβίας που ίδρυσε ο Τίτο. Γεγονότα που δεν γίνονται με …βελούδινο τρόπο! Αντίθετα, ιδιαίτερα στη Γιουγκοσλαβία, είναι αιματηρά, εμφύλιος σπαραγμός με πολεμικές συγκρούσεις, εθνοκαθάρσεις, αποσχίσεις και, όπως πάντα στις περιπτώσεις αυτές, δραματικές εξελίξεις  μεγάλης  κλίμακας για τις ζωές και το μέλλον των ανθρώπων και των λαών. Οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία και το ΝΑΤΟ πρωταγωνιστούν στα γεγονότα και καθορίζουν τις εξελίξεις,  προσπαθώντας να έχουν το μεγαλύτερο δυνατό στρατηγικό κέρδος από τη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα  που διαφαίνεται, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού Σοσιαλισμού στην Ευρώπη.

Ο Φρανσουά Μιτεράν είναι ήδη μια πολιτική προσωπικότητα κύρους με γνώμη, η βαρύτητα της οποίας είναι σημαίνουσα για τις εξελίξεις αυτές. Όμως, έχει και μια ιδιαίτερη βαρύτητα για τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις που επίσης βρίσκονται σε αναβρασμό. Είναι ο πρώτος σοσιαλιστής Πρόεδρος της Γαλλίας και προσωπικός φίλος του υπόδικου τότε πρώην Πρωθυπουργού και επίσης σοσιαλιστή, Ανδρέα Παπανδρέου. 

Πρωθυπουργός στην Ελλάδα είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που κυβερνά μέσα σε ένα βαρύ πολιτικό κλίμα που χαρακτηρίζεται από βαθιά πόλωση.

Υπενθυμίζω σύντομα την εθνική κατάσταση της εποχής. Ο πρώην Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου δικάζεται στο Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία της  δήθεν συμμετοχής του στο «σκάνδαλο Κοσκωτά». Η δίκη γίνεται από την Κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» με Πρωθυπουργό τον Τζανή Τζανετάκη, που είχε προκύψει μετά από εκλογές με απλή αναλογική το 1989 και την κυβερνητική συνεργασία των  κομμάτων της Νέας Δημοκρατία (Κωνσταντίνος Μητσοτάκης),του  ΚΚΕ (Χαρ. Φλωράκης) και του Συνασπισμού της Αριστεράς (Λεω. Κύρκος).

Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό κλίμα, η είδηση ότι ο Γάλλος Πρόεδρος έφτασε ανώνυμα και χωρίς επίσημη ιδιότητα (incognito) για Χριστουγεννιάτικες διακοπές σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό του Άργους, τους Μύλους, φιλοξενούμενος σε «ένα βουκολικό σπίτι» όπως ο ίδιος το περιέγραψε, σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως στην Ελλάδα και το εξωτερικό.^[1] Όμως η αυστηρή τήρηση της ανώνυμης επίσκεψης απέτρεψε τον ξένο και ιδιαίτερα τον ελληνικό τύπο να έχουν σωστή πληροφόρηση για το πρόγραμμα, τις κινήσεις και τη συνοδεία του Γάλλου Προέδρου, με αποτέλεσμα τα σχετικά δημοσιεύματα να είναι γεμάτα ανακρίβειες και μυθεύματα όπως: ότι συνοδεύεται από τον Υπουργό Πολιτισμού Τζακ Λανγκ ή ότι είναι παρέα με το ζεύγος Μελίνας Μερκούρη και Ζιλ Ντασσέν ή ακόμη, ότι πέρασε τα Χριστούγεννα σε βίλα της Ερμιόνης.

«Το σπίτι στους Μύλους»

Θα μπορούσε να είναι τίτλος μυθιστορήματος! Πρόκειται όμως για ένα πραγματικό σπίτι στο χωριό των Μύλων, ιδιοκτησίας Δημητρίου Κωτσονάρου, στο οποίο φιλοξενήθηκε ο Γάλλος Πρόεδρος. Για χάρη της ιστορίας των Μύλων, ύστερα από 33 περίπου χρόνια, ο Δημήτρης Κωτσονάρος αποφασίζει να μιλήσει για το γεγονός αυτό και να καταγράψουμε στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, για πρώτη φορά, τις λεπτομέρειες της επίσκεψης μιας εξέχουσας πολιτικής προσωπικότητας. Επίσκεψης της οποίας θα γνωρίσουμε τον απλά ανθρώπινο χαρακτήρα της πέρα από τους τύπους του πρωτοκόλλου που ορίζει μια σημαντική πολιτειακή θέση! Ο Δ. Κωτσονάρος μιλάει με αγάπη και θαυμασμό τόσο για το Γάλλο Πρόεδρο όσο και για τον κοινό τους φίλο και κουμπάρο του (νονός της κόρης του) πρέσβη Χρήστο Μαχαιρίτσα, τον για οκτώ χρόνια διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος οργάνωσε  το ταξίδι αναψυχής του  Φ. Μιτεράν στην Αργολίδα.

Πώς όμως ο Γάλλος Πρόεδρος γνώρισε το Δ. Κωτσονάρο;

Όλα ξεκίνησαν το 1966, όταν ο 23χρονος τότε Δημ. Κωτσονάρος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και λόγω της γνώσης της γαλλικής γλώσσας μετατέθηκε σε υπηρεσία του ΝΑΤΟ στο Παρίσι. Εκεί γνώρισε, μέσω κοινών φίλων, τον Χρήστο Μαχαιρίτσα και τον σοσιαλιστή πολιτικό Φ. Μιτεράν. Η φιλία του με το Χρ. Μαχαιρίτσα διατηρήθηκε όλα αυτά τα χρόνια και, 25 χρόνια μετά το φθινόπωρο του 1991, του ζήτησε να διαθέσει το σπίτι του φιλοξενώντας τον Γάλλο Πρόεδρο για ολιγοήμερες χριστουγεννιάτικες ιδιωτικές διακοπές.^[2] Η πρόταση παρότι τον αιφνιδίασε  έγινε αποδεκτή με χαρά και έτσι ξεκίνησε να υλοποιεί  τις αναγκαίες προϋποθέσεις που έπρεπε να ισχύουν για τη φιλοξενία. Με μια κινηματογραφική μηχανή super 8 κατέγραψε τους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους των δυο σπιτιών του στους Μύλους και όλο τον περιβάλλοντα χώρο από το βουνό μέχρι την παραλία των Μύλων. Ακολούθησε ένα ταξίδι στο Παρίσι παρέα με τον Χρ. Μαχαιρίτσα και ο Γάλλος Πρόεδρος τους υποδέχτηκε στο γραφείο του στο Μέγαρο των Ηλυσίων.

Ο Χρ. Μαχαιρίτσας είχε ετοιμάσει και παρουσίασε δυο εναλλακτικές προτάσεις φιλοξενίας σε φιλικές βίλες Ελλήνων εφοπλιστών. Ο Φρ. Μιτεράν αφού άκουσε όλες τις προτάσεις και είδε την προβολή του κινηματογραφικού υλικού από τους Μύλους, χτύπησε φιλικά στον ώμο τον Χρ. Μαχαιρίτσα και του είπε: «Προτιμώ αυτό το μικρό βουκολικό σπίτι». Έθεσε δε τον όρο να υπάρξει άκρα μυστικότητα μέχρι την άφιξή του ώστε να μην γνωρίζουν τίποτα οι δημοσιογράφοι.

Την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 1991, μια ομάδα έξι ανδρών της προσωπικής φρουράς και ασφαλείας του Γάλλου Προέδρου φτάνει με μεταγωγικό αεροπλάνο στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Καλαμάτας μεταφέροντας, μεταξύ πολλών άλλων, και τα μηχανήματα για την δορυφορική εγκατάσταση επικοινωνιών στο σπίτι των Μύλων. Καθώς η Γαλλία είναι πυρηνική δύναμη, το «βαλιτσάκι» με τους κωδικούς και η δορυφορική σύνδεση είναι στην άμεση διάθεση του Προέδρου και εγκατεστημένα σε ένα δωμάτιο 25 τ.μ. στο σπίτι του Δημ. Κωτσονάρου. Η ίδια ομάδα ασφαλείας, χαρτογράφησε όλους τους δρόμους και παράδρομους στους Μύλους και τα μέρη που προβλεπόταν να επισκεφθεί ο Γάλλος Πρόεδρος (αρχαιολογικοί χώροι), ώστε οι μετακινήσεις του να είναι πλήρως ασφαλείς.

Έτσι, τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 1991, στις 20:39 το βράδυ προσγειώνεται το προεδρικό αεροπλάνο στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Καλαμάτας και εκεί τους ανέμενε ο Χρ. Μαχαιρίτσας.

 Ο Φρ. Μιτεράν συνοδευόταν από:

Την 47χρονη σύντροφό του Αν Πινζό (Αnne Pingeot).^[3]

Την 17χρονη κόρη τους Μαζαρίν Πινζό (Mazarine Pingeot)^[4] μαζί με μια συνομήλικη φίλη της.

Τον προσωπικό του σύμβουλο και στενό του φίλο Σαρλ Σαλζμάν (Charles Salzman).^[5]

Τον προσωπικό του γιατρό Kλωντ Γκουμπλέρ (Claude Gubler).^[6]

Τον πρόεδρο του Συνταγματικού Συμβουλίου  της Γαλλίας Ρομπέρ Μπαντιντέρ (Robert Badinder)^[7] μαζί με τη σύζυγό του Ελιζαμπέθ.

Συνοδευόταν επίσης από ομάδα ασφαλείας 20 επίλεκτων φρουρών με πανεπιστημιακή μόρφωση και ειδική εκπαίδευση (αλεξιπτωτιστές, βατραχάνθρωποι, οδηγοί ταχύτητας, κλπ), όλοι άριστοι σκοπευτές και γνώστες πολεμικών τεχνών. Δεν ζητήθηκε και δεν είχε, καμία συνδρομή από τις Ελληνικές Αρχές. Όλοι τους επιβιβάστηκαν σε ενοικιασμένα αυτοκίνητα που τους περίμεναν στο αεροδρόμιο και χωρίς ενδιάμεση στάση έφτασαν το βράδυ στους Μύλους όπου τους υποδέχτηκαν ο οικοδεσπότης Δημ. Κωτσονάρος και η οικογένειά του.

Στους Μύλους και στο διπλανό Κιβέρι, δεν υπήρχε ξενοδοχείο η πανδοχείο  και έτσι οι άνδρες της προσωπικής φρουράς του Προέδρου καθώς και ο προσωπικός του γιατρός φιλοξενήθηκαν σε σπίτια κατοίκων των Μύλων. Ο Δημ. Κωτσονάρος, η οικογένειά του και ο Χρ. Μαχαιρίτσας φιλοξενήθηκαν στο γειτονικό σπίτι του Νίκου Κουτούζου.^[8]

Οι γνώσεις του Φρ. Μιτεράν για την Αργολίδα ήταν πολύ καλές και το ενδιαφέρον του για την περιοχή παλιό και μεγάλο. Είχε επισκεφθεί και πάλι την περιοχή πριν 30 χρόνια και είχε αρχίσει να γράφει ένα βιβλίο με θέμα τις Μυκήνες. Η επίσκεψη του τάφου του Αγαμέμνονα ήταν για τον Πρόεδρο ένα «όνειρο ζωής». Δυστυχώς, στάθηκε αδύνατο να πραγματοποιήσει την επίσκεψη στις Μυκήνες γιατί ανήμερα των Χριστουγέννων που είχε προγραμματισθεί η επίσκεψη, ένας μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων και συνεργείων ΤV τον περίμεναν και τον ανάγκασαν να αλλάξει το πρόγραμμά του. Κινδύνεψε μάλιστα από ατύχημα καθώς στην έξοδο του Άργους προς Μυκήνες, μετά τη γέφυρα του Ξεριά, ένα αυτοκίνητο με δημοσιογράφους της τηλεόρασης του «Αντέννα» μπήκε απότομα μπροστά τους και τους έκλεισε το δρόμο για να τους αναγκάσει να σταματήσουν. Η προεδρική ασφάλεια αντέδρασε άμεσα, τους ακινητοποίησε και τους αφαίρεσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου, αφήνοντάς τους χωρίς μεταφορικό μέσον.^[9]

Την παραμονή των Χριστουγέννων επισκέφθηκε την Αρχαία Επίδαυρο και μετά γευμάτισε στο εστιατόριο του Λεωνίδα στο Λυγουριό, εκεί που πηγαίνουν οι καλλιτέχνες μετά τις παραστάσεις τους στο αρχαίο θέατρο. Φεύγοντας ο Λεωνίδας τους πρόσφερε λάδι και ελιές. Το απόγευμα επισκέφθηκε το Ναύπλιο και περπάτησε σε ολόκληρη σχεδόν την παλιά πόλη που έδειχνε να την γνωρίζει και να την αγαπά. Το βράδυ έφαγαν στο σπίτι των Μύλων με τη φροντίδα του οικοδεσπότη τους.

Ανήμερα των Χριστουγέννων, αφού ναυάγησε η προγραμματισμένη επίσκεψη στις Μυκήνες γύρισαν στο σπίτι. Ήταν Τετάρτη 25-12-1991, η ημέρα που παραιτήθηκε ο τελευταίος Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣΕ και ηγέτης της ΕΣΣΔ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ήταν, με άλλα λόγια, η ημέρα που κατέρρευσε το σοβιετικό καθεστώς και την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο αντικατέστησε η τρίχρωμη (άσπρο, γαλάζιο, κόκκινο) νέα σημαία της μετασοβιετικής Ρωσίας.

Στο δωμάτιο των 25 τ.μ. του σπιτιού που είχε μετατραπεί σε κέντρο ηλεκτρονικής και δορυφορικής επικοινωνίας, με απλωμένη στο φόντο πίσω του τη γαλλική σημαία, ο Φρ. Μιτεράν εξέδωσε το διάγγελμά του, σαν να ήταν στο γραφείο του προεδρικού Μεγάρου στο Παρίσι, σχετικά με την παραίτηση  Μιχ. Γκορμπατσόφ και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Ήταν ο δεύτερος μετά τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπους, που επικοινωνούσε με τον παραιτηθέντα ηγέτη της πρώην σοβιετικής υπερδύναμης.

Στη συνέχεια, όπως του άρεσε να κάνει κάθε μέρα, βγήκε να περπατήσει στα δρομάκια του χωριού κάτω από τις ελιές και τις πορτοκαλιές με τις οποίες είναι φορτωμένος ο τόπος.

«Ήταν απλός άνθρωπος», μου τονίζει ο Δημ. Κωτσονάρος. «Έδινε την εντύπωση όχι ενός ανθρώπου με κραταιό αξίωμα, αλλά μου θύμιζε τον αγράμματο και αταξίδευτο πατέρα μου. Γνώριζε τις αρχαιότητες της περιοχής μας και ιδιαίτερα εκείνες του Άργους. Σε κάποια συζήτησή μας, μου τόνισε πως πρέπει να είμαι υπερήφανος για την καταγωγή μου λέγοντας ότι η Ελλάδα έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε ολόκληρη την υφήλιο. Η Ελλάς, σημείωνε, υπήρξε το λίκνο του πολιτισμού, αλλά το Άργος υπήρξε το λίκνο όλης της Ελλάδος».^[10]

Το απόγευμα επισκέφθηκε το Άργος, την αρχαία αγορά και θαύμασε το λαξεμένο στο βράχο αρχαίο θέατρο της πόλης. «Είναι αριστούργημα» είπε απορώντας για τη μη αξιοποίηση και την εικόνα εγκατάλειψής του. Διατύπωσε μάλιστα και πάλι την επιθυμία του να γίνει η Αργολίδα και το Ναύπλιο Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.

Το πρωί της τέταρτης ημέρας παραμονής στην Αργολίδα, την Πέμπτη 26-12-1991, επισκέφθηκε το μουσείο της Αρχαίας Κορίνθου, θαύμασε τον Ακροκόρινθο και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τύχη των κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών από το μουσείο.

Επιστρέφοντας στους Μύλους το ίδιο απόγευμα δέχθηκε επίσκεψη από τον Δήμαρχο του Άργους Δημήτρη Παπανικολάου, που τον συνόδευαν οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Σωτήρης Κωτσοβός, Πέτρος Κωτσονάρος και Πάρις Παναγάκης.^[11] Επίσης τον επισκέφθηκαν ο Πρόεδρος της κοινότητας των Μύλων Κορομίχης με τους κοινοτικούς συμβούλους Κοδέλα και Γκικόπουλο.

 Το τελευταίο βράδυ του  Φρ. Μιτεράν στην Αργολίδα

 Ο Γάλλος Πρόεδρος θέλησε για την τελευταία βραδιά τους στην Αργολίδα να μην μείνουν όπως κάθε βράδυ στο σπίτι των Μύλων, αλλά να γευτούν τις υπέροχες νοστιμιές στην ταβέρνα του Κώστα Δέδε στο Μαλαντρένι. Το μενού περιλάμβανε τυρόπιτα με φύλλο χωριάτικο, ελιές, βολβούς (του άρεσαν ιδιαίτερα), πηχτή, τραχανά, κόκορα  κρασάτο με χυλοπίτες και, φυσικά, το υπέροχο ντόπιο κρασί. Με την αναχώρηση του Προέδρου και της παρέας του τού προσφέρθηκαν ως δώρα χυλοπίτες, τραχανάς και ελιές.

Την επόμενη ημέρα, Παρασκευή 27-12-1991, έληξε η πενθήμερη παραμονή του Φρ. Μιττεράν στους Μύλους του Άργους και στις 16:29 αναχώρησε από το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Καλαμάτας για το Παρίσι. Πριν φύγει, έστειλε τρία ευχαριστήρια τηλεγραφήματα: στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, στον Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και στον φίλο του Ανδρέα Παπανδρέου του οποίου η δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο βρισκόταν στο τέλος της και στον οποίο εξέφρασε την εκτίμηση και την συμπάθειά του.^[12]

Στον Κωνσταντίνο Καραμανλή έγραψε: «Με την ευκαιρία της σύντομης παραμονής μου στη χώρα σας, θα ήθελα να σας εκφράσω τα συναισθήματα της εξαιρέτου υπολήψεώς μου και της ευγνωμοσύνης μου για τις ομορφιές που προσφέρει η Ελλάδα στους επισκέπτες της».

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έγραψε απαντώντας στο μήνυμα του Γάλλου Προέδρου: «Χάρηκα ιδιαίτερα που μπορέσατε να περάσετε ευχάριστα στην Ελλάδα τις εορτές των Χριστουγέννων. Σας ευχαριστώ θερμά για το μήνυμά σας και σας απευθύνω και εγώ τις πιο ειλικρινείς ευχές μου για το 1992».

Αποχαιρετώντας τον οικοδεσπότη του ο Γάλλος Πρόεδρος, τον ευχαρίστησε για την τόσο θερμή φιλοξενία και του πρόσφερε το ποσό των 10.000 γαλλικών φράγκων για να το διαθέσει, ως ευχαριστήρια δωρεά, σε ένα ευαγές ίδρυμα. Πράγματι, ο Δημ. Κωτσονάρος παρέδωσε το ποσό στο γηροκομείο του Άργους το οποίο, με δημόσια δήλωση στον τοπικό τύπο, ευχαρίστησε τον Γάλλο Πρόεδρο για τη δωρεά.

Υποσημειώσεις

[1] Στη Γαλλία η σατυρική εβδομαδιαία εφημερίδα «Κανάρ Ανσενέ» (Canard enchaîné) έγραψε: «Ο  Τον- Τον [tonton, «ο θείος», όπως ονόμαζαν οι Γάλλοι τον Φ. Μιτεράν λόγω του πατριαρχικού τρόπου ομιλίας και συμπεριφοράς]  ήθελε κάπου να περάσει ανώνυμα με την αγαπημένη του και σχεδίασε  το τερπνόν  μετά του ωφελίμου». Η είδηση αναδημοσιεύτηκε από το «Ποντίκι» στις 31 Ιανουαρίου 1992.

[2] Ο πρέσβης Χρήστος Μαχαιρίτσας ήταν στενός φίλος του Γάλλου Προέδρου και σύμβουλός του σε θέματα Βαλκανίων και Σοβιετικής Ένωσης. Το ταξίδι του Φρ. Μιτεράν δεν ήταν το πρώτο που πραγματοποιούσε στην Ελλάδα με τη φροντίδα του Χρ. Μαχαιρίτσα. Είχαν προηγηθεί πάντα ινκόγκνιτο ταξίδια στη Χαλκιδική, στο Άγιο Όρος, στην Κέρκυρα και στην Ρόδο.

[3] Αν Πινζό (Αnne Pingeot). Ιστορικός τέχνης, Διευθύντρια  του μουσείου Ορσέ  στο Παρίσι.

Ο Φρ. Μιτεράν την γνώρισε το 1958 όταν αυτή ήταν 14 ετών και εκείνος 41, βουλευτής και ο νεότερος Υπουργός της τότε Κυβέρνησης. Συναντήθηκαν ξανά όταν ήρθε να σπουδάσει στο Παρίσι. Ο Φρ. Μιτεράν ήταν τότε παντρεμένος με την Ντανιέλ και έχουν αποκτήσει τον πρώτο τους γιό, τον Ζαν-Κριστόφ. Ακολουθεί και δεύτερος γιος, όμως  εκείνος ήθελε πολύ να αποκτήσει μια κόρη.

Ο Φρ. Μιτεράν και η Α. Πινζό ερωτεύονται με πάθος. Εκείνη είναι 22 ετών και εκείνος 49. Την πείθει να εγκαταλείψει τις σπουδές της στη διακόσμηση και να σπουδάσει νομικά. Οργανώνει τη ζωή του ώστε να χωρέσει μια νέα διπλή ζωή ανάμεσα στη γυναίκα του Ντανιέλ και την αγαπημένη του Αν. Η προσωπική ζωή του Φρ. Μιτεράν είναι δύσκολα κατανοητή για τους πολλούς. Είναι ταυτόχρονα πιστός στη γυναίκα του αλλά και στην ερωμένη του. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ζητήσει διαζύγιο από την Ντανιέλ αλλά δεν θα εγκατέλειπε ποτέ την Αν. Με τη γυναίκα του συνεχίζει να έχει κοινωνική ζωή με οικογενειακούς φίλους, ενώ με την Αν ζούνε μόνοι τους όπως οι ερωτευμένοι.

Εννέα χρόνια μετά, το 1974, η ερωτική τους ζωή συνεχίζεται με πάθος και η Αν γεννά κρυφά την κόρη τους Μαζαρίν σε μια κλινική της Αβινιόν.

Το 1981 ο Φρ. Μιτεράν κερδίζει τις εκλογές και γίνεται ο πρώτος σοσιαλιστής Πρόεδρος της Γαλλίας. Η σχέση του με την Αν παραμένει κρυφή και πλέον προστατεύεται από την φρουρά του Γάλλου Προέδρου. Η σχέση τους παραμένει για τη χώρα ένα επτασφράγιστο μυστικό. Καμία εφημερίδα, κανένας δημοσιογράφος, δεν ανέφεραν ποτέ τίποτα για τη διπλή ζωή του Γάλλου Προέδρου δεσμευμένοι από έναν κώδικα δεοντολογίας που επέβαλε τη σιωπή για την προσωπική του ζωή, και που τον τήρησαν μέχρι την ώρα που ο ίδιος φανέρωσε  και  αποκάλυψε την ύπαρξη της κόρης του – όντας εν ενεργεία Πρόεδρος -, δίνοντας στη δημοσιότητα φωτογραφία στην οποία εμφανίζεται μαζί της.

Στις 9 Μαΐου 1996 ο Φρ. Μιτεράν πεθαίνει. Στην κηδεία του πάνω από το φέρετρό του δημόσια τον αποχαιρετούν η γυναίκα του Ντανιέλ και ο γιος τους Ζαν-Κριστόφ μαζί με την Αν Πινζό και την κόρη της Μαζαρίν. Η Αν Πινζό δεν μίλησε ποτέ για τη σχέση της με το Φρ. Μιτεράν. Αρκετά χρόνια μετά και κάτω από τις πιέσεις του «Ινστιτούτου Φρ. Μιττράν» που την έπεισε πως η σχέση της με το Γάλλο Πρόεδρο δεν αφορούσε μόνο εκείνη προσωπικά, έδωσε στη δημοσιότητα 1.200 επιστολές τις οποίες ο Φρ. Μιτεράν της είχε αποστείλει και οι οποίες κυκλοφόρησαν σε έναν τόμο με τίτλο «Lettres à Anne 1962-1995».

[4] Μαζαρίν Πινζό (Mazarine Pingeot). Η μοναχοκόρη του Φρ. Μιτεράν.

Γνωστή συγγραφέας και σεναριογράφος. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και διδάσκει ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Paris VIII και σε άλλες Σχολές. Είναι Διευθύντρια του «Ινστιτούτου Φρανσουά Μιτεράν». Έχει τρία παιδιά από τον πρώτο της γάμο και στις 8-11-2016 άλλαξε επίσημα το επώνυμό της σε Μιτεράν-Πινζό (Mitterand-Pingeot).

[5] Σαρλ Σαλζμάν (Charles Salzman).

Από τους πιο έμπιστους φίλους του Φρ. Μιττεράν. Αεροναυπηγός, μηχανικός, ιδρυτής του Γαλλικού Κέντρου Επιχειρησιακής Έρευνας, ειδικός στους υπολογιστές  και στη βιομηχανική στρατηγική, Διευθυντής Ερευνών στο Πανεπιστήμιο Paris IX-Dauphine, με ξεχωριστή ειδικότητα στις δημοσκοπήσεις

[6] Kλωντ Γκουμπλέρ (Claude Gubler). Οικογενειακός και προσωπικός γιατρός του Προέδρου που τον ακολουθούσε παντού. Ο Φρ. Μιτεράν υπέφερε από καρκίνο του προστάτη και ήταν η αιτία θανάτου του το 1996.

[7] Ρομπέρ Μπαντιντέρ (Robert Badinder).

Κορυφαίος Γάλλος νομικός, καθηγητής Ιδιωτικού Δικαίου σε πολλά Πανεπιστήμια. Προσωπικός φίλος του Φρ. Μιτεράν, σοσιαλιστής, εξελέγη Γερουσιαστής από το 1995 έως το 2011. Μαζί με τη σύζυγό του Ελιζαμπέθ, διακεκριμένη φιλόσοφο και συγγραφέα, οργάνωσαν στο σπίτι τους την διαδικασία αναγνώρισης από τον Φρ. Μιτεράν της Μαζαρίν ως νόμιμου τέκνου του.

[8] Δίπλα στο σπίτι του Νίκου Κουτούζου υπήρχε μια στάνη με ζώα. Κάθε πρωί ο μπάρμπα-Νίκος πρόσφερε στον Πρόεδρο της Γαλλίας φρέσκιες μυζήθρες και πορτοκάλια. Η γυναίκα του, η κυρα-Ανθούλα έβγαλε από το κεφάλι της τη μαντίλα της και την έκανε δώρο στην παρέα του προέδρου

[9] Ο «Ελεύθερος Τύπος» την Παρασκευή 27-12-1991, με αφορμή τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας για τον Γάλλο Πρόεδρο έκανε την εξής δημοσίευση: «Σύμφωνα με ξένους διπλωματικούς κύκλους ο σκαιός τρόπος αντιμετώπισης των δημοσιογράφων και της TV από τους σωματοφύλακες του Φρ. Μιτεράν, συνδέεται με την ιδιαιτερότητα της σύνθεσης της παρέας του Γάλλου Προέδρου, ο οποίος έχει τη συνήθεια να δραπετεύει κατά διαστήματα από τα κρατικά και οικογενειακά του καθήκοντα».

[10] Είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι η τότε ηγεσία της κοινότητας των Μύλων δεν τίμησε την παρουσία του Γάλλου Προέδρου δίνοντας το όνομά του σε δρόμο ή πλατεία του χωριού. Επειδή ποτέ δεν είναι αργά, καιρός είναι να γίνει μια αντίστοιχη κίνηση από τον σημερινό Δήμο Άργους-Μυκηνών τιμώντας το πρόσωπο του Γάλλου Προέδρου και την αγάπη του για τους Μύλους και το Άργος.

[11] Ο Δήμαρχος Άργους δώρισε ένα αριθμημένο αντίγραφο πίνακα του Αλ. Φασιανού. Ο Δημ. Κωτσονάρος με πληροφόρησε ότι ο Φρ. Μιτεράν ήταν φίλος με τον γαλλοσπουδαγμένο καλλιτέχνη και είχε ήδη αρκετά έργα του.

[12] Ο Φρ. Μιτεράν δήλωσε: «Αμείωτη παραμένει η εκτίμηση και η συμπάθειά μου προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Είμαι απόλυτα και σε καθημερινή βάση ενημερωμένος για τη δίκη του και είμαι πεπεισμένος πως δεν θα υπάρξει καταδίκη. Έχει δίκιο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να είναι εναντίον της δίκης. Έναν Πρωθυπουργό οκτώ χρόνων, όχι μόνο δεν τον δικάζεις αλλά ούτε καν τον αγγίζεις».

Πηγές

• Ελληνικός ημερήσιος και περιοδικός τύπος  [Δεκέμβριος 1991 –Ιανουάριος 1992].
• Wikipedia
• Neus Room iefimerida [1/06/2015]
• Greek Diplomatic life [Ιανουάριος 1992]

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον φίλο μου Γεωργ. Ηλ. Κόνδη, Δόκτορα Κοινωνιολογίας, για τη μετάφραση των ξένων κειμένων και τη γλωσσική επιμέλεια του άρθρου μου.