Γράφει ο Τάκης Παπαιωάννου,
οικονομολόγος, υποψήφιος βουλευτής Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
Στην Ελλάδα αυτού του αιώνα, από τους σημερινούς 40ρηδες μέχρι τους τωρινούς 18ρηδες, όσοι σπουδάσαμε μακριά από τα σπίτια μας και ταξιδεύαμε αποκλειστικά με τρένα, ΚΤΕΛ και καράβια, τις τελευταίες μέρες έχουμε μείνει μουδιασμένοι να παρακολουθούμε την εξέλιξη μιας αδιανόητης τραγωδίας.
Αντανακλαστικά, ο καθένας από εμάς κάνει τη σκέψη πως θα μπορούσε να βρίσκεται στην θέση των παιδιών που χάθηκαν τόσο άδικα.
Οι γενιές μας έχουν χαρακτηριστεί ως οι πιο μορφωμένες, παραγωγικές αλλά και αδικημένες γενιές της χώρας. Είναι οι ίδιοι νέοι που στην πανδημία χαρακτηρίστηκαν ως απειλή για το κοινωνικό σύνολο από το κυβερνητικό αφήγημα της ατομικής ευθύνης.
Μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία, τις πρώτες ώρες μετά το τραγικό δυστύχημα, έγιναν μάρτυρες της προσπάθειας να αποδοθούν και πάλι όλα αποκλειστικά σε ένα ανθρώπινο λάθος.
Και στη συνέχεια, άκουσαν μια καθυστερημένη συγγνώμη που συνοδεύτηκε από καταστολή και χημικά σε μια από τις μαζικότερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών. Εκεί που η ελπίδα ξαναφύτρωσε για λίγο ανάμεσα στους νέους γονείς που με τα παιδιά τους πλημμύρισαν την πλατεία Συντάγματος την Κυριακή.
Αυτή την κοινωνία πήγαν να ποδοπατήσουν ξανά. Της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.
Όμως ας μην πηγαίνουμε μακριά. Κι εδώ στην Αργολίδα, ο κόσμος ανταποκρίθηκε μαζικά στα καλέσματα των συλλογικοτήτων, ενώ οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων της περιοχής έδειξαν τον δρόμο.
Αυτές τις ημέρες όλη η χώρα πενθεί. Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών είναι ένα σημείο καμπής που αλλάζει για πάντα τις ζωές όλων μας.
Τα ερωτήματα που τίθενται στην κυβέρνηση είναι αμείλικτα:
• Γιατί η κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση στη Βουλή αλλαγμένη τη Σύμβαση με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, χαρίζοντας σχεδόν 600 εκ. από προβλεπόμενες επενδύσεις της Ιταλικής εταιρείας και ταυτόχρονα αφαίρεσε από τη Σύμβαση την υποχρέωση του Δημοσίου να ολοκληρώσει τα έργα ασφάλειας του δικτύου;
• Γιατί μετά τον Ιούλιο του 2019 έπαψε να λειτουργεί το κέντρο τηλεδιοίκησης στη Λάρισα;
• Γιατί ο μοιραίος σταθμάρχης επιλέχτηκε παρανόμως, ενώ το όριο ηλικίας δεν του το επέτρεπε και πέντε ημέρες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας μετάταξης, με υπουργική απόφαση άλλαξε το όριο ηλικίας ώστε να θεωρείται νόμιμη η μετάταξη;
• Γιατί αγνόησε επιδεικτικά τις καταγγελίες των εργαζομένων για τηn τραγική κατάσταση της ασφάλειας των μετακινήσεων;
Είμαστε σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και όλοι πρέπει να τεθούν προ των ευθυνών που τους αναλογούν.
• Το πολιτικό σύστημα με τις πρόδηλες ανεπάρκειες.
• Οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης που σε όλες τις περιπτώσεις έβγαζαν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες των σιδηροδρομικών (και όχι μόνο).
• Οι λειτουργοί των μέσων ενημέρωσης που τα προηγούμενα χρόνια δεν έκριναν σκόπιμη την προβολή αυτών των ζητημάτων.
Nα πιαστούμε από κάπου λοιπόν για να μην μας πάρει ο άνεμος.
Να πιαστούμε από τους νέους που έχουν μείνει στον τόπο τους και από αυτούς που θέλουν να γυρίσουν και μαζί να οικοδομήσουμε ένα σύγχρονο, φιλικό στην ανάπτυξη και τον πολίτη, κράτος.
Να πιαστούμε από τους εργαζόμενους που κρατάνε αυτή τη χώρα όρθια και που οφείλουμε να τους ακούμε με όλη μας την προσοχή κάθε φορά που θέτουν ζητήματα στο δημόσιο διάλογο.
Να πιαστούμε από την αξιοπρέπεια του λαού μας.
Και να μην ξεχάσουμε. Ποτέ.
