Χτύπησαν λοιπόν οι καμπάνες εκκλησιών ως αποδοκιμασία της επίδειξης Ερντογάν με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας πάλι σε τζαμί. Οι γενικότερες αντιδράσεις, που μέχρι σήμερα καταλάγιασαν, όπως άλλωστε οι συνομιλίες Ελλάδας Τουρκίας που ξεκινούν υπό την εποπτεία της Γερμανίας, μου προκάλεσαν ορισμένες σκέψεις τις οποίες και εκθέτω στη συνέχεια.
Είναι εντυπωσιακό ότι το Τουρκικό Συμβούλιο της Επικρατείας άλλαξε αιφνιδίως στάση και ενώ μέχρι χθες απέρριπτε προσφυγές πολιτών για μετατροπή του μνημείου σε τζαμί, τώρα με αστραπιαία ταχύτητα έκαμε δεκτό το αίτημα Ερντογάν, συντασσόμενο πλήρως με τις προειλημμένες αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Εδώ όμως θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι και το δικό μας ΣτΕ συχνά συντάσσεται κατά καιρούς με ανάλογες προειλημμένες αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Υπενθυμίζω τις περιπτώσεις ορισμένων «Ολυμπιακών» έργων, των Μνημονίων, των Σκουριών της Χαλκιδικής και στις μέρες μας εκείνη της Πάτμου (Μπαλατσινού).
Από το άλλο μέρος ενώ και πολύ ορθά το θέμα της Αγίας Σοφίας κρατήθηκε επισήμως στο πλαίσιο της διεθνούς του διάστασης, δεν αποφύγαμε με τις κωδωνοκρουσίες να προσθέσουμε αντιθετικά τη θρησκευτική του διάσταση (περίλαμπρος ναός μέχρι το 1453) παρακάμπτοντας ακόμα και μια ευφυή σκέψη που είχε διατυπωθεί προ ετών από κύκλους του Πατριαρχείου, να μπορεί να χρησιμοποιηθεί το μνημείο για περιοδικές διπλές θρησκευτικές χρήσεις (Ναός και Τέμενος). Προς τούτο θυμίζω τι ισχύει στην περίφημη Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά, όπου ακριβώς παράπλευρα προς τον ναό έχει ανεγερθεί τέμενος και μιναρές, προς χρήση κυρίως των Βεδουίνων που προστατεύουν τη Μονή.
Ας έρθουμε στα δικά μας : για πολλοστή φορά τονίζω ότι, εκτός των άλλων, το Άργος αποτελεί κιβωτό αρχιτεκτονικής της περιόδου Επανάστασης – Καποδιστριακής Διοίκησης. Ενδεικτικά αναφέρω τα δημόσια τότε κτήρια του σημερινού Δημαρχείου (Ανέκκλητον Δικαστήριον) με τα δύο παράπλευρα κτήρια, του Αλληλοδιδακτικού (σήμερα Α’ Δημοτικού) σχολείου και των Στρατώνων Καποδίστρια. Επίσης τα τότε ιδιωτικά κτήρια των Τσώκρη, Σπ. Τρικούπη, Περρούκα, Μακρυγιάννη, Γκόρντον, Βλάσση κ.ά.
Μας χωρίζουν πλέον οκτώ μήνες από την επέτειο της έναρξης της Επανάστασης του 1821 στην Πελοπόννησο και στο Άργος (έχουν διασωθεί έγγραφα με ακριβείς ημερομηνίες και ονόματα) ενώ πανελλήνια θα εορταστεί συνολικά η περίοδος των επαναστατικών χρόνων και της Καποδιστριακής συγκρότησης κράτους, μέχρι την επίσημη αναγνώριση της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας (με πρώτο το Πρωτόκολλο τουΛονδίνου, 1830).
Είναι οφθαλμοφανές ότι τα σπίτια Τσώκρη και Μακρυγιάννη βρίσκονται σε άθλια κατάσταση ενώ οι οικίες Τρικούπη και Βλάσση χρειάζονται αναστήλωση. Η οικία Δ. Τσώκρη αποκτήθηκε από τον Δήμο Άργους τον Δεκέμβριο 2013 με χρήματα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και έκτοτε έχει αφεθεί στη θλιβερή τύχη της, ενώ ο Δήμος Άργος εξακολουθεί να περιφέρει το σπαθί και το ζιπούνι του Τσώκρη κατά τις εθνικές επετείους.
Αν η ενέργεια του Ερντογάν χαρακτηρίζεται ως ενέργεια ενός ακαλλιέργητου λαϊκιστή πολιτικού με πολιτισμικές καταβολές χωρικού, πώς να χαρακτηρισθεί η αδιαφορία της πόλης του Άργους για τα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα εκείνης της ιστορικής εποχής, λίγους μήνες πριν από την έναρξη των εορτασμών;
Αλλά αν λάβουμε υπόψη και το κατάντημα των μνημείων της αρχαίας και βυζαντινής περιόδου του Άργους (αρχαίο θέατρο, αρχαία αγορά, περιοχή Κριτηρίου, υπολείμματα Ασπίδας, Κάστρο Άργους κλπ.) τότε θα πρέπει να κάνουμε λόγο μάλλον για τύφλωση ως προς τον μοναδικό, εκτός των άλλων, πλουτοπαραγωγικό πόρο της πόλης μας ο οποίος αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να υποκατασταθεί με παρανοϊκές φαντασιώσεις και υποσχέσεις.
Μήπως λοιπόν οι καμπάνες του Αγίου Πέτρου θα πρέπει να χτυπούν πένθιμα και περιοδικά για την αναγκαία αφύπνιση;
Ανατολή Ιεράπετρας 4/8/2020
