του Νίκου Κωστόπουλου
Από το 2010 και μετά ζούμε μια ζοφερή πραγματικότητα. Είδαμε ζωές να καταστρέφονται, οικογένειες να διαλύονται, αυτοκτονίες και μαζική μετανάστευση των νέων μας. Το ΔΝΤ, η ΕΕ, τα μνημόνια και οι κυβερνήσεις αυτών άλλαξαν τη ζωή μας. Άλλαξαν την Ελλάδα. Παρόλα αυτά από το 2015 και μετά έγινε μια προσπάθεια επαννεκίνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση που δεν είχε βαρίδια από το παρελθόν. Δεν ήταν βουτηγμένος στα σκάνδαλα και δεν είχε υποχρεώσεις στον ΣΕΒ, λόγω της ιδεολογίας του και του προηγούμενου εκλογικού ποσοστού του. Μιας κυβέρνησης που ο μόνος επώδυνος συμβιβασμός που έκανε ήταν να ρίξει αρκετό νερό στο ιδεολογικό της νέκταρ, ώστε να μην γίνει η αριστερή παρένθεση που όλα τα κοράκια καρτερούσαν από τους πρώτους κιόλας μήνες της διακυβέρνησής της. Καλώς έπραξε όπως αποδείχτηκε στο τέλος της θητείας της. Μιας κυβέρνησης που πολεμήθηκε από την τρόικα, αλλά τα «φίλια» πυρά που δεχόταν από σύσσωμη την αντιπολίτευση ήταν πολύ περισσότερα. Μπορεί να μην ήταν μια καθαρά αριστερή κυβέρνηση όπως πολλοί από εμάς ελπίζαμε, αλλά ήταν μια κυβέρνηση με ξεκάθαρο κοινωνικό αριστερό πρόσημο. Όσοι δεν το κατάλαβαν τότε, δυστυχώς το νιώθουν σήμερα. Μια κυβέρνηση που στήριξε έμπρακτα τους αδύνατους. Και πραγματικά αδύνατοι ήταν αυτοί που δεν μπορούσαν να ταΐσουν τα παιδιά τους, αυτοί που έψαχναν στα σκουπίδια και αυτοί που είχαν για κρεβάτι τα παγκάκια. Η μεσαία τάξη και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι αναγκαστικά και άδικα επωμιστήκαμε το μεγαλύτερο βάρος της αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας που είχαν άμεση ανάγκη για επιβίωση, αφού ο ΣΕΒ και οι πλούσιοι σήκωσαν όπως πάντα ασπίδες προστασίας απέναντι στην ανθρωπιά.
Δυστυχώς όμως τίποτα δεν αξιολογήσαμε σωστά. Οι περισσότεροι έπεσαν θύματα της βρωμοπληροφόρησης των επαίσχυντων ΜΜΕ και των δουλοπρεπών δημοσιογράφων που σήμερα ξεπληρώνουν την βουλευτική τους έδρα με τον πιο βρωμερό και απάνθρωπο τρόπο.(“το νερό είναι απαράδεκτα φθηνό”, Μπάμπης Παπαδημητρίου, δημοσιογράφος ΣΚΑΙ, βουλευτής ΝΔ). Θύματα των fake news, της πατριδοκαπηλίας, της τυμβωρυχίας, ακόμα και της γελοιότητας του Άδωνη και του Μπογδάνου. Θύματα, με αποτέλεσμα σήμερα η κυβέρνηση της πατρίδας μας να είναι οικογενειακή υπόθεση υπό τις διαταγές πάντα του ΣΕΒ. Μιας οικογένειας που ζει παρασιτικά εδώ και δεκαετίες από το κράτος και τους φόρους μας. Μιας οικογένειας βουτηγμένης στα σκάνδαλα έως και τα αγέννητα παιδιά της.
Και όλα αυτά αποδεικνύονται μόλις τρεις μήνες από την άνοδό τους στη εξουσία. Υπάλληλοι του ΣΕΒ σε κυβερνητικές θέσεις και κέντρα εξουσίας, πιστή τήρηση της συμφωνίας των Πρεσπών τώρα, αντί να μπουν οι μπουλντόζες στο Ελληνικό φεύγουν οι ξένοι επενδυτές (δεν είναι μαλάκες όπως εμείς, μυριστήκαν βρωμιές του Άδωνη) , για την καταστροφή στο Μάτι τώρα φταίει η κλιματική αλλαγή, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων που ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε με σταθερά βήματα, ο ΣΕΒ ζητάει πίσω τα χρήματα από την αύξηση λόγω τριετιών, αύξηση της ΔΕΗ, κόψιμο του επιδόματος Κοινωνικής αλληλεγγύης, κόψιμο του επιδόματος στους συνταξιούχους, μείωση αφορολόγητου, δώρο στους τραπεζίτες μέρος από τα 37δις τα δικά μας, μιλούν για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο (οι πατριώτες), κομματικές προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ (1500 ειδικοί φρουροί), δεν υπάρχει σκάνδαλο Novartis (ο Άδωνις δήλωσε ότι εκπλήσσεται από τις αστοχίες του FBI), οι εισαγγελείς παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλον στην υπόθεση NOOR 1 με υπόδικο μεγαλοεφοπλιστή και έπεται και συνέχεια.
Αν η οικονομική κρίση από το 2010 και μετά άλλαξε την Ελλάδα, πολύ φοβάμαι πως αυτή η κυβέρνηση – υπάλληλος ΣΕΒ, θα την μετασχηματίσει χωρικά και κοινωνικά, ανεπανόρθωτα.
