Ο Νικηφόρος, η ζωή και η πολιτική (γράφει ο Δημήτρης Κρανιάς)

Ο Νικηφόρος είναι ένας συμπολίτης μας 42 χρονών, παντρεμένος με τρία παιδιά. Ο ίδιος είναι “dealer” προϊόντων σε συγκεκριμένη κατηγορία καταστημάτων και κατά τις αργίες εργάζεται ως “barman” σε γνωστό στέκι της πρώτης πρωτεύουσας της χώρας.

Η σύζυγός του εργάζεται σε γνωστή αλυσίδα και το μεγαλύτερο παιδί του δείχνει να είναι ένα ανατέλλον αστεράκι.

Ο Νικηφόρος είχε την ανάγκη να μιλήσει και να τον ακούσουν. Η φωνή του ήταν πραγματικά δυνατή γιατί ήταν αληθινή. Είχε άποψη για το ποιοι δούλεψαν την κοινωνία και πώς. Η οικογενειακή πολιτική του παράδοση είχε καθορίσει την ψήφο του (δεξιά, όπως είπε) μέχρι κάποιες εκλογές πριν. Στις επόμενες “είχε πάει παραλία”. Αφού είπε αυτά που ήθελε έπρεπε να απαντήσει κι αυτός σε μια ερώτηση. Και αυτό γιατί δεν μπορείς να κατακρίνεις, να απέχεις, να συνηγορείς και να κατηγορείς χωρίς να απαντάς. ‘’Έπρεπε’’ να απαντήσει στο ερώτημα τι περιμένει, τι θα ήθελε από την πολιτική και την επόμενη κυβέρνηση.

Ο Νικηφόρος λοιπόν δεν αισθάνθηκε καμία δυσκολία. Απάντησε αυθόρμητα και άνετα. Είπε λοιπόν, “εγώ θεωρώ τον εαυτό μου ξεγραμμένο. Ό,τι λεφτά βγάζω τα σπρώχνω στην οικογένεια για φαγητό και τις ανάγκες των παιδιών. Αφήνω την εφορία και τις τράπεζες. Θέλω τα παιδιά μου να μάθουν και να κάνουν τη δουλειά που τους αρέσει”. Και μην ξεχνάμε το πρώτο του παιδί είναι αστεράκι.

Και όλα τα προηγούμενα που είπε ο φίλος μου είχαν τη δική τους βαρύτητα (και η επίθεση σε δημόσιους υπαλλήλους για τον καφέ στην παραλία, και η πρόωρη συνταξιοδότηση του θείου, και το ζόρικο μεροκάματο, και η εξαπάτηση και η ανικανότητα των πολιτικών προσώπων). Όμως το “hardrock” είναι το “ξεγραμμένος” και η επιθυμία για τα παιδιά του (14 ετών το αστεράκι).

Λοιπόν φίλε Νικηφόρε αφού σου πω ότι έχεις και συ την ευθύνη σου και γι’ αυτά που ψήφισες και γι’ αυτά που δεν ψήφισες, να ξέρεις ότι αυτά που θέλεις μπορούν να γίνουν μόνο αν συνεχίσεις να συμμετέχεις, να κράζεις την εξαπάτηση, να συνεχίσεις να απαιτείς, να απορρίπτεις το παραμύθι και φυσικά να μη θεωρείς το εαυτό σου ξεγραμμένο στα 42. Το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας είναι η αποφασιστικότητά μας.

Υ.Γ. Το περιστατικό είναι πραγματικό και για μένα συγκλονιστικό. Το όνομα του ήρωα μας είναι απόρροια της δύναμης του ‘’ξεγραμμένου’’ και η έλλειψη κομματικής αναφοράς συνειδητή.