του Παναγιώτη Βέμμου
Η πρόσφατη απόφαση του πρωθυπουργού να αλλάξει τον προγραμματισμό λειτουργίας των θερμοηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ και να επισπεύσει τη διακοπή λειτουργίας της 3ης μονάδας από τον Ιούνιο του 2020 και της 4ης από το 2028 δικαιολογήθηκε από οικολογική ευαισθησία και τις επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή. Ενώ, η Γερμανία κλείνει τις θερμοηλεκτρικές μονάδες 10 χρόνια αργότερα. Είναι έτσι τα πράγματα ή πρόκειται για εξυπηρέτηση συμφερόντων;
Η επαρχία της Μεγαλόπολης έχει πληρώσει αρκετά για τον εξηλεκτρισμό της χώρας και την ανάπτυξη. Ακόμη και η αρχική μελέτη για την αποκατάσταση των ορυχείων ποτέ δεν τηρήθηκε, αφού προέβλεπε την αποθήκευση του επιφανειακού γονίμου εδάφους και την επανατοποθέτησή του και την αυτονόητη απόδοση των εκτάσεων στους καλλιεργητές. Αντίθετα, τα ορυχεία χρησιμοποιήθηκαν σε περιορισμένη κλίμακα ως χώρος ταφής όχι μόνο σκουπιδιών αλλά και επικίνδυνων απορριμμάτων της ΔΕΗ από τα φουγάρα και τα φίλτρα. Οι επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων αλλά και των κατοίκων ήταν και είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικές. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει μελέτη του Διευθυντή της πνευμονολογικής κλινικής του Παναρκαδικού Νοσοκομείου Τρίπολης Κ. Ζαχαριά, πριν κάποια χρόνια.
Μετά από πάνω 50 χρόνια αξιοποίησης του λιγνίτη περνάμε σε βίαιη αναπροσαρμογή, χωρίς να υπάρχει προγραμματισμός για τη μεταλιγνιτική περίοδο. Οι φωνές, όπως του ανεξάρτητου νομαρχιακού συνδυασμού «ΑΡΚΑΔΩΝ ΚΟΙΝΟΝ» από τις αρχές του αιώνα, αγνοήθηκαν από τις πολιτικές δυνάμεις τοπικές και κεντρικές που και σήμερα βρίσκονται στην εξουσία.
Κυριαρχεί διαχρονικά η εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων όπως με τον αποκλεισμό της ΔΕΗ από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την ανάθεση σε ιδιωτικούς υπεργολάβους δραστηριοτήτων της δημόσιας επιχείρησης και την πώληση ρεύματος στους ιδιώτες ανταγωνιστές σε τιμή χαμηλότερη του κόστους. Μετά από αυτό γίνεται κατανοητό γιατί η δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού παρουσιάζει σοβαρά ελλείματα και την οδηγούν σε ιδιωτικοποίηση. Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί όμως σοβαρά προβλήματα και στη Μεγαλόπολη. Τι θα γίνουν τα πάνω από 50.000 στρέμματα των ορυχείων που χαρίστηκαν στη ΔΕΗ όταν αυτή μετοχοποιήθηκε; Θα «αξιοποιηθούν» αυτά από ιδιώτες στους αφανείς σχεδιασμούς για τη διαχείριση των απορριμμάτων, οικιακών και βιομηχανικών; Τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις των λιγνιτικών μονάδων, θα χρησιμοποιηθούν για την καύση των σκουπιδιών; Είναι τυχαίο γεγονός ότι επιλέχθηκε από την ΤΕΡΝΑ η Παλιόχουνη, η Καλλιρόη και η Σκάλα που γειτνιάζουν με τη Μεγαλόπολη και η εταιρεία δεν παρουσιάζει τη μέθοδο διαχείρισης των σκουπιδιών; Δεν δημιουργεί υποψίες ότι η μονάδα στην Πολιόχουνη θα είναι σε θέση να διαχειρίζεται πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές πού «παράγει» η Περιφέρεια Πελοποννήσου;
Οι δραστηριότητες αυτές έρχονται όμως και σε πλήρη αντίθεση με το μεγάλο φυσικό κεφάλαιο της Μεγαλόπολης που είναι το νερό. Το λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης είναι, σύμφωνα με το ΙΓΜΕ, η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή της Πελ/σου που τροφοδοτεί τον Αλφειό, τον Ευρώτα και τον Πάμισσο. Το αγαθό αυτό, το μέλλον της νότιας Πελ/σου, θα το διακινδυνεύσουμε για να εξυπηρετήσουμε εφήμερα ιδιωτικά συμφέροντα; Η οικολογική ευαισθησία του κ. Πρωθυπουργού δεν θα κριθεί μόνο στο κλίμα αλλά και στην προστασία των νερών και στον τρόπο διαχείρισης των σκουπιδιών. Οι πολίτες και οι φορείς της Αρκαδίας, της Λακωνίας, της Μεσσηνίας και της Ηλείας ας αναλογιστούν τις ευθύνες και τα συμφέροντα τους και ας μη μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια.
