Σε ηλικία 88 ετών έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα 24 Ιουνίου ο Νίκος Αναγνωστόπουλος που για δύο δεκαετίες διετέλεσε βουλευτής Α’ Αθηνών με την ΕΡΕ και μεταπολιτευτικά με τη Νέα Δημοκρατία. Η μητέρα του Αγγελική Παραβάντη καταγόταν από τον Αχλαδόκαμπο Αργολίδας. Ήταν πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα και πρωταθλητής νέων Ελλάδος στο τριπλούν.
Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη 26 Ιουνίου, στις 10:30 το πρωί στο Δεύτερο Νεκροταφείο Αθηνών.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2015 στον Κώστα Παπαχλιμίντζο, με αφορμή τη δωρεά μεγάλων εκτάσεων οικοπέδων στην Κορινθία τα οποία ο Ν. Αναγνωστόπουλος ήθελε να χαρίσει στο Κράτος, η εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία» ανέφερε μεταξύ άλλων:
Η διήγηση ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω και συγκεκριμένα από το 1942: Τότε, από ένα τραγικό ιατρικό σφάλμα, ο πατέρας του Αναγνωστόπουλου χάνει τη ζωή του σε ηλικία μόλις 40 ετών. Ο μικρός Νίκος μένει ορφανός στα 11 του χρόνια και μάλιστα μέσα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, στο χωριό Στάδιο της Τεγέας, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. «Επρεπε υπό αυτές τις συνθήκες να προικίσω την αδερφή μου, έξι χρόνια μεγαλύτερη από μένα, και να της χτίσω σπίτι» λέει στην «κυριακάτικη δημοκρατία», ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής του και θυμίζοντας τα ήθη και τα έθιμα της εποχής.
Τα οικογενειακά βάρη σηκώνει η μητέρα του, με καταγωγή από τον Αχλαδόκαμπο Αργολίδας. «Ηταν δυνατή. Κολυμπούσε μέχρι τα βαθιά γεράματα» λέει με συγκίνηση για τη μητέρα του, την οποία έχασε σε ηλικία 104 ετών. Θυμάται ακόμη και τους πολιτικούς μικροκαβγάδες στο σπίτι. «Η μητέρα μου ήταν βασιλικιά και ο πατέρας μου βενιζελικός». Θυμάται ακόμη πιο έντονα τους Εβραίους που έκρυβε η μητέρα του στο σπίτι στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, χωρίς ποτέ να δεχθεί το παραμικρό αντάλλαγμα για την παράτολμη φιλοξενία. Πολύ αργότερα συνάντησε ξανά κάποιους από εκείνους που είχαν προστατεύσει στο μικρό χωριό της Αρκαδίας από τη μανία του Γ’ Ράιχ. «Γνωρίσαμε πολλούς ανθρώπους που μας βοήθησαν, αλλά σαν τη μάνα σου κανένα» του είπαν.
Ο Αναγνωστόπουλος τονίζει με υπερηφάνεια ότι το χωριό του είναι δίπλα ακριβώς από το χωριό Κερασίτσα του Γρηγόρη Λαμπράκη. Τις αθλητικές επιδόσεις του τελευταίου φαίνεται ότι ζήλεψε και ασχολήθηκε και ο ίδιος με τον αθλητισμό, με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Κατάφερε να γίνει πρωταθλητής Ελλάδας στο τριπλούν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα νέων. Σε ηλικία 19 ετών, όμως, έσπασε το πόδι του παίζοντας ποδόσφαιρο και οι αθλητικές φιλοδοξίες του τερματίστηκαν πρόωρα. Στο μεταξύ είχε πετύχει την εισαγωγή του στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
«Ησασταν καλός φοιτητής;» τον ρωτάμε.
«Αριστος!» απαντά. «Να σας πω ότι ήμουν συμφοιτητής με τον Γιώργο Μπόμπολα, που πολλές φορές αντέγραφε από μένα! Τιμήθηκα και με το Θωμαΐδειο βραβείο από το Πολυτεχνείο για τη μελέτη που είχα εκπονήσει για τον Λυκαβηττό». Αριστούχος πολιτικός μηχανικός, ο Νίκος Αναγνωστόπουλος εκλέγεται το 1959, σε ηλικία 28 ετών, δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Αν και μέλος της αντιπολίτευσης, ορίζεται από τον δήμαρχο Αγγελο Τσουκαλά επικεφαλής για το σχέδιο πόλης. «Ημουν ο μοναδικός με πτυχίο πολιτικού μηχανικού» υποστηρίζει ο ίδιος και τονίζει ότι έδωσε μάχες για να προστατεύσει τα Τουρκοβούνια και να μην μπουν εντός σχεδίου πόλης και οικοδομηθούν. «Εσωσα τότε ένα κομμάτι της Αθήνας από την οικοπεδοποίηση» υπογραμμίζει.
Αναγνώριση
Η δράση του αναγνωρίζεται από τους δημότες της πρωτεύουσας: Στις εκλογές του 1963 μπαίνει για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο με την ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση), όντας ο νεότερος τότε βουλευτής της Α’ Αθηνών. Επανεκλέγεται το 1964, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση πριν από τη δικτατορία.
Το 1974, σε ένα δραματικό περιστατικό που σημάδεψε τη ζωή του, η σύζυγός του χάνει στη γέννα τα δίδυμα παιδιά τους. Λίγους μήνες αργότερα το ζευγάρι χωρίζει. Ο Αναγνωστόπουλος παντρεύτηκε ξανά έπειτα από πολλά χρόνια, αλλά και ο δεύτερος γάμος του έληξε με διαζύγιο. Δεν ευτύχησε να κάνει απογόνους.
Την ίδια εκείνη χρονιά, τον Νοέμβριο του 1974, εκλέγεται στην πρώτη περιφέρεια της Αθήνας με τη νεοϊδρυθείσα τότε Νέα Δημοκρατία. Παρότι είναι πρώτος σε σταυρούς βουλευτής, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν του δίνει υπουργική θέση. «Είστε ακόμα πικραμένος για εκείνη την απόφαση;» τον ρωτάμε. «Ναι. Εχω πικρία. Μεγάλη» απαντά, υπενθυμίζοντας ότι είχε περάσει σε σταυρούς ακόμη και τον Γεώργιο Ράλλη και ότι είχε σαρώσει στις φτωχογειτονιές της Αθήνας.
Το 1977 δηλώνει αποκλειστικά στον φίλο του Τζώρτζη Αθανασιάδη, εκδότη της «Βραδυνής», ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές. Στη συνέχεια, με μια κίνηση που ξάφνιασε πολλούς, φεύγει από τη χώρα και μεταναστεύει στην Αργεντινή. «Εμενα στο Μπουένος Αϊρες και ασχολούμουν με το εμπόριο του όνυχα, ενός ημιπολύτιμου λίθου». Αυτά έως το 1981. «Με πήρε τηλέφωνο ο Κωστής Στεφανόπουλος και μου ζήτησε να επιστρέψω και να βοηθήσω τη Νέα Δημοκρατία. Γύρισα πίσω, ήμουν ξανά υποψήφιος το 1981 και βγήκα βουλευτής, παρόλο που είχα στο μεταξύ παραχωρήσει το επιτελείο μου στον Μιλτιάδη Εβερτ».
Το σύνθημα
Ο Νίκος Αναγνωστόπουλος επανεξελέγη και το 1985 και το 1989, για τελευταία φορά. «Ελειψα ποτέ από κοντά σου;» ήταν το προεκλογικό του σύνθημα το 1990, στις πρώτες εκλογές που δεν εξελέγη και τελευταίες στις οποίες ήταν υποψήφιος. Υπουργός δεν έγινε ποτέ. «Δεν είμαι κληρονόμος ονόματος» εξηγεί. «Αλλά δεν έφυγα και ποτέ από τη Νέα Δημοκρατία για να κάνω δικό μου κόμμα».
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον ορίζει γενικό γραμματέα Νέας Γενιάς την περίοδο ’90-’93. Επειτα εγκαταλείπει οριστικά την πολιτική και επιστρέφει πιο εντατικά στο τεχνικό γραφείο του, το οποίο, όπως υποστηρίζει, δεν εγκατέλειψε ποτέ. «Βοηθούσα πάντα τον φτωχό κόσμο. Ανήκω στην Αριστερά της Νέας Δημοκρατίας» τονίζει.
