Γράφει ο Χρήστος Πιτερός
Ο Λούης Λάμπρου, μια σεβάσμια, χαρακτηριστική, ήρεμη φυσιογνωμία του Αναπλιού, από τους πρωταγωνιστές της πόλης στον ταραγμένο 20o αιώνα, άφησε αιωνόβιος το μάταιο κόσμο και ταξιδεύει στα ουράνια για να συναντήσει τον αδικοχαμένο εκτελεσμένο αδερφό του, από τους βάρβαρους Ούννους επιδρομείς, την οικογένεια του και τους φίλους του, απαλλαγμένος από τα βάσανα, τις έννοιες και τον αγιάτρευτο καημό του.
Κατοικούσε σε μια μοναδική θέση της πόλης, σε μικρή απόσταση από τον ποιητή Θ. Κωστούρο, σε μια πανύψηλη κατοικία και από το αιωρούμενο αέρινο μπαλκόνι του αντίκρυζε καθημερινά το μοναδικό φυσικού κάλλους αργολικό τοπίο, την γαλάζια θάλασσα και το Μπούρτζι, έναν επίγειο παράδεισο.
Δεν γνωρίζω, αν υπήρξε στην πόλη, άλλη τέτοια πρωταγωνιστική, ευγενική φυσιογνωμία που επικοινωνούσε με όλους τους συμπολίτες του αλλά και τους νεότερους και άφησε με το παράδειγμα του το ήθος του ιστορικές μνήμες και παρακαταθήκες για τις νεότερες γενεές όπως τον παρουσίασε και τον αποθανάτισε στο ντοκιμαντέρ, ο αγαπητός σκηνοθέτης φίλος του Γ. Ζέρβας.
Γνωρίστηκαν μια μέρα κάτω από το ιστορικό πλάτανο της πλατείας. Εκεί σύχναζε ο Λούης, τα πρωινά, τα τελευταία χρόνια και σε στιγμές ηρεμίας συνομιλούσε με φίλους και γνωστούς.
Ο Λούης, ο αγαπητός σε όλους, θα αγναντεύει την αγαπημένη του πόλη από το ουράνιο μπαλκόνι. Ήταν μια αστείρευτη ψυχή της πόλης και όλοι αύριο Τετάρτη θα τον αποχαιρετήσουμε στην Παναγία για τελευταία φορά για το αιώνιο μακρινό ταξίδι του…
Καλό ταξίδι Λούη, αγαπητέ σε όλους, μικρούς και μεγάλους.
Χρήστος Πιτερός
Επίτιμoς Προϊστάμενος Αρχαιολογικών Χώρων, Μνημείων και Αρχαιογνωστικής Έρευνας
