Οι “διαχρονικές παθογένειες του νεοελληνικού Κράτους” και το Ανάπλι του 1822
Ως γνωστόν στην Ελλάδα δεν φταίνε οι πολιτικοί για το ρήμαγμα της δημόσιας υπηρεσίας. Ανακάλυψαν μια ασαφή έννοια, τις «Διαχρονικές παθογένειες του Νεοελληνικού κράτους» και τα φορτώνουν όλα εκεί και αυτοαθωόνονται.
Η διαχρονική παθογένεια μεταφράζεται σε απλά λόγια, «ποιος θα βουτήξει τα περισσότερα».
Μέσα στις άλλες του πρωτιές το όμορφο Αναπλάκι έχει να υπερηφανευτεί και με ιστορίες ρεμούλας… Δυστυχώς, δεν έχουμε τολμήσει να στήσουμε κάποια επιστημονική διημερίδα με θέμα «Ρεμούλες και λαμόγια στο Ναύπλιο», με την ευκαιρία των 200 ετών από την Επανάσταση. Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και θα ήταν ιδιαιτέρως διδακτική για τους νεότερους. (Να μαθαίνουν τη …δουλειά)
Ψάχνοντας εντόπισα την εξής απίθανη ιστορία: «Πώς ένα κ…σπιτο στο Ανάπλι θα τίναζε στον αέρα την Επανάσταση του 1821;»
Ξεκινάμε.
Ιούνης 1822. Οι Έλληνες πολιορκούν στενά το Ναύπλιο. Τους Οθωμανούς τους έχει θερίσει η πείνα. Πρωτεύουσα είναι η Κόρινθος. Εκεί ρίχνει την ιδέα ένας από τους πιο πονηρούς Έλληνες πολιτικούς, ο Νικόλαος Πονηρόπουλος. (Όνομα και πράγμα, έμεινε στην ιστορία γιατί ήταν ο πρώτος που παραπέμφθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο για κλεψιές, όταν ήταν Υπουργός Οικονομικών… δεν δικάστηκε… βεβαίως.)
Ο Πονηρόπουλος είχε γνωριμίες καλές με τους Τούρκους του Ναυπλίου. Πριν από μερικά χρόνια είχε μεταβεί μαζί τους στην Κωνσταντινούπολη, να ζητήσουν ως ρουσφέτι από το Σουλτάνο, να τους αλλάξουν τον Πασά, διοικητή του Μοριά.
Ανέλαβε να τους πείσει, να παραδώσουν την πόλη και την περιουσία τους. Να τους βοηθήσει να φύγουν από εδώ… (όσοι ήθελαν). Τα κατάφερε.
Στην Κόρινθο Κυβέρνηση δεν υπήρχε. Ο Μαυροκορδάτος, αν και Πρόεδρος, είχε φύγει για την Δυτική Ελλάδα. Ο Υψηλάντης ως Πρόεδρος της Βουλής ανέλαβε πρωτοβουλία να υπογραφεί γρήγορα η συνθήκη παράδοσης του Ναυπλίου, γιατί είχε πληροφορίες ότι 30.000 Τούρκοι υπό τον Δράμαλη θα εκστράτευαν κατά της Πελοποννήσου.
Ανέλαβε τότε η Πελοποννησιακή Γερουσία, να υπογράψει τη συνθήκη εκ μέρους των Ελλήνων. (Σα να λέγαμε σήμερα, δεν θα υπέγραφε η Κυβέρνηση, αλλά η Περιφέρεια Πελοποννήσου!!!! διεθνή συνθήκη.)
Στη συμφωνία προβλέπονταν τα εξής:
- Οι Τούρκοι μας παρέδιδαν το Μπούρτζι.
- Οι Τούρκοι έδιναν πέντε ομήρους (παιδιά καλών οικογενειών)
- Εισερχόταν στο Ναύπλιο Ελληνική επιτροπή με υψωμένη σημαία και ένοπλη φρουρά.
- Η Επιτροπή αυτή θα κατέγραφε την περιουσία των Τούρκων, ώστε να πάρουν μαζί τους το ένα τρίτο.
- Οι Έλληνες θα διέθεταν 13 καράβια για να μεταφερθούν οι Τούρκοι στην Ασία.
19 Ιουνίου 1822 η Επιτροπή μπήκε στο Ναύπλιο. Ήταν η πρώτη μέρα που Ελληνική σημαία κυμάτισε στα δρομάκια της πόλης.
Η Επιτροπή αποτελείτο από τον Πονηρόπουλο και άλλους τρεις Βουλευτές, τον επίσκοπο Βρεσθένης Θεοδώρητο ως πρόεδρο της Πελοποννησιακής Γερουσίας και τον Παπαφλέσσα και Χαρ. Περρούκα ως Πελοποννησίους Γερουσιαστές, τον Ν. Ορλάνδο ως αντιπρόσωπο της Κυβέρνησης και είχαν προσλάβει και έναν Χριστακόπουλο ως γραμματέα, επειδή ήξερε καλά Τουρκικά και θα μπορούσε να διαβάσει τους τίτλους ιδιοκτησίας των Οθωμανών.
Πρώτο πρόβλημα που προέκυψε ήταν ποιος θα είχε τον πρώτο λόγο. Το Εκτελεστικό (η Κυβέρνηση), το Βουλευτικό (η Βουλή) ή η Γερουσία της Πελοποννήσου;
Φυσιολογικό θα ήταν η Κυβέρνηση να προήδρευε. Όχι. Θεοδώρητος και Παπαφλέσσας αποφάσισαν ότι το Ναύπλιο είναι στην Πελοπόννησο, άρα αυτοί θα έκαναν κουμάντο.
Ο Ν.Ορλάνδος εκτός από το εκτελεστικό εκπροσωπούσε και τα συμφέροντα των πλούσιων καραβοκυραίων της Ύδρας. Είχε παντρευτεί την αδερφή των Κουντουριώτηδων, οι οποίοι απαιτούσαν τη μερίδα του λέοντος από τα ακίνητα του Ναυπλίου.
(Ο Ορλάνδος ήταν αυτός που μετά από δύο χρόνια θα διαπραγματευτεί τα ληστρικά δάνεια με τους Άγγλους, θα εισπράξει μυθικές προμήθειες για τη δουλειά αυτή. Του ζήτησαν με αποφάσεις Εθνοσυνελεύσεων να τα επιστρέψει… το τί επέστρεψε, δεν χρειάζεται να το γράψω)
Η Επιτροπή έγινε …μπουκιές… μπροστά στα μάτια των Τούρκων που γέλαγαν με τα χάλια μας. Αφορμή ήταν το σαράι της χήρας του Χασάν Μπέη, «μπροστά από την Πύλη της Ξηράς». Κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να είναι το σπίτι που υπήρχε στη θέση του «ανακτόρου Άρμανσμπεργκ», σίγουρα έχει αλλάξει ο τρίτος όροφος.
Ο Λαμπρινίδης γράφει πως θύμωσε ο Ορλάνδος γιατί το σπίτι το διεκδικούσε ο Αναγνώστης Δεληγιάννης. Δεν μας εξηγεί πώς το διεκδικούσε ενώ δεν ήταν μέλος της Επιτροπής ο Δεληγιάννης και δεν ήταν στο Ναύπλιο.
(Ο Λαμπρινίδης ως πολιτικός του Τρικουπικού κόμματος είχε απέχθεια προς την οικογένεια του Δεληγιάννη, που ήταν αρχηγός του αντίπαλου κόμματος και οι τοπικοί του αντίπαλοι στο Ναύπλιο, οι Φαρμακόπουλοι, είχαν θείο – από τη μάνα τους- τον Δεληγιάννη).
Ο Ορλάνδοςεγκαταλείπει κρυφά το Ναύπλιο. Συνεννοείται με τους Υδραίους να μην φτάσουν τα καράβια που θα παραλάμβαναν τους Οθωμανούς. Οι υπόλοιποι παρέμειναν εδώ. Δίσταζαν να υπογράψουν με τους Τούρκους. Παπαφλέσσας, Περρούκας και Πονηρόπουλος μόλις έμαθαν ότι πλησίαζε ο Δράμαλης, δραπέτευσαν από το Ναύπλιο. Ο Θεοδώρητος με τους Βουλευτές έμεινε, για να τιμήσει την υπογραφή που είχε βάλει. Συνελήφθησαν όμηροι από τους Οθωμανούς και παρέμειναν έγκλειστοι στο Ναύπλιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1822.
Το σπίτι του Χασάν Μπέη ανακαινίστηκε και στέγασε πρώτα τον Αυγουστίνο Καποδίστρια, αδερφό του Κυβερνήτη, και μετά τον Αντιβασιλέα Άρμανσμπεργκ.
Πάντως δεν θα ήταν άσχημα να οργανωνόταν μια επιστημονική διημερίδα για τέτοιες ρεμούλες… θα ζητούσαμε και χορηγία από τον ΟΠΕΚΕΠΕ!!!!
