Στα αζήτητα; (200 χρόνια από το θάνατο του Παπαφλέσσα)
Ο εορτασμός των 200 ετών από την Επανάσταση, πέρασε και δεν έγινε αντιληπτός από το πλατύ κοινό.
Στη συνέχεια… 200 χρόνια από τα Δερβενάκια… ξεχάστηκαν μέσα στη σιωπή των αρμοδίων φορέων.
Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 200 χρόνια από το θάνατο του Παπαφλέσσα. (25 Μαΐου έγραφε το παλιό σχολικό βιβλίο, 20 Μαΐου αναφέρουν σήμερα και μάλλον αυτή είναι η σωστή ημερομηνία.). Μάλλον στα «αζήτητα» θα ξεπέσει και αυτή η επέτειος.
Τα παιδιά μας μαθαίνουν ότι ο Παπαφλέσσας τσακώθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τους προύχοντες της Αχαΐας για την κήρυξη της Επανάστασης. Σωστό είναι. Αλλά, δεν τέλειωσε εκεί η δράση του. Επιμένουμε να το μάθουν, για να απομυθοποιηθεί ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.
Τα παιδιά μας ό,τι παραπάνω ξέρουν για τον Παπαφλέσσα είναι από την, για εκατοντάδες φορές αναμεταδοθείσα, κινηματογραφική υπερπαραγωγή με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ιστορικές ανακρίβειες το σενάριο της ταινίας δεν έχει, αλλά κάποια γεγονότα που θα μπορούσαμε να βγάλουμε συμπέρασμα για τον χαρακτήρα του ήρωα τα περνάει επιδερμικά.
Ίσως για να αποφύγουν την τότε ισχύουσα λογοκρισία, ίσως για οικονομία του χρόνου, ώστε να εστιάσει το κοινό την προσοχή του στις μάχες.
Όχι, ότι εμείς οι μεγαλύτεροι ξέρουμε τίποτε περισσότερα. Τουλάχιστον το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού, περιείχε ένα κείμενο με το περίφημο «Φίλημα», την απόδοση τιμών του Ιμπραήμ Πασά στον νεκρό αντίπαλό του. Και όσο να είναι, εκτός από αντιγραφή και ορθογραφία που μαθαίναμε, κάπως μας επηρέαζε.
Ένα μεγάλο μέρος της δράσης του Παπαφλέσσα εκτυλίχθηκε στην Αργολίδα.
Από Δεκέμβριο του 1820 μέχρι τον Φλεβάρη του 1821, διέμενε στο Άργος. Φιλοξενούμενος του Μητροπολίτη Γρηγόριου, του Καλαμαρά. Το σπίτι του Δεσπότη ήταν το κέντρο της συνωμοσίας για την έκρηξη της Επανάστασης. Η κάλυψη του Σεβασμιότατου ήταν απαραίτητη για τη δράση του «Απόστολου» της Φιλικής Εταιρίας.
Στη συνέχεια ο Παπαφλέσσας πήγε στο Αίγιο, όπου και τσακώθηκε με Π.Π. Γερμανό, Ζαΐμη, Λόντο, Σισίνη, Νοταρά κλπ. Έδρασε «πρβοκατόρικα». Τους απείλησε ότι θα ξεκινήσει μόνος του την Επανάσταση και αν αποτύχει θα υποστούν όλοι τις συνέπειες της Τουρκικής εκδίκησης.
Από το Αίγιο κατεβαίνει στα ορεινά της Μεσσηνίας. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι ο Πετρόμπεης ήθελε να τον σκοτώσει. Γλυτώνει.
Μπαίνει μαζί του και με τον Κολοκοτρώνη στην Καλαμάτα. Έχει βρει μια στρατιωτική περικεφαλαία και την φοράει!!!!
Απρίλιος 1821 επιστρέφει στο Άργος, περίπου στις 12 του μήνα. Διορίζει (!!!!!) το πρώτο διοικητικό όργανό στην Αργολίδα, την Καγκελαρία του Άργους και τοποθετεί τον Σταΐκόπουλοδιοικητή της πολιορκίας του Ναυπλίου. Όλα αυτά ως εκπρόσωπος της Φιλικής Εταιρίας και χωρίς νομιμοποίηση από άλλο συλλογικό όργανο.
Στις 27 Απριλίου 1821, ενώ οι Τούρκοι είχαν ανακαταλάβει το Άργος και είχε διαλυθεί η πολιορκία του Ναυπλίου, εμφανίζεται με λιγοστούς άνδρες ο Παπαφλέσσας, μπαίνει στην αφρούρητη και αφοπλισμένη Λάρισα του Άργους. Συγκεντρώνει τα υπολείμματα των διαλυμένων Ελλήνων και αναζωπυρώνει την Επανάσταση.
Τον Ιούνιο του 1821 στα πάνω Βέρβαινα, ο Παπαφλέσσας ξεσηκώνει τον λαό και τους αγωνιστές, πολιορκεί τους προύχοντες και τους Δεσποτάδες, απαιτεί να δοθεί όλη η εξουσία στον Δημ. Υψηλάντη, ως εκπρόσωπο της Φιλικής Εταιρίας. Στόχος του είναι να μην συγκεντρώνουν τους φόρους, οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν τη δουλειά αυτή για λογαριασμό των Τούρκων.
Τα σχέδια του τα χαλάει ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος για να αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο βρίσκει μια συμβιβαστική λύση. Από τότε αρχίζει η αντιπαλότητα μεταξύ τους.
Στην πρώτη Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, ο Παπαφλέσσας αναπτύσσει φιλία με τον Κωλέττη. Η πολιτική τους συμπόρευση θα κρατήσει μέχρι τον θάνατό του.
Τον Ιούνιο του 1822, τον βρίσκουμε στην Άρια, κάνει διαπραγματεύσεις με τους Οθωμανούς του Ναυπλίου. Στις19/6/1822 μπαίνει μαζί με μια επιτροπή μέσα στο Ναύπλιο για να κάνει καταμέτρηση των Τουρκικών περιουσιών. Η κάθοδος του Δράμαλη, τον βρίσκει εγκλωβισμένο στο Ναύπλιο. Η Επιτροπή θα συλληφθεί από τους Τούρκους και θα κρατηθούν τα μέλη της όμηροι. Ο Παπαφλέσσας όμως καταφέρνει να αποδράσει. Πηγαίνει στους Μύλους. Συμφιλιώνεται και ακολουθεί τον Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια. Συμμετέχει παλικαρίσια στη μάχη.
Τον Δεκέμβριο του 1822, όταν φεύγουν οι Τούρκοι από του Ναύπλιο, στη διανομή των περιουσιών τους λαμβάνει ένα σπίτι στον Μεγάλο Δρόμο. Γίνεται για τα επόμενα χρόνια η βασική του στέγη.
Στη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων με το πρόσχημα ότι οι προύχοντες της Πελοποννήσου έχουν πάρει το μέρος του Κολοκοτρώνη, ο Παπαφλέσσας ταυτίζεται με τον Κωλέττη. Έρχονται και οι δύο σε επαφή με τους εκπροσώπους της Γαλλίας, που μας προξενεύουν για μελλοντικό βασιλιάτης Ελλάδος το γιο του Δούκα της Ορλεάνης.
Ο Παπαφλέσσας εκμεταλλεύεται τη Γαλλική φιλία. Στόχος του είναι να διώξει από την Κυβέρνηση τους Αγγλόφιλους (Κουντουριώτη, Μαυροκορδάτο, Τρικούπη). Καταφέρνει να τους στείλει στη Μεσσηνία στην αντιμετώπιση των Τουρκοαιγυπτίων του Ιμπραήμ Πασά. Το αποτέλεσμα ήταν ο πλήρης όλεθρος.
Αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Εκτιμά σωστά, ότι ο λαός της Πελοποννήσου είναι εχθρικός προς την Κυβέρνηση. Ζητάει την αποφυλάκιση του Κολοκοτρώνη και των προυχόντων της Πελοποννήσου. Αναλαμβάνει επικεφαλής της εκστρατείας.
Λένε, ότι είχε τύψεις για την εχθρική του στάση προς τον Κολοκοτρώνη και γι αυτό πήγε και θυσιάστηκε στο Μανιάκι. Το σχέδιο του δεν ήταν ούτε λάθος, ούτε παρακινδυνευμένο. Θα έφτιανε σε ορεινό μέρος στρατόπεδο και θα ανάγκαζε τον Ιμπραήμ να τον πολιορκήσει. Θα κέρδιζε χρόνο ώστε να ανασυγκροτηθούν οι Έλληνες. Προϋπόθεση όμως να είχε επαρκείς αριθμητικά δυνάμεις. Οι περισσότεροι από τους άντρες του λιποτακτούν.
Μέχρι τέλους πιστοί μένουν μόνον καμιά πενηνταριά παλικάρια από τα χωριά του Ναυπλίου. Επικεφαλής τους ο παπα – Γιώργης Κακάνης από Ανυφί. Πέφτουν όλοι στο πεδίο της μάχης, στο Μανιάκι…
Όλα όσα λέγονται για αυτόν τον φοβερό άνθρωπο είναι αλήθεια.
Αν και Αρχιμανδρίτης ήταν γυναικάς και πότης.
Ήταν πολιτικά ασταθής.
Αλλά σίγουρα ήταν παλικάρι και αυτό έμεινε στη λαϊκή παράδοση.
Στα αζήτητα; (200 χρόνια από το θάνατο του Παπαφλέσσα)
