Δύο δολοφονίες που έχουν σχεδόν λησμονηθεί
5 Μαρτίου σήμερα. Κανένας σχεδόν δε θα θυμηθεί ότι ήταν η ημέρα που έγινε η μοναδική δολοφονία Βασιλιά στην Ελλάδα, το 1913.
Με αυτή την ευκαιρία αποφάσισα να γράψω για πολιτικές δολοφονίες.
Δεν έχουμε πολλές στην νεότερη Ελλάδα, σε σύγκριση με άλλα κράτη. Από αυτές άλλες έχουν απασχολήσει πολύ π.χ. δολοφονίες Καποδίστρια και Λαμπράκη, άλλες λίγο Παναγούλη, Ζεύγου και Πολκ και άλλες καθόλου … του βασιλιά Γεωργίου Α΄ και του Πρωθυπουργού Δηλιγιάννη.
Ας ξεκινήσουμε με χρονολογική σειρά. Απρίλιος 1905. Ο Πρωθυπουργός πηγαίνει με άμαξα στη Βουλή. Εμφανίζεται τότε ένας δυνατός κύριος γύρω στα σαράντα και προσφέρεται να ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ο Πρωθυπουργός, γέρος ηλικιακά, τον ευχαριστεί. Πριν προλάβει να αποσώσει την κουβέντα του,δέχεται δύο μαχαιριές και σωριάζεται νεκρός.
Αυτά έγιναν στην Αθήνα μπροστά στην Παλιά Βουλή.
Πρωθυπουργός ήταν ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Χαρακτηρίζεται ως συντηρητικός λαϊκιστής σε αντίθεση με τον αντίπαλό του Χαρίλαο Τρικούπη που θεωρείται πρώιμος εκσυγχρονιστής.
Οι σχέσεις του με το Ναύπλιο πολλές. Αδερφή του είχε παντρευτεί εδώ τον Φαρμακόπουλοκαι ο άντρας της και οι γιοί του είχαν εκλεγεί κατ’ επανάληψη Βουλευτές και Δήμαρχοι Ναυπλίου.Μέχρι τη δεκαετία του 1910 ήταν κυρίαρχοι του πολιτικού παιχνιδιού στο Ναύπλιο. Έχουν ακόμα και σήμερα το … Πανελλήνιο ρεκόρ εκλογής μελών μιας οικογένειας σε μια εκλογική αναμέτρηση. Μια φωτογραφία από την τελευταία επίσκεψη του Δηλιγιάννη στο Ναύπλιο, δείχνει μια λαοθάλασσα να τον συνοδεύει στον Μεγάλο Δρόμο (προφανώς έρχονταν από τον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό) καθ’ οδόν για την Πλατεία Συντάγματος όπου θα εκφωνούσε λόγο.
Ο δολοφόνος του ήταν ένας πορτιέρης σε χαρτοπαικτική λέσχη. Η Κυβέρνηση είχε κλείσει τις λέσχες. Είχε μείνει χωρίς δουλειά και αποφάσισε να εκτελέσει τον Πρωθυπουργό. Συνελήφθη αμέσως και καταδικάστηκε εις θάνατον. Γνωστός ως Κωσταγερακάρης. Τελικά αποκεφαλίστηκε στο Παλαμήδι.
(Οδός Δηλιγάννη δεν έχουμε στο Ναύπλιο, αλλά οδός Φαρμακόπουλων είναι ο δρόμος μπροστά στην Παναγία.)
Η δεύτερη δολοφονία –που έχουμε και επέτειο σήμερα – ήταν του βασιλιά Γεωργίου Α΄. Του μόνου βασιλιά που δεν έχουμε δρόμο στο Ναύπλιο. Είχαμε κάποτε και τον μετονομάσαμε. Ήταν πίσω από το Μουσείο, αλλά επειδή ήταν η συνήθης διαδρομή μεταγωγής κρατουμένων προς τις φυλακές της Ακροναυπλίας, δικαιολογημένα, επί δημαρχίας Γιάννη Μελίδη άλλαξε το όνομά του σε Εθνικής Αντιστάσεως.
Ο Γεώργιος ο Α΄ διαδέχθηκε τον Όθωνα. Δεν είχε τους στενούς δεσμούς με το Ναύπλιο όπως ο προκάτοχός του. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι μας επισκέφθηκε με το παρθενικό ταξίδι του τρένου προς το Ναύπλιο. Κυκλοφορούν πολλά ανέκδοτα γύρω από αυτή την επίσκεψη, τα οποία ελέγχονται αν είναι αληθινά. Από εκεί και η φήμη ότι τα ευκάλυπτα στην οδό Αιγίου τα φύτεψε η βασίλισσα Όλγα – καμία σχέση δουλειά της ΣΠΑΠ ήταν.
Ο Γεώργιος ο Α΄ ήταν ο βασιλιάς που σεβάστηκε περισσότερο από όλους τους άλλους τον Κοινοβουλευτισμό. Αντίθετα με τον γιό του και διάδοχό του δεν έκανε παρεμβάσεις υπέρ του ενός ή άλλου πολιτικού αρχηγού. Τουλάχιστον, όχι φανερές.
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης (26/10/1912) ο Γεώργιος μετακόμισε στη Μακεδονική πρωτεύουσα. Οι μάχες με τους Τούρκους συνεχίζονταν στην Ήπειρο. Οι Βούλγαροι επιδίωκαν να πάρουν τη Θεσσαλονίκη, τυπικά όμως είμαστε σε συμμαχία μαζί τους. Έτσι ο βασιλιάς θεώρησε καθήκον του να μεταβεί εκεί.
Σε έναν περίπατο με τα πόδια – συνοδευόταν μόνο από δύο Κρητικούς χωροφύλακες – τον πλησιάζει από πίσω ένας ρακένδυτος τύπος απροσδιορίστου ηλικίας και τον πυροβολεί δύο φορές. Ο δολοφόνος δεν είπε τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη. Το όνομά του Αλέξανδρος Σχοινάς και η καταγωγή του από τον Βόλο. Ενώ έχει οδηγηθεί στο Τμήμα για ανάκριση, κατορθώνει να πέσει από μια τζαμαρία έξω και να αυτοκτονήσει.
Θεωρίες πολλές.
1) Ήταν από πλούσια οικογένεια και είχε καταναλώσει όλη την περιουσία του ταξιδεύοντας στην Ευρώπη και αγωνιζόμενος για τον Σοσιαλισμό.
2) Ήταν αναρχικός και εκείνοι την εποχή οι αναρχικοί στην Ευρώπη είχαν σκοτώσει πολλούς βασιλιάδες.
3) Ήταν πράκτορας των Αυστριακών – υπήρχε ένα πολεμικό της Αυστροουγγαρίας – στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Οι οποίοι ήθελαν να διευκολύνουν την ανάρρηση στον θρόνο του Κωνσταντίνου, του γιού του.
4) Και η συνήθης… ότι ήταν ένας παράφρων, που είχε χάσει όλα τα λεφτά του και ζητούσε δανεικά από τον βασιλιά.
Όποια και να είναι η σωστή θεωρία την πήρε μαζί του.
ΥΓ Εδώ δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε το αίτιο της φωτιάς που έκαψε τα παιδιά στα Τέμπη, που έγινε πριν από 2 χρόνια, περιμένετε να διαλευκάνουμε τις αιτίες ενός εγκλήματος πριν από 112 χρόνια;
