Ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης Ναυπλίου
Το πρόβλημα της στέγης που αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για τις σπουδές των φοιτητών και για την αξιοπρεπή και οικονομικά βιώσιμη διαμονή τους στο Ναύπλιο, δεν προέκυψε από το πουθενά.
Εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, δεν υπάρχει φοιτητική εστία, το στεγαστικό επίδομα αφορά ελάχιστους φοιτητές ενώ δεν ξεπερνά τα 125€ το μήνα τη στιγμή που τα ενοίκια φτάνουν τα 400 με 500€ ακόμη και για μια γκαρσονιέρα.
‘Ολες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου έχουν ευθύνη γενικότερα για τη λαϊκή στέγη και ειδικότερα για τη φοιτητική στέγη. Έσφιξαν τη θηλιά των πλειστηριασμών σε εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά προκειμένου να σώσουν τις τράπεζες από τα κόκκινα δάνεια.
Για την ιστορία, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ακολουθώντας τις ευρω-ενωσιακές οδηγίες δημιούργησαν το νομοθετικό πλαίσιο πάνω στο οποίο πατούν τα κοράκια των τραπεζών, των funds και τον servicers. Κατάντησαν φιλοδωρήματα τα μεροκάματα με αποτέλεσμα το 60% του μισθού κατά μέσο όρο να πηγαίνει στα πανάκριβα ενοίκια.
Οι φοιτητές στο Ναύπλιο πρόσφατα διαδήλωσαν μαζικά έχοντας στο πλευρό τους και τους καθηγητές τους. Διεκδίκησαν συγκοινωνία για τη μεταφορά τους από και προς τις σχολές τους χωρίς να αναγκάζονται να περπατάνε χιλιόμετρα καθημερινά, βάζοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο. Διεκδίκησαν σπίτια με χαμηλότερα ενοίκια για να μένουν και να ζουν με αξιοπρέπεια χωρίς να εξοντώνονται οικονομικά οι οικογένειές τους. Βροντοφώναξαν για δημόσιες και δωρεάν σπουδές.
Να αξιοποιηθούν με ευθύνη του κράτους διαμερίσματα, ξενοδοχεία για δωρεάν στέγαση ώστε να μη μένει κανένας φοιτητής που το έχει ανάγκη χωρίς στέγη.
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση Ναυπλίου, η κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των εργατικών λαϊκών οικογενειών, των παιδιών μας που σπουδάζουν, των νέων ζευγαριών είναι δικαίωμα του λαού. Δεν μπορεί να κόβεται και να ράβεται στις εξαγγελίες της εκάστοτε κυβέρνησης που έχει πάντα το βλέμμα της στο πώς θα ασφαλίσει τους όρους και τις προϋποθέσεις της κερδοφορίας των μεγαλο-κατασκευαστών, των εμποροσπιτάδων, των τραπεζιτών.
Ο λαός να μη συμβιβάζεται με τα ψίχουλα. Να διεκδικήσει με τον αγώνα του, την κάλυψη της στέγης και των στεγαστικών αναγκών με ευθύνη του κράτους.
