Ο κανόνας του οφσάιντ είναι κατά καιρούς, ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους κανονισμούς στο ποδόσφαιρο. Παρά τη σημασία του, ο κανόνας οφσάιντ έχει υποστεί πολλές αλλαγές από το ξεκίνημά του και η εφαρμογή του έχει οδηγήσει σε μερικές παράξενες και αξιομνημόνευτες στιγμές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Παρακάτω θα μάθουμε περισσότερα για αυτόν τον κανόνα και δούμε μερικές από τις πιο περίεργες περιπτώσεις στις οποίες έχει εφαρμοστεί.
Προέλευση του κανόνα
Ο κανόνας του οφσάιντ έχει τις ρίζες του στις πρώτες μορφές του παιχνιδιού του ποδοσφαίρου, πολύ πριν διαμορφωθεί οριστικά το σύγχρονο παιχνίδι. Η πρώτη γνωστή μορφή του κανόνα εμφανίστηκε στους Κανόνες του Κέιμπριτζ του 1848, οι οποίοι ήταν από τους πρώτους καταγεγραμμένους κανόνες και οδηγίες του ποδοσφαίρου. Αυτοί οι κανόνες δημιουργήθηκαν από φοιτητές διαφόρων σχολών και είχαν ως στόχο την τυποποίηση και την αρχική μορφοποίηση του παιχνιδιού.
Στην αρχική του μορφή, ο κανόνας του οφσάιντ ήταν πολύ πιο αυστηρός από ό,τι είναι σήμερα. Ένας παίκτης θεωρούνταν οφσάιντ αν βρισκόταν μπροστά από τη μπάλα σε οποιαδήποτε στιγμή του παιχνιδιού, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη τον σχεδιασμί και την υλοποίηση μιας αποτελεσματικής επίθεσης. Αυτή η εκδοχή του κανόνα διατηρήθηκε σε διάφορες μορφές μέχρι την ίδρυση της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων (FA) το 1863, η οποία προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ενιαίο σύνολο κανόνων για το άθλημα.
Εξέλιξη του κανόνα
Ο κανόνας οφσάιντ της FA απαιτούσε τρεις αμυνόμενους παίκτες (συμπεριλαμβανομένου του τερματοφύλακα) να βρίσκονται μεταξύ του επιτιθέμενου και του τέρματος όταν παίζεται η μπάλα. Αυτός ο κανόνας εφαρμόστηκε, για να ενθαρρύνει το ομαδικό παιχνίδι και τις τακτικές, αλλά οδήγησε επίσης σε πολλούς αγώνες με χαμηλό σκορ, καθώς οι άμυνες συχνά εκμεταλλεύονταν τον κανόνα παίζοντας με μια βαθιά αμυντική γραμμή.
Αναγνωρίζοντας την ανάγκη για ένα πιο συναρπαστικό και επιθετικό στυλ παιχνιδιού, ο κανόνας τροποποιήθηκε το 1925 και απαιτούσε μόνο δύο αμυντικούς μεταξύ του επιτιθέμενου και του τέρματος. Αυτή η αλλαγή αύξησε σημαντικά τον αριθμό των τερμάτων που σημειώνονται στους αγώνες και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες αλλαγές κανόνων στην ιστορία του ποδοσφαίρου! Στο στοιχημα live NetBet μπορείτε να βρείτε πολλές αγορές και ειδικά στοιχήματα για το οφσάιντ
Στη συνέχεια περνώντας τα χρόνια και συγκεκριμένα το 1990, ο κανόνας βελτιώθηκε και άλλο προς όφελος του επιθετικού παιχνιδιού. Η νέα ερμηνεία επέτρεπε σε έναν παίκτη να θεωρείται ότι βρίσκεται σε θέση «onside» αν βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με τον προτελευταίο αμυντικό όταν παιζόταν η μπάλα, καθιστώντας ακόμα πιο εύκολο για τους επιτιθέμενους να διασπάσουν τις αμυντικές γραμμές.
Fun facts
Με την πάροδο των ετών, ο κανόνας του οφσάιντ έχει οδηγήσει σε μερικές περίεργες και αμφιλεγόμενες στιγμές στα γήπεδα του ποδοσφαίρου. Μία από τις πιο διάσημες περιπτώσεις συνέβη κατά τη διάρκεια του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 μεταξύ της Αγγλίας και της Δυτικής Γερμανίας. Το τρίτο γκολ της Αγγλίας, που σημείωσε ο Geoff Hurst, συζητείται μέχρι σήμερα. Το σουτ του Hurst χτύπησε στο δοκάρι και αναπήδησε προς τη γραμμή του τέρματος. Ο επόπτης γραμμών το έκρινε γκολ, αλλά πολλοί υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να είχε ακυρωθεί για οφσάιντ, καθώς ένας άλλος Άγγλος παίκτης βρισκόταν σε θέση οφσάιντ όταν παίχτηκε η μπάλα.
Μια άλλη περίεργη περίπτωση συνέβη το 2005 κατά τη διάρκεια ενός αγώνα της Premier League μεταξύ της Tottenham Hotspur και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Pedro Mendes της Τότεναμ έκανε ένα σουτ κοντά στη γραμμή του κέντρου και η μπάλα ξεκάθαρα πέρασε τη γραμμή του τέρματος αφού γλίστρησε μέσα από τα χέρια του τερματοφύλακα της Γιουνάιτεντ, Roy Carroll. Ωστόσο, το γκολ δεν κατακυρώθηκε, καθώς ο διαιτητής και οι επόπτες γραμμών δεν είδαν τη μπάλα να περνάει τη γραμμή. Παρόλο που το περιστατικό αυτό δεν είχε άμεση σχέση με το οφσάιντ, ανέδειξε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι διαιτητές στη λήψη σωστών αποφάσεων κατά τη διάρκεια αγώνων με γρήγορο tempo.
Συμπέρασμα
Ο κανόνας του οφσάιντ έχει διανύσει πολύ δρόμο από όταν εφαρμόστηκε αρχικά. Μπορούμε να πούμε πως εξελίχθηκε, ώστε να εξισορροπεί τις ανάγκες τόσο των επιτιθέμενων όσο και των αμυνόμενων παικτών. Ενώ η εφαρμογή του μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε λάθος αποφάσεις, παραμένει ένα ουσιαστικό μέρος του ποδοσφαίρου, διασφαλίζοντας ότι το παιχνίδι παίζεται δίκαια. Καθώς το ποδόσφαιρο συνεχίζει να εξελίσσεται, ο κανόνας του οφσάιντ μπορεί να υποστεί περαιτέρω αλλαγές, αλλά ο θεμελιώδης σκοπός του θα παραμείνει πάντα ο ίδιος: να διατηρήσει το όμορφο παιχνίδι και όσο το δυνατόν πιο δίκαιο και συναρπαστικό.
