Συναυλία Αλκίνοου Ιωαννίδη στην Αργολίδα με μνήμες από Κύπρο, διαμαρτυρία για Παλαιστίνη
H δεύτερη ημέρα στη “Λελέκιο Φιέστα”, στην παραλιακή Νέας Κίου-Ναυπλίου ήταν η επιβεβαίωση ότι η διοργάνωση αποτελεί το κορυφαίο μουσικό event στην Αργολίδα…
Από το βράδυ του Σαββάτου και για εξήμισι ώρες, μέχρι τις 2.30 μετά τα μεσάνυχτα, χιλιάδες κόσμου τραγούδησαν και χόρεψαν με τις τέσσερις μπάντες που συμμετείχαν. Και κυρίως με τον κορυφαίο σύγχρονο τραγουδοποιό, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.
Οι Κοινοί Θνητοί, το γκρουπ από την Εύβοια, άνοιξαν τη συναυλία με μια μίξη από rock, hip hop, και ελληνική παραδοσιακή μουσική. Και με στίχους με ανθρωπιστικό χαρακτήρα που δημιουργούν έναν κοινωνικό προβληματισμό.
Ακολούθησαν οι Σκιαδαρέσες, οι δύο αδελφές νέες τραγουδοποιοί, με το μοναδικό, προσωπικό τους στυλ που ξεσήκωσαν κυρίως τις έφηβες (τραγουδούσαν κάθε τους στίχο) αλλά και γενικότερα το νεανικό κοινό.
Oi Pan Pan και Years of Youth με την ηλεκτρονική ποπ μουσική τους που μιλάει πολιτικά, μετέτρεψαν το μπροστινό χώρο της συναυλίας σε μια “Ανισόπεδη ντίσκο”.
Γύρω στα μεσάνυχτα ανέβηκε στη σκηνή ο Αλκίνοος, έχοντας στο πλευρό του τέσσερις από τους πιο αξιόλογους μουσικούς. 24 χρόνια μετά τις πρώτες τους κοινές εμφανίσεις, η ιστορική μπάντα του Ιωαννίδη ξαναενώθηκε και το αποτέλεσμα ήταν (και λόγω εμπειρίας) ακόμα καλύτερο. Ο Σταύρος Λάντσιας (πλήκτρα), ο Μιλτιάδης Παπαστάμου (ηλεκτρικό βιολί), ο Γιώτης Κιουρτσόγλου (ηλεκτρικό μπάσο), ο Μιχάλης Καπηλίδης (τύμπανα), ξεσήκωσαν τον κόσμο με τα σόλο τους.
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, τραγούδησε πολλά γνωστά του τραγούδια από την τριαντάχρονη δισκογραφική του πορεία. Από την “Αγορά του Αλ Χαλίλι” και τα πρώτα του βήματα με τον Ζούδιαρη μέχρι την προσωπική του πορεία ως τραγουδοποιός. Και δεν παρέλειψε να τραγουδήσει παραδοσιακά κυπριακά τραγούδια, ρεμπέτικα αλλά αλλά και άλλων Ελλήνων δημιουργών, όπως τον “Κεμάλ” του Χατζιδάκι, τον “Μέρμηγκα” του Λοΐζου, τον Νεοέλληνα” του Πανούση, “Για την Κύπρο” του Σαββόπουλου.
Η συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στην Αργολίδα με μνήμες από Κύπρο, διαμαρτυρία για Παλαιστίνη
Βαθιά πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, το αποδεικνύει όχι μόνο μέσα από στίχους του, από συνεντεύξεις και αναρτήσεις, αλλά και από τη γενικότερη πολιτική στάση ζωής του. Ο Ελληνοκύπριος τραγουδοποιός αναφέρθηκε στη συμπλήρωση 50 χρόνων από το πραξικόπημα και την τραγωδία στην Κύπρο και συνέδεσε την επέτειο με το σήμερα και την Παλαιστίνη.
Ήταν πέντε ετών όταν οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην Κύπρο, ενώ η μητέρα του ήταν αιχμάλωτη των χουντικών αξιωματικών. Όπως είπε:
«Ήμουν σχεδόν πέντε χρονών όταν συνέβησαν όλα αυτά. Οι πρώτες μου μνήμες είναι μνήμες πολέμου, οι πρώτες καθαρές έντονες αναμνήσεις μου είναι να μας κρύβει ο πατέρας μου κάτω από το τραπέζι την ώρα του βομβαρδισμού, ενώ την ίδια ώρα η μητέρα μου ήταν αιχμάλωτη των Ελλαδιτών χουντικών αξιωματικών, κι ύστερα μεγάλωσα σε ένα μεταπολεμικό τοπίο με νεκρούς, αγνοούμενους, πρόσφυγες, σε κάθε οικογένεια, περιμένοντας να χαθεί και το υπόλοιπο νησί κι εμείς μαζί του».
Και συνέχισε: «Πενήντα χρόνια είναι πολύς καιρός, θα πίστευε κανείς πως η ανθρωπότητα θα είχε εξελιχθεί κάπως, ότι θα είχαμε βρει άλλους τρόπους συνεννόησης μεταξύ των λαών και των ανθρώπων κι όμως όχι, σήμερα μόλις 500 χιλιόμετρα από τις ακτές της Κύπρου, στην Παλαιστίνη, βρέφη, γυναίκες, αθώοι άνθρωποι, πεθαίνουν φριχτούς θανάτους, πόλεις ισοπεδώνονται, χιλιάδες προσφυγοποιούνται στον ίδιο τους τον τόπο.
Πεντάχρονα παιδιά θα έχουν κι αυτά σαν πρώτη τους μνήμη τον πόλεμο, θα μεγαλώσουν μέσα στον φόβο και στο μίσος, βορά στο στόμα του φανατισμού και της θρησκοληψίας, ορφανά, ακρωτηριασμένα, αδικημένα, σε έναν τόπο ρημαγμένο. Πενήντα χρόνια μετά, τίποτα δεν καταφέραμε. Τρεις μέρες μετά την πρώτη τουρκική εισβολή, δηλαδή στις 23 Ιουλίου του ’74, η χούντα των Αθηνών έπεσε. Δεν την έριξε το Πολυτεχνείο, όπως νομίζουν πολλοί, την έριξε η προδοσία της, ο φασισμός της, η σκατοψυχιά και η βλακεία της. Την έριξε ο επεκτατισμός και η απάνθρωπη επεκτατικότητα του τουρκικού στρατού και του τουρκικού Κράτους. Την έριξε η αγριότητα των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων εθνικιστών. Την έριξε το αίμα μας. Η θυσία της Κύπρου. Και ενώ η Ελλάδα δικαίως πανηγύριζε τη Μεταπολίτευση, εμείς, με τους νεκρούς μας άταφους, το ξέραμε πως ήμασταν μόνοι. Και δεύτερη εισβολή ερχόταν σε λίγες μέρες».
Σήμερα Κυριακή 11/8 η τριήμερη “Λελέκιος Φιέστα” θα ολοκληρωθεί με Βloody Hawk, Μικρό Κλέφτη και Buzz.
