Όταν ο εργοδότης δεν βρίσκει προσωπικό και ο υπάλληλος δουλειά (της Δώρας Ν. Αντωνοπούλου)

Όταν ο εργοδότης δεν βρίσκει προσωπικό και ο υπάλληλος δουλειά

Γράφει η Δώρα Ν. Αντωνοπούλου

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε να δημιουργούνται νέα εστιατόρια και καινούριες, υπερσύγχρονες και πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδεςστην περιοχή μας, οι οποίες φυτρώνουν συνεχώς σαν τα μανιτάρια.

Οι καινούριες επιχειρήσεις συνεπάγονται νέες θέσεις εργασίας και θα περίμενε κανείς να υπάρχει μηδέν ανεργία στην περιοχή της Αργολίδας. Δυστυχώς, στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Οι ξενοδόχοι μας παραπονιούνται ότι δεν βρίσκουν προσωπικό και το ίδιο αναφέρουν οι εστιάτορες και οι ιδιοκτήτες καφέ και μπαρ.

Ως λόγοι για τους οποίους οι εργοδότες δεν μπορούν να βρουν το κατάλληλο προσωπικό, αναφέρονται συχνά οι εξής:

• η νέα γενιά υπαλλήλων θέλει να εργάζεται λίγες ώρες την ημέρα
• οι υπάλληλοι προτιμούν να εργαστούν κάποιους μήνες για να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο ταμείο ανεργίας, μέχρι την έναρξη της επόμενης σεζόν
• η νέα γενιά είναι φιλοχρήματη, ενώ αυτό που θα έπρεπε, κυρίως, να τους απασχολεί είναι η απόκτηση εμπειρίας και επαγγελματικής κουλτούρας
• οι υπάλληλοι μεγαλύτερης ηλικίας δεν μπορούν να είναι το ίδιο αποδοτικοί με τους νεότερους συναδέλφους τους.

Από την άλλη, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό παρουσιάζουν τη δική τους οπτική για την σημερινή πραγματικότητα, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων τα εξής: εργοδότης δεν βρίσκει προσωπικό και ο υπάλληλος δουλειά 

Η ανάγκη των εργαζομένων να ανταπεξέλθουν σε υποχρεώσεις και πληρωμές (ατομικές και οικογενειακές), τους αναγκάζει πολλές φορές να δεχτούν συμβάσεις εργασίας που καταστρατηγούν πολλά εργασιακά τους δικαιώματα και η πρόσφατη πανδημία δεν βοήθησε να καλυτερέψει αυτή η κατάσταση.

Υπερβολικά πολλές ώρες και ημέρες εργασίας που δεν πληρώνονται όπως προβλέπεται από το νόμο, μη καταβολή βασικών επιδομάτων, καταβολή μειωμένου μισθού είναι κάποιες από τις συνθήκες που αναγκάζονται να δεχτούν οι υπάλληλοι και όλα αυτά σε συνδυασμό με την απουσία ασφάλισης (ή με μερική ασφάλιση, για την αποφυγή εμπλοκής της επιθεώρησης εργασίας και της επιβολής προστίμων στην επιχείρηση).

Η έλλειψη οικονομικού κινήτρου στην εργασία συνοδεύεται από συναισθήματα απογοήτευσης και αγανάκτησης για την εκμετάλλευση που αισθάνονται οι υπάλληλοι από τον εργοδότη τους. Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η κούραση, σωματική και ψυχική, λόγω της εξαντλητικής καλοκαιρινής σεζόν, που καταπονεί τους υπαλλήλους και τους αναγκάζει συχνά να εργάζονται με πονοκεφάλους, πόνους στα γόνατα ή τη μέση (αν η εργασία είναι χειρωνακτική), δυσφορία και κακή διάθεση.

Κάποιοι εργαζόμενοι αναφέρουν ακόμα ότι μερικοί εργοδότες (ξενοδόχοι ή ιδιοκτήτες εστιατορίου) είναι αρνητικοί στην προώθηση γυναικών ή ανθρώπων κάποιας ηλικίας για συγκεκριμένες θέσεις μέσα στην επιχείρηση. Η συγκεκριμένη νοοτροπία, η οποία είναι πλέον και ανεπίτρεπτη με βάση πρόσφατο νόμο για τα όρια ηλικίας στον χώρο εργασίας, αποκλείει από τις θέσεις εργασίας ανθρώπους με πολύτιμη εμπειρία και γνώση, με την βοήθεια των οποίων θα λύνονταν πολλά εσωτερικά προβλήματα των επιχειρήσεων.

Ένα άλλο ελάττωμα χρόνων που ο Έλληνας εργοδότης δεν έχει καταφέρει ακόμα να αποβάλλει, είναι ότι αρκετοί στην επαρχία μας δεν αναρτούν αγγελίες για τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας, παρόλο που πολλές φορές η πρόσληψη μπορεί να επείγει και παρόλο που η έλλειψη προσωπικού μπορεί να θέτει σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία των υπολοίπων ρόλων μέσα στην ομάδα του προσωπικού.

Αυτό έχει σαν συνέπεια κάποιες θέσεις να μην γίνονται ποτέ γνωστές στο ευρύ κοινό.Ως αποτέλεσμα οι εργοδότες αυτοί προσλαμβάνουν άτομα λόγω γνωριμίας ή συγγένειας, τα οποία όμως εκ των υστέρων αποδεικνύονται εντελώς ακατάλληλα για τη συγκεκριμένη θέση.

Οι συνεπείς εργοδότες που ενδιαφέρονται για το προσωπικό τους και το πληρώνουν σωστά, δυστυχώς δεν αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία γύρω μας και η κακή φήμη που έχει δημιουργηθεί για τον κλάδο, παρασύρει σαν χείμαρρος και τις λίγες επιχειρήσεις που αποτελούν παραδείγματαπρος μίμηση για τους υπόλοιπους επαγγελματίες.

Η σχέση μεταξύ εργοδότη κι εργαζόμενου στον τομέα του τουρισμού-μια σχέση δύσκολη ούτως ή άλλως- έχει κλονιστεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια.

Ο εκάστοτε εργοδότης πρέπει σήμερα να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να πείσει τον εργαζόμενο ότι θα αμειφθεί όπως πρέπεικαι ουπάλληλος θα πρέπει με τη σειρά του να αποδείξει ότι (με τις σωστές συνθήκες εργασίας) μπορεί να είναι υπόδειγμα επαγγελματισμού και εργατικότητας, εξυπηρετικός, φιλότιμος και πρόσχαρος.

Καλή σεζόν σε όλους.

(Το άρθρο αυτό είναι η προσωπική μου ματιά στα πράγματα. Δεν αποτελεί προϊόν έρευνας σε κομμάτι του πληθυσμού της περιοχής ούτε προϊόν καταγγελίας κάποιου υπαλλήλου στον εργοδότη του).