To ποίημα που έγραψε ο Όσκαρ Ουάιλντ όταν επισκέφθηκε το Αρχαίο Θέατρο Άργους

Όσκαρ Ουάιλντ Θέατρο Άργους

Ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο κορυφαίος Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής, δραματουργός και κριτικός (1854-1900), γνωστός ελληνολάτρης (άλλωστε γνώριζε πολύ καλά την αρχαία ελληνική γλώσσα), επισκέφθηκε την Ελλάδα την άνοιξη του 1877, σε ηλικία 23 ετών.

Ο μετέπειτα συγγραφέας του «Πορτρέτου του Ντόριαν Γκρέι», ήρθε συνοδευόμενος από τον επίσης φιλέλληνα και ελληνολάτρη Τζον Πέντλαντ Μάχαφυ, ιστορικό και φιλόλογο, καθηγητή στο Τρίνιτι Κόλετζ του Δουβλίνου.

Στην περιοδεία του επισκέφθηκε μεταξύ άλλων τον Απρίλιο, το Άργος, το Ναύπλιο και τις Μυκήνες. Στην Αθήνα έβγαλε τη γνωστή φωτογραφία του με την παραδοσιακή ελληνική φορεσιά, τη φουστανέλα.

Η επίσκεψή του στο Αρχαίο Θέατρο του Άργους ήταν η αιτία για να γράψει ένα εξαιρετικό ποίημα με τίτλο «The theatre at Argos» το οποίο δημοσιεύτηκε στην πρώτη του ποιητική συλλογή, τρία χρόνια αργότερα. Στο τέλος του ποιήματος αναφέρει: Argos 1877. Όσκαρ Ουάιλντ Θέατρο Άργους

To ποίημα αυτό το «ανακάλυψε» το 2001 ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας από το Άργος Διογένης Μαλτέζος, ζήτησε τη μετάφρασή του από τον Γιάννη Καρβέλα και το συμπεριέλαβε σε άρθρο του στο 2ο τεύχος της έκδοσης «Αργείων Πνεύμα» του Δήμου Άργους:

Στο θέατρο του Άργους

Τσουκνίδες και παπαρούνες φθείρουν το λαξευτό σκαλί:
κανένας ποιητής στεφανωμένος με την ελιά της αθανασίας
δεν τραγουδά το ευχάριστο άσμα του, ούτε η γοερή Τραγωδία
τρομάζει τον αέρα^· το πράσινο στάρι κυματίζει γλυκά
εκεί που κάποτε ο Χορός κινούνταν με γοργούς ρυθμούς^·
μακριά στην Ανατολή μια πορφυρή έκταση θάλασσας,
οι χρυσαφένιοι βράχοι που φυλάκισαν τη Δανάη^·
και το βεβηλωμένο Άργος μπρος στα πόδια μου.

Δεν είναι τώρα η εποχή να θρηνούμε τα περασμένα,
το ναυάγιο ενός έθνους πάνω στην πέτρα του Χρόνου,
ή τις φοβερές καταιγίδες της παμφάγου Μοίρας,
διότι τώρα οι άνθρωποι φωνασκούν μπρος στην πόρτα μας,
ο κόσμος γέμισε πανούκλα,
αμαρτία και έγκλημα,
ακόμα και ο Θεός έχει χάσει το μισό θρόνο του για Χρυσάφι!

Όσκαρ Ουάιλντ, Άργος 1877

(Μετάφραση: Γιάννης Καρβέλας, Μάιος 2001)

Γ.Ν. (στη μνήμη του Γιάννη Καρβέλα και του Διογένη Μαλτέζου)