Άγιε μου Βασιλάκη μου και Άγιε μου Νικόλα προστάτευε τους ναυτικούς την ώρα του κυκλώνα.
Χρόνια πολλά, ναστέ καλά κι εσείς και οι δικοί σας να ρθούνε τα ξενάκια σας κι όλοι οι ναυτικοί σας.
Η παραδοσιακή χορωδία του Μουσικού Σχολείου Αργολίδας συγκίνησε με τα κάλαντά της. Σε μια αίθουσα κατάμεστη από κόσμο άφησε το πνεύμα των Χριστουγέννων να ξεχειλίσει χαρούμενα και μελωδικά από τα χείλη των μαθητών και από τα παραδοσιακά μουσικά όργανα που συμπλήρωναν τη μουσική στιγμή και ταξίδευαν το κοινό γλυκά στις παιδικές του εικόνες.
Τι βραδιά όμορφη! Όμορφη σε πρόσωπα, σε εκτελέσεις, σε ταξίδια χριστουγεννιάτικων ρυθμών και στίχων, σε παραστατικότητα θεατρική, σε εναλλαγές που δεν άφηναν το κοινό να εφησυχάσει σε μια και μοναδική ροή θεάματος. Το κοινό έπρεπε να κινηθεί, έστω και καθήμενο για να παρακολουθήσει τις εναλλαγές ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο, τη μουσική και το λόγο, τον εκκλησιαστικό ορθόδοξο ύμνο και το χαρούμενο δυτικότροπο χριστουγεννιάτικο τραγούδι, το ζωηρό παιχνιδιάρικο κάλεσμα από το κανονάκι και το σαντούρι με τη ερωτική απαλότητα του πιάνου και του μπάσου στα αφροαμερικάνικα μπλουζ. Όλα συνεργούσαν σε ένα θέαμα-έκπληξη όπου λόγος, μελωδία και κίνηση συνέπαιρναν το κοινό μέχρι που, χωρίς να το καταλάβουμε, φτάσαμε στο τέλος της εκδήλωσης!
Η ιδέα να μπουν οι θεατές στη μέση ανάμεσα σε δυο μουσικές «άκρες» και μάλιστα αντικρυστά και όχι με τον κλασικό τρόπο, ήταν ένα από τα στοιχεία της έκπληξης που χάρισε στην εκδήλωση μεγάλο μέρος της επιτυχίας της. Προφανώς, οι θεατρολόγοι του Μουσικού Σχολείου είχαν την ιδέα και η υλοποίησή της πρόσφερε ένα εξαιρετικά όμορφο και τεχνικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Δυο μαθήτριες ανέλαβαν να ταξιδέψουν το κοινό στον κόσμο της χριστουγεννιάτικης λογοτεχνίας δίνοντας το χρόνο στα μεν πνευστά της μιας «μουσικής άκρης» να αναπνεύσουν, στις δε χορωδίες τα παραδοσιακά και τα μοντέρνα σύνολα να προετοιμάζονται. Οι εναλλαγές ήταν εξαιρετικές και υπογράμμισαν, για μια ακόμη φορά, τον ζήλο και την αγάπη με την οποία αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι του Μουσικού Σχολείου το έργο τους, αλλά και τις δυνατότητες που έχουν τα παιδιά που φοιτούν εκεί.
Μιας και μιλάμε για δυνατότητες. Φίλοι των οποίων τα παιδιά φοιτούν στο Μουσικό Σχολείο, μου έλεγαν πως τα παιδιά έκαναν ελάχιστες πρόβες για την παραγωγή ενός τέτοιου θεάματος, γεγονός που ενισχύει ακόμα περισσότερο την εικόνα μιας εξαιρετικής δουλειάς των εκπαιδευτικών και μιας επίσης εξαιρετικής ποιότητας μαθητών. Το σύνολο πρέπει να χαροποιεί τους πάντες καθώς, αν συνυπολογίσουμε το σύνολο των μαθητικών προγραμμάτων σε ολόκληρη την Αργολίδα, έχουμε την εικόνα μιας εκπαιδευτικής κοινότητας ικανής να παράγει πολιτισμό. Το τέλος της εκδήλωσης ήταν αποκαλυπτικό μιας σχολικής κοινότητας που χαίρεται να δημιουργεί, να βιώνει και να μοιράζεται τη χαρά της ζωής!
Το τέλος της εκδήλωσης λοιπόν ήταν επεισοδιακό, ζωντανό, χαβαλεδιάρικο, έβαλε τους θεατές να τραγουδήσουν και το μυαλό να χορέψει μιας και ο χώρος ήταν ελάχιστος. Τέλος αντάξιο μιας εξαιρετικής χριστουγεννιάτικης εκδήλωσης όπου η χαρά ξεχείλιζε από το τραγούδι, τις μελωδίες και το γενικότερο κλίμα της αίθουσας. Συγχαρητήρια και στα επόμενα!
(Γ. Κόνδης)
