Για τον Τάκη Παπαϊωάννου, τον Τζούνιορ της πολιτικής (του Γ. Νικολόπουλου)

του Γιώργου Νικολόπουλου

Ήταν καλοκαίρι του 2005, όταν γνώρισα έναν ψιλόλιγνο 17χρονο που κουβαλούσε μαζί του μια ηλεκτρική κιθάρα. Μόλις είχε τελειώσει τις Πανελλήνιες και, περιμένοντας τα αποτελέσματα, συμμετείχε στη “Μαρία Νεφέλη”, μια τοπική ροκ μπάντα που εκείνη την εποχή είχε τους φαν της στην Αργοναυπλία και γέμιζε πλατείες και παραλίες στις εμφανίσεις της.

Ήταν ένα γκρουπ 25άρηδων και 30άρηδων και γι’ αυτό όλοι αποκαλούσαν τον έφηβο της παρέας “Tζούνιορ”. Ήταν ο Τάκης Παπαϊωάννου.

Mε τον καιρό οι συναντήσεις μας αυξάνονταν. Ο Τάκης πήγε στην Πάτρα να σπουδάσει Οικονομικά, βρισκόμασταν στις διακοπές του. Παρά τη διαφορά ηλικίας μιλούσαμε άνετα για τους Oasis και τον Μάρκο, για τον Ταραντίνο και τον “Τσίου”, για τον Καζαντζάκη, για τη Μάντσεστερ Σίτυ, για το αντάρτικο στην Αργολίδα, για πολιτική, για δημοσιογραφία, για οικονομία.

Μπήκε σε μια παρέα τριαντάρηδων όχι απλά ως ο βενιαμίν, ο “Τζούνιορ”, αλλά ως ισότιμος συνομιλητής που συχνά μας έβαζε τα γυαλιά με τις γνώσεις και τις απόψεις του. Πολλές φορές η ηλικία δεν συμβαδίζει με την ωριμότητα…

Όταν σχεδιάζονταν “Tα Αργολικά”, η έντυπη έκδοση δηλαδή, ζήτησε να βοηθήσει. Έδινε ιδέες για τη θεματολογία και τον τρόπο παρουσίασής της.

Το Φλεβάρη του 2008, το 1^ο φύλλο δεν το πρόλαβε, είχε εξετάσεις στη σχολή. Αλλά από το 2^ο, είχε τη μόνιμη, δική του στήλη με τον αυτοσαρκαστικό τίτλο “Κρίμα το παιδί” και υπογραφή “By Junior”. Κάθε βδομάδα παρών, με κείμενα που έστελνε από την Πάτρα. Χρονογραφήματα κυρίως για την Αργολίδα, κριτική της επικαιρότητας με επιχειρηματολογία, ακρίβεια και ιδιαίτερο χιούμορ. Κείμενα άρτια συντακτικά, με την οπτική ενός εικοσάχρονου και γραφή έμπειρου αρθρογράφου.

Και παράλληλα έκανε ρεπορτάζ: Μεταμεσονύκτια, στα διανυκτερεύοντα ψιλικατζίδικα και περίπτερα Άργους και Ναυπλίου, κάλυψη κάθε είδους πολιτιστικής εκδήλωσης, από ροκ και αντιρατσιστικά φεστιβάλ μέχρι παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών. Συνεντεύξεις με τους Αργείτες φοιτητές στην Πάτρα, ρεπορτάζ για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αργότερα με τους “αγανακτισμένους” στο θεατράκι της πλατείας…

Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες λέξεις  για έναν άνθρωπο που για χρόνια ήμασταν “κολλητοί”, που, παρά τις διαφωνίες μας, μάλλον δεν έχουμε μαλώσει ποτέ, που για πάντα θα είμαστε φίλοι.

Τα χρόνια πέρασαν.. Ο Τάκης της “Μαρίας Νεφέλης” και των “Αργολικών” έχει μεγαλώσει, κάνει καριέρα ως στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας και δεν αποκλείεται σε ένα τριήμερο να γίνει “ο Τζούνιορ του Κοινοβουλίου”. Χάρηκα για τον αγώνα που έδωσε, για τη μαχητικότητά του, για το πώς αντιλαμβάνεται την πολιτική. Δεν ένιωσα όμως έκπληξη γιατί τον ξέρω. Και τον εμπιστεύομαι σε ό,τι κάνει…