Απουσία ενδιαφέροντος για τη Δαλαμανάρα

Επιστολή αναγνώστριας

Η φροντίδα του δημόσιου χώρου, η καθαριότητα, η περιποίηση των ρεμάτων (κοπή χόρτων, κλπ.) και φυσικά η συντήρηση του οδοστρώματος είναι κάποια από τα βασικότερα και σημαντικότερα θέματα τα οποία θα πρέπει να απασχολούν τις μικρές κοινότητες. Ας μη μιλήσουμε καν για θέματα πολιτισμού προς το παρόν, γιατί τα υπόλοιπα μάλλον είναι ήδη αρκετά.

Το χωριό της Δαλαμανάρας, το οποίο απέχει περίπου 5 χιλιόμετρα από την πόλη του Άργους, φαίνεται να γνωρίζει μία μικρή αλλά σημαντική αύξηση του πληθυσμού τα τελευταία χρόνια. Έχουν κτιστεί συγκροτήματα κατοικιών, υπάρχουν καταστήματα (σουπερμάρκετ, φαρμακείο, εμπορικά καταστήματα κατά μήκος της οδού Άργους-Ναυπλίου), περισσότερα παιδιά φοιτούν στο δημοτικό σχολείο, το οποίο επεκτάθηκε με επιπλέον πτέρυγα· με άλλα λόγια, η κίνηση στο χωριό και οι ανάγκες για συντήρηση των ήδη υπαρχουσών υποδομών και πιθανόν για κατασκευή νέων είναι σίγουρα μεγαλύτερες.

Τι γίνεται, όμως, στην πραγματικότητα;

Ο δήμος αδειάζει τους κάδους σκουπιδιών τακτικά. Φώτα υπάρχουν (ακόμη), μάλιστα πρόσφατα συνεργείο του δήμου άλλαξε κάποιες λάμπες με λάμπες LED. Και εδώ σταματούν τα ευχάριστα, αν μπορεί κανείς να τα χαρακτηρίσει έτσι, μιας και μιλάμε για βασικές παροχές.

Με μια βόλτα στο χωριό μπορεί κανείς να διαπιστώσει την παντελή ανυπαρξία φροντίδας και ενδιαφέροντος για τον δημόσιο χώρο.

• Τα σκουπίδια βρίσκονται παντού και οι κάδοι είναι γεμάτοι παρά τις τακτικές επισκέψεις των συνεργείων.

• Άκοπα χόρτα υπάρχουν μέσα στα χαντάκια στην άκρη των δρόμων. Μάλιστα, φέτος η κοπή των χόρτων έγινε μόνο στα πρώτα 40 εκατοστά από την άκρη του δρόμου.

• Παιδικές χαρές αφημένες στη μοίρα τους –η μία σφραγισμένη από το 2015, στην άλλη μόλις αυτή την εβδομάδα έγιναν υποτυπώδεις εργασίες− και οδοστρώματα που μάλλον απαιτούν καλές σόλες στα παπούτσια των ντόπιων.

Η κεντρική «πλατεία» του χωριού, ένα μικρό πάρκο μπροστά από το δημοτικό σχολείο, περιποιείται μόνο για κάποια εκδήλωση ή λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές. Οι στάσεις των λεωφορείων καθαρίστηκαν πριν από πολλά χρόνια.

Μεγάλωσα στο χωριό και με λύπη βλέπω ότι καταρρέει. Ενώ πλέον κανείς έχει όλα όσα χρειάζεται εδώ, σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν κανείς έπρεπε να πάει στο Άργος ή το Ναύπλιο για τα απαραίτητα, τώρα μια βόλτα εκθέτει τους τοπικούς φορείς. Εάν η παραμονή των ανθρώπων σε μικρότερες κοινότητες είναι το ζητούμενο, εάν είναι στόχος όλων να υπάρχουν χωριά που καλούν τον κόσμο να ζει πραγματικά σε αυτά, να περπατά, να τα χαίρεται, να τα περιποιείται, τότε θα πρέπει να υπάρχουν και κάποιες κατάλληλες προϋποθέσεις. Μερικές από αυτές; Φώτα, οδοστρώματα, καθαριότητα. Νομίζω δεν είναι πολλά αυτά.

Αυτό το κείμενο αντανακλά προσωπικές απόψεις. Δεν είναι σε καμία περίπτωση προεκλογικό, επομένως δεν περιέχει άλλες προτάσεις ή αιτήματα πέραν των τριών παραπάνω σημείων. Οι εικόνες, εξάλλου, μιλούν από μόνες τους.

Α.Κ.