Γράφει ο Θανάσης Κολιζέρας, υποψήφιος βουλευτής Αργολίδας του ΚΚΕ
Το «ποιος» και «πώς» θα κυβερνήσει είναι το νέο κάλπικο δίλημμα που βάζει προεκλογικά η κυβέρνηση και υιοθετούν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα.
Σκόπιμα ρίχνουν τον προβολέα στη σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης – την οποία μάλιστα όλοι θέλουν να είναι «σταθερή» – για να μένει στο σκοτάδι το πιο σημαντικό: Ποια πολιτική θα εφαρμόσει όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί.
Σε αντίθεση, λοιπόν, με τη μελλοντική της σύνθεση, το πρόγραμμά της δεν κρύβει καμιά έκπληξη για τον λαό και είναι απόλυτα γνωστό.
Δεν έχει παρά να δει κανείς τα όσα συζητάει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση με την ΕΕ για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2024 – 2027 και το «ετήσιο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων», που πάει «πακέτο» με τις εκταμιεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης προς τους επιχειρηματικούς ομίλους:
Επιτάχυνση των πλειστηριασμών και εκβιασμών για τα λαϊκά νοικοκυριά, την ώρα μάλιστα που επιβαρύνονται με δύο και τρεις έξτρα δόσεις τον χρόνο, λόγω της εκτόξευσης των επιτοκίων.
Κράτος ακόμα πιο εχθρικό στις λαϊκές ανάγκες, με επιτάχυνση των αντιδραστικών αλλαγών στη Δικαιοσύνη και αναβάθμιση της εμπορευματοποίησης στην Υγεία, για να ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο, προετοιμάζοντας τα επόμενα «Τέμπη» για τον λαό.
Επιστροφή στα «υπερπλεονάσματα» του προϋπολογισμού, για να «αυξάνονται και πληθύνονται» τα πακέτα στους μεγάλους ομίλους, για τις «πράσινες» μπίζνες και τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς.
Αυτά είναι μερικά μόνο από όσα συνθέτουν το κοινό πρόγραμμα, το «υπερμνημόνιο» που θα εφαρμόσει η όποια επόμενη κυβέρνηση, για το οποίο μάλιστα οι «υπογραφές» θα πέσουν τυπικά πριν κι απ’ τις εκλογές!
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση Τσίπρα, τη Δευτέρα, ότι «όποια κι αν είναι η επόμενη κυβέρνηση, θα αντιμετωπίσει επιστροφή σε συνθήκες δημοσιονομικής εξισορρόπησης». Από τη μια διαβεβαιώνει το κεφάλαιο για τον …«ρεαλισμό» του, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης, κι από την άλλη διαμορφώνει άλλοθι για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής αν γίνει κυβέρνηση.
Kαι οι δηλώσεις του Γ. Χουλιαράκη, οικονομικού συμβούλου του Αλ. Τσίπρα (και του …διοικητή της ΤτΕ), ο οποίος, δίνοντας το «περίγραμμα ενός νέου οικονομικού παραδείγματος για τα επόμενα έτη», διαβεβαίωνε ότι «η προστασία της δημοσιονομικής αξιοπιστίας έχει βαρύνουσα σημασία. Η τήρηση του υπό διαμόρφωση πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και η επιστροφή σε πρωτογενές πλεόνασμα (…) θα συμβάλει στην ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας».
Για όλους, λοιπόν, τα μνημόνια στη νιοστή, η ένταση της φοροληστείας και οι νέες περικοπές είναι το «εισιτήριο» για τον «εθνικό» στόχο της εξόδου στις αγορές για φτηνότερο χρήμα, που θα «αρμέγουν» ως επιδοτήσεις, δάνεια και φοροαπαλλαγές οι όμιλοι, με «εγγύηση» τη φοροληστεία του λαού και την επιτάχυνση των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.
Να γιατί την ώρα που «κοκορομαχούν» ανέξοδα, πέρασαν «στα ψιλά» οι ανακοινώσεις για την «υπεραπόδοση» της φορολογίας ενός ακόμα διμήνου, με τον λαό να «στεγνώνει» κατά 1,2 δισ. πάνω και από τους στόχους του προϋπολογισμού.
Ο μόνος «αστάθμητος παράγοντας», λοιπόν, στην αντιλαϊκή αυτή εξίσωση είναι ο ίδιος ο λαός. Ο μόνος που μπορεί να κάνει τη διαφορά και να χαλάσει τους λογαριασμούς τους.
Το έδειξε όλες τις προηγούμενες βδομάδες, με τις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, που έδειξαν τον ένοχο, «το κέρδος και όσους κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα», τους συνενόχους στην εγκληματική πολιτική της «απελευθέρωσης», ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ.
Το δείχνουν οι λαοί σε όλη την Ευρώπη, με τις τεράστιες απεργιακές κινητοποιήσεις τους, που τα βάζουν με τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις κυβερνήσεις όλων των «αποχρώσεων».
Στις 21 Μάη είναι η ώρα να το δείξει και στην κάλπη ο λαός, με ένα ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό. Γιατί αυτό που μετράει πραγματικά, είναι να γίνει ο ίδιος πιο ισχυρός, πιο ικανός στην πάλη για να αλλάξει το τρένο πορεία, με κατεύθυνση τις δικές του ανάγκες, κι όχι να μένει στις ίδιες ράγες με άλλο μηχανοδηγό…
