Εικόνα: Συνεδρίαση στην Παλαιά Βουλή (19ος αιώνας)
του Γιώργου Νικολόπουλου
Οι γόνοι των σύγχρονων πολιτικών τζακιών στην Ελλάδα και οι οπαδοί της κοινοβουλευτικής οικογενειοκρατίας, σίγουρα θα νιώσουν δέος αν μάθουν για δύο πολιτικές δυναστείες που κυριάρχησαν στο Ναύπλιο κατά τον 19ο αιώνα και τα πρώτα χρόνια του 20ου: Τους Αντωνόπουλους και τους Φαρμακόπουλους.
Ο δήμαρχος Γεώργιος Αντωνόπουλος είχε δύο γιους που έγιναν βουλευτές και πέντε κόρες οι οποίες παντρεύτηκαν βουλευτές και υπουργούς. Ο βουλευτής Κωνσταντίνος Φαρμακόπουλος είχε πέντε γιους από τους οποίους εκλέχθηκαν στη Βουλή οι τέσσερις. Tο ποσοστό 80% (4/5) δεν το λες και χαμηλό…
Και ευτυχώς που στην ονοματοδοσία των δρόμων του Ναυπλίου επικράτησε σύνεση και κάθε οικογένεια έλαβε από μία οδό για όλο το σόι («Οδός Αντωνοπούλων», «Οδός Φαρμακοπούλων»). Φαντάζεστε το μπέρδεμα που θα δημιουργούσε η ονομασία δρόμων για καθέναν από αυτούς ξεχωριστά;
Οι Αντωνόπουλοι
Ο Γεώργιος Αντωνόπουλος, μετά την Άλωση του Παλαμηδίου εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και συμμετείχε ως πληρεξούσιος της πόλης (βουλευτής κατά μία έννοια) σε εθνοσυνελεύσεις. Για μια πενταετία (1837-1842) ήταν δήμαρχος Ναυπλιέων.
Παντρεύτηκε την Ειρήνη, κόρη του προύχοντα του Άργους Σταματέλου Αντωνόπουλου (απλή συνωνυμία), επίσης πολιτικού της εποχής, και απέκτησαν 8 παιδιά, τρεις γιους και πέντε κόρες.
Ο γιος του Αντώνιος ήταν διπλωματικός υπάλληλος αλλά οι άλλοι δύο, ο Μιχαήλ και ο Αλέξανδρος, εκτός από τη διπλωματία ασχολήθηκαν και με την πολιτική.
Ο Μιχαήλ εξελέγη βουλευτής Ναυπλίας και το 1870 έγινε υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Ο Αλέξανδρος εκτός από πρόξενος της Γαλλίας και διευθυντής σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Ζάκυνθο, εξελέγη βουλευτής Ναυπλίας επί τέσσερις βουλευτικές περιόδους.
Αν υπήρχε βιβλίο ρεκόρ Γκίνες εκείνη την εποχή, σίγουρα θα έμπαιναν σε αυτό οι πέντε αδελφές τους… Οι βουλευτές Αντωνόπουλοι, όπως φαίνεται αντί να συντάσσουν επερωτήσεις, είχαν μετατρέψει το …καφενείο της Βουλής σε γραφείο συνοικεσίων. Πάντρεψαν και τις πέντε αδελφές με συναδέλφους τους, κάποιοι εκ των οποίων πήραν κατά καιρούς και υπουργικά χαρτοφυλάκια:
H Πηνελόπη παντρεύτηκε τον Ευθύμιο Κεχαγιά, βουλευτή Παρνασίδος και πολλές φορές υπουργό Οικονομικών.
Υπουργός Οικονομικών διετέλεσε και ο σύζυγος της Ευφροσύνης, ο βουλευτής Γορτυνίας Απόστολος Αθανασιάδης.
Ο σύζυγος της Ελένης, Θεόδωρος Γκίκας, δεν υπουργοποιήθηκε ποτέ και παρέμεινε απλός βουλευτής Ύδρας.
Η μόνη που παντρεύτηκε «παπούτσι από τον τόπο της» ήταν η Χαρίκλεια. Έγινε σύζυγος του βουλευτή και δημάρχου Ναυπλίου Γεωργίου Ιατρού.
Αυτή που …ξεχώρισε από τις υπόλοιπες αδελφές ήταν η Ασπασία: Ενώ ο πρώτος σύζυγός της, ο Ιωάννης Δαμιανός, διετέλεσε βουλευτής Ύδρας και υπουργός Δικαιοσύνης, μετά τον θάνατό του παντρεύτηκε έναν κοινό θνητό: Tον αργειακής καταγωγής Βασίλειο Κάββα, πρόεδρο της Εταιρείας Μεταλλουργείων Λαυρίου.
Βέβαια, ανάλογα συμπεθεριά γίνονταν και με τους βουλευτές άλλων περιοχών, σε μικρότερη έστω έκταση. Κάλλιστα, το ελληνικό κοινοβούλιο το 19ου αιώνα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «Βουλή των κουνιάδων και των μπατζανάκηδων»…
Οι Φαρμακόπουλοι
Τη …δυναστεία των Αντωνόπουλων στο Ναύπλιο ακολούθησε χρονικά αυτή των Φαρμακόπουλων.
Ο πάτερ φαμίλιας, ο αρκαδικής καταγωγής (από τη Βυτίνα) δικηγόρος Ναυπλίου Κωνσταντίνος Φαρμακόπουλος, παντρεύτηκε τη Μαριορή, αδελφή του εκλεγμένου πέντε φορές πρωθυπουργού, Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Σε αντίθεση με τους Αντωνοπουλαίους, δεν έκανε κορίτσια αλλά μόνο αγόρια. Μια πεντάδα.
Αφού πήρε τη σύνταξή του και αφού άφησε άξιους συνεχιστές στο δικηγορικό του γραφείο τους τρεις από τους γιους του, σε ηλικία 80 ετών αποφάσισε να κατέβει για βουλευτής. Όντας και κουνιάδος του υποψήφιου πρωθυπουργού Δηλιγιάννη, τα κατάφερε. Το Σεπτέμβριο του 1879 αγόρευσε όχι στα δικαστήρια του Ναυπλίου αλλά στο βήμα του Κοινοβουλίου ως βουλευτής Ναυπλίας.
Δεύτερη θητεία δεν έκανε αφού στη θέση του έβαλε τους γιους του. Τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε με την ίδρυση του τοπικού δικηγορικού συλλόγου στον οποίο ήταν πρόεδρος έως τα 96 χρόνια του. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του (τα εκατόστησε…) εγκατέλειψε την ενασχόλησή του με τα κοινά.
Ο γιος του Γεώργιος άφησε κι αυτός τη δικηγορία και έγινε βουλευτής Ναυπλίας για δύο θητείες (πέθανε μόλις 45 ετών). Μάλιστα, το 1895, κάθισε σε διπλανό έδρανο στη Βουλή με τον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο αδελφό του, τον Νικόλαο, ο οποίος όμως ήταν βουλευτής Άργους (άνοιξε και παράρτημα η οικογενειακή επιχείρηση).
Ο Νικόλαος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο και έμεινε στην Ιστορία για το εξής περιστατικό:
Το 1904, κατά τη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας μονομάχησε με τον συνάδελφό του βουλευτή Βάλτου Ιωάννη Στάικο, τον οποίο τραυμάτισε στο πόδι. Η μονομαχία έγινε έπειτα από καυγά στη Βουλή του Στάικου με έναν άλλο βουλευτή Φαρμακόπουλο: Τον γιατρό Θεόδωρο. Ο Νικόλαος ως μεγαλύτερος δεν επέτρεψε τσαμπουκάδες στο μικρότερο αδελφάκι του, και θέλησε να επέμβει… Αποτέλεσμα, να μονομαχήσει για την τιμή της οικογένειας.
Ο Θεόδωρος πάντως, ήταν πάντως ο πιο επιτυχημένος από τους βουλευτές Φαρμακόπουλους. Εκλέχθηκε πέντε φορές (τελευταία το 1915) και διετέλεσε και υπουργός επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως.
Να μην ξεχάσουμε και τον τέταρτο αδελφό, τον Τάκη, δικηγόρο αλλά και μηχανικό στο επάγγελμα, ο οποίος εξελέγη βουλευτής Ναυπλίας το 1905.
Υπήρχε και πέμπτος αδελφός, ο διπλωμάτης Ιωάννης, ο οποίος δεν έγινε ποτέ βουλευτής αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζουμε αν ήταν κάποια φορά υποψήφιος. Μάλλον όχι, γιατί θα εκλεγόταν και θα έμενε και αυτός, όπως τα αδέλφια του, στην κοινοβουλευτική Ιστορία της χώρας…
