Ιφιγένεια
(Του Δ. Παπαδριανού)
Της θυσίας η αιθάλη
η ομίχλη που έδιωξα
Γύρισε πίσω στο σύννεφο
με δάκρυα η βροχή
αστραπή κραυγή μεγάλη ταραχή
θανατηφόρα άναυδη σιωπή
Σώμα μου κενό σε άλλο ουρανό
σε άδικο βωμό
σώμα μου φωτιά σε ουράνια τροχιά
όταν φθάσω πάλι με το τραίνο
πάρε με αγκαλιά
πως γεννήθηκα και πάλι ονειρεύτηκα
Μανούλα μου γλυκιά
Αείποτε τον πλούτο
την άδικη Θυσία
και το δράμα λατρεύουν
οι βάρβαροι άνθρωποι
Ποίηση: Δ. Παπαδριανός 1982
Λογοτεχνία κόντρα στην βαρβαρότητα
Εις μνήμην, με αποτροπιασμό, οδύνη και οργή
Για τον άδικο – εγκληματικό χαμό των αθώων παιδιών, στα Τέμπη.
Ενημερωτικό
Απόσπασμα, κατοχυρωμένο, από το ποίημα “Ιφιγένεια”, με συμβολισμούς, από την θυσία της Ιφιγένειας, στην Αυλίδα. Γράφτηκε το 1982
Από την υπό έκδοση Συλλογή, με 100 ποιητικές ιστορίες, υπό τον τον τίτλο: “Στην ΑΟΡΤΗ των ΜΥΚΗΝΩΝ”
Σύνδεσμοι λογοτεχνικών Σελίδων: