Άρθρο του Θανάση Κολιζέρα, υποψηφίου βουλευτή Αργολίδας του ΚΚΕ
Η εξήγηση και οι προτάσεις που καταθέτει το κάθε πολιτικό κόμμα για την τραγική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι μεταξύ άλλων, με τον πληθωρισμό, την πανάκριβη ενέργεια, γενικότερα την ακρίβεια σε όλα τα ήδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης αλλά και με την αναμενόμενη όξυνση της τους επόμενους μήνες, είναι το βολικό αφήγημα που απαιτεί η πολιτική του προπαγάνδα.
Η ΝΔ υποστηρίζει ότι κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί μέσα σε δυσμενείς εξωτερικές συνθήκες, ότι η ακρίβεια είναι «εισαγόμενη». Ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ την άλλη αντιτείνει πως μόνο η δική του διαχειριστική πρόταση μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση προς όφελος των εργαζόμενων και μιλά για «ακρίβεια Μητσοτάκη».
Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική. Όσο και να προσπαθούν, δεν μπορούν να συγκαλύψουν πως αιτία για την κατάσταση που βιώνουμε είναι η συνολική πολιτική ΕΕ- κυβερνήσεων.
Για παράδειγμα η ενεργειακή φτώχεια είναι τελικά αποτέλεσμα σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής της ΕΕ για την πράσινη ενέργεια και τη λεγόμενη “απελευθέρωση της ενέργειας”, που ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο συνυπογράφουν, αλλά διαγκωνίζονται για το ποιος θα υλοποιήσει αποτελεσματικότερα. Οφείλεται στην προώθηση των πανάκριβων ΑΠΕ που παράγουν ενέργεια με πολλαπλάσιο κόστος σε σχέση με το λιγνίτη, στην αξιοποίηση του φυσικού αερίου ως στρατηγικού καυσίμου ηλεκτροπαραγωγής. Η εκτίναξη στο κόστος της ενέργειας δεν ήρθε λόγω του πολέμου ΝΑΤΟ – Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας. Ήρθε νωρίτερα. Όποιος λοιπόν την αποδίδει στον πόλεμο, είναι απλά ψεύτης. Γι’ αυτό και η πολιτική αντιπαράθεση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ για το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας είναι τουλάχιστον προκλητική. Φέρουν και οι δύο εξίσου την ευθύνη.
Η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, που κατατρώει το λαϊκό εισόδημα, είναι με τη σειρά του αποτέλεσμα ορισμένων κύριων παραγόντων.
Πρώτα και κύρια, έρχεται μετά την τεράστια επιδείνωση των λαϊκών εισοδημάτων απ’ την προηγούμενη περίοδο των “Μνημονίων”, για την οποία ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ έχουν από κοινού ακέραια την ευθύνη.
Πάνω σ’ αυτό έρχεται επιπρόσθετα η εκτόξευση του κόστους της ενέργειας, της πολιτικής τόνωσης της εξωστρέφειας, αλλά κυρίως της εκτεταμένης επεκτατικής πολιτικής, που ακολουθεί η ΕΕ και η ΕΚΤ τα τελευταία χρόνια και ειδικά του Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ που χρηματοδοτεί την πράσινη μετάβαση. Ο πληθωρισμός, λοιπόν, έρχεται ως αποτέλεσμα ακριβώς των επιλογών και δεσμεύσεων της ΕΕ που, επίσης, συνυπογράφουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τον τελευταίο μάλιστα να υπερθεματίζει και να προτείνει διεύρυνση της επεκτατικής πολιτικής.
Γι’ αυτό και η πολιτική που θα εφαρμόσει η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα ελάχιστα ψίχουλα με τα pass και τον πλειστηριασμό για τον κατώτατο μισθό δεν βελτιώνουν ουσιαστικά την κατάσταση, αλλά θα κάνουν το λαό ακόμα φτωχότερο, γιατί δεν αντιμετωπίζουν τελικά την ουσία των προβλημάτων.
Με το ένα ή το άλλο σχέδιο ή με κάποιο “παρδαλό” συνδυασμό τους, προκρίνουν την περαιτέρω προώθηση της “πράσινης ενέργειας” που θα αυξήσει ακόμα περισσότερο το μεσοπρόθεσμο κόστος ρεύματος και την επεκτατική δημοσιονομική διαχείριση, που πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη, η πράσινη ενέργεια, το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ και ο ρόλος του σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην περιοχή, στα οποία όλα τα αστικά κόμματα ομονοούν, επιδεινώνουν δραστικά τη ζωή των εργαζόμενων.
Μοναδικοί κερδισμένοι απ’ την πολιτική αυτή είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, στην ενέργεια, στις ναυτιλιακές μεταφορές που μεταφέρουν το πανάκριβο LNG, στον τουρισμό, στη βιομηχανία. Γι’ αυτό άλλωστε και η πολιτική αυτή εφαρμόζεται από όλες τις αστικές κυβερνήσεις.
Σήμερα οι εργαζόμενοι έχουν όλη την πείρα, για να γυρίσουν την πλάτη σε ψεύτικες ελπίδες, πως μια άλλη κυβερνητική διαχείριση μπορεί να βελτιώσει ουσιαστικά την κατάσταση. Πίσω απ’ τις υποσχέσεις και την προεκλογική παροχολογία δεν κρύβεται τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια νέου εγκλωβισμού συνειδήσεων, μια προσπάθεια συγκάλυψης πως πίσω απ’ την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, τον πόλεμο ο πραγματικός εχθρός είναι ο ίδιος,η δικτατορία του κεφαλαίου.
Τη μαχητική σύγκρουση μ’ αυτήν την αντιλαϊκή στρατηγική και τα κόμματά της μόνο ένα πιο δυνατό ΚΚΕ μπορεί να την εγγυηθεί. Γιατί βρίσκεται στην αντίπερα όχθη και παλεύει για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου η οικονομία θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος σήμερα, ο λαός πρέπει να πει «τέρμα στις θυσίες για τα κέρδη, να πληρώσει το κεφάλαιο»! Και αυτό να εκφραστεί και στην κάλπη, με μια πιο αδύναμη αντιλαϊκή κυβέρνηση την επόμενη μέρα και ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ!
