Δεν χαμηλώνει ο Ἅθωνας…
15 χρόνια ὁδοιπορίας, στα θαύματα και στα θαυμάσια τοῦ Περιβολιού τῆς Παναγίας.
“…Σουρούπωμα μπήκαμε στὴν Οὐρανούπολη, μὲ τὴ γαλανόλευκη νὰ κυματίζει πάνω ἀπὸ δάφνες ἀφημένες σὲ ἡρῶο ποὺ κοιτᾷ πρὸς τὴν ἀνατολὴ καὶ τὸν Ἄθωνα.
Ἡ θάλασσα, καθρέφτης ὑπέροχων χρωμάτων ποὺ προσφέρει ὁ φωτοσκεδαστὴς Πλάστης, γαλήνια συμμαχεῖ μὲ τὴν ἐπιθυμία μας ὡς τὸ πρωὶ τῆς ἐν πλῷ εἰσόδου στὸν πρῶτο σταθμό μας. Στὸ λιμάνι περιμένουν τοὺς προσκυνητὲς σκαριὰ ποὺ ἡ λυτρωτικὴ Θεοτοκοφιλία ὀνοματοδότησε, σκαλίζοντας στὴν πρύμνη τους τὸ πολυθρύλητο θαῦμα τῆς πίστης μας. Πορταΐτισσα, Ἄξιον ἐστί, Ὁδηγήτρια, Εὐαγγελίστρια, Παναγιά… Πλέον στὴν Οὐρανούπολη ἔχουμε ἕναν ἐπιπλέον λόγο νὰ σταθοῦμε λίγες ὧρες παραπάνω ἀπ᾿ ὅσο συνήθως. Ὁ νέος της ἱερέας ὁ πατὴρ Γεώργιος, ὁ παλιὸς καὶ καλός μας φίλος καὶ πνευματικός μας ἀδελφός.
Μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση ἀσπαστήκαμε γιὰ πρώτη φορὰ ὕστερα ἀπ᾿ τὴν χειροτονία του τὸ χέρι του. Νέος ἀκόμα σὲ ἡλικία, μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ πόθο γιὰ ὅλους τοὺς Οὐρανοπολίτες του… θὰ ἀγωνιστεῖ νὰ ἰσχύσει γιὰ τὸν καθέναν τους ξεχωριστὰ αὐτὸ ποὺ λέει ὁ λαός μας: Ὄνομα καὶ πρᾶγμα! Δύσκολη καὶ τόσο ἀπαιτητικὴ ἡ ἀποστολὴ τοῦ ποιμένα, μὰ ἐδῶ ἔχουμε μιὰ εἰδικὴ περίπτωση. Κάθε βῆμα σὲ αὐτὴν τὴν πόλη εἶναι ἱκανὸ νά σὲ συνδέσει προσευχητικὰ μὲ τὸν Ἄθωνα!
Κάθε στροφὴ τοῦ βλέμματός σου πρὸς τὰ πανίερα σεβάσματά του, φέρνει στὰ χείλη σου τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ, τὴν βέβαιη ἐλπίδα τοῦ Ἀναστάντος, τὴν ἐγγύηση τῆς μεσίτριας Θεομήτορος. Τόσο κοντὰ μὰ καὶ τόσο μακρινὰ γιὰ κάποιους, ἀνάλογα μὲ τὴν πανίσχυρη προαίρεση ποὺ νικᾷ ἀκόμα καὶ ὁλοζώντανα θαύματα ἐνίοτε προσπερνῶντας καὶ ἀπαξιώνοντάς τα. Ταιριαστὸ τὸ ράσο μὲ τὸ φρόνημά του! Ἔτσι πρέπει νὰ ᾿ναι! Χαιρόμαστε γιὰ τὸν παπᾶ Γιώργη! Καμιὰ φορά μᾶς ξεφεύγει τὸ ὄνομα σκέτο μὰ ἐκεῖνος εἶναι μαθημένος στὴν διάκριση καὶ στὸ νὰ παραβλέπει… τόσα χρόνια ἐξασκημένος στὸ πλάϊ του κοινοῦ μας πρώτου πνευματικοῦ τοῦ παπᾶ Λιᾶ μας τοῦ πεφιλημένου ἐκεῖ στὴν Πρόνοια τοῦ Ἀναπλιοῦ. Ἐκείνου ποὺ τοῖς πᾶσι γέγονε τὰ πάντα γιὰ ἀναρίθμητες ψυχὲς ἀναγκεμένες… Θυμόμαστε μαζὶ τὰ περασμένα καὶ γλυκαίνει ἀκόμα περισσότερο τὸ μέσα μας. Τίς πολύωρες ἀναμονὲς πρὶν τὴν ἐξομολόγηση, τοὺς ὑπέροχους ἀναστάσιμους ἑσπερινούς τῶν Σαββάτων στὸ ψαλτήρι, τίς Μεγάλες Ἑβδομάδες τίς εὐωδιαστὲς ἀπὸ τοὺς πορτοκαλανθούς, τὰ πανηγύρια τοῦ Βασιλέως Παρακλήτου, στὸ τέλος τοῦ Τριωδίου τῶν ρόδων, τὸν βράχο τῶν Ἁγίων Πάντων στὸ ὕψωμα στὴν γειτονιὰ τῶν Ρώσικων…Φέρνουμε μπροστά μας ὅσους ἀκόμα λειτούργησαν στὸ ἱερὸ τῆς Ἁγίας Τριάδας, τὸν παπᾶ Γιάννη τὸν πραότατο καὶ ἁπλό, τὸν πατέρα Πολύβιο τὸν ὀξυδερκῆ ἀναζητητὴ τῆς Ἀλήθειας …
–Ξέρετε κάποτε ποὺ πῆγα νὰ βάλω λιβάνι στὸ θυμιατὸ καὶ ἀπρόσεχτα μοῦ ἔπεσε λίγο κάτω, μόλις πῆγα νὰ τὸ μαζέψω γιὰ νὰ τὸ βάλω στὸ ἀναμμένο καρβουνάκι, μὲ σταμάτησε ὁ παπᾶ Πολύβιος! -Παιδί μου αὐτὸ ποὺ ἔπεσε, πέταξέ το, μὴν τὸ χρησιμοποιεῖς σὲ παρακαλῶ… στὸν Κύριο προσφέρουμε πάντοτε ὅ,τι καλύτερο καὶ καθαρότερο ἔχουμε! Καὶ ξέρετε ἀδελφοί μου, μόλις προχθὲς τὸ ἴδιο περιστατικό μοῦ συνέβῃ μὲ ἕνα παπαδάκι στὸ ἱερὸ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου! Καὶ χωρὶς δεύτερη σκέψη τοῦ εἶπα ἀκριβῶς τὸν ἴδιο λόγο!
Λυχνοφόρος ἡ ἀνάμνηση τοῦ πατρὸς Γεωργίου! Χριστοφόροι οἱ πιστοὶ εὐλαβεῖς, διδάσκουν πάντοτε μὲ τὸ παράδειγμά τους! Γίνεται ἡ ὀρθοπραξία τους ἀφορμὴ γιὰ ζῆλο ζηλευτό. Περπατήσαμε ὡς τὰ δωμάτιά μας καὶ ἀποχαιρετιστήκαμε μὲ συγκίνηση. Στὸ δρόμο διαπιστώσαμε καὶ θαυμάσαμε τὴν ἄμεση ἐπικοινωνία του μὲ τὰ νέα παιδιὰ τῆς Οὐρανούπολης. Στὸ πρόσωπό του βρῆκαν ἕναν πατέρα νὰ γεννᾷ μέσα τους τὸν Χριστό, ἕναν φίλο νὰ ἐμπιστευθοῦν, ἕναν ὁδηγὸ στὰ δύσβατα καὶ σκοτεινά τῆς πειραστικῆς νεότητας. Σύννεφα διαβατάρικα στὸν πρωινὸ οὐρανὸ ποὺ σχεδὸν ἀκουμπᾷ τὸ ἐπιβλητικὸ κάστρο στὰ ἀμμουδερά τοῦ μουράγιου τῆς Οὐρανούπολης. Θαλασσοπούλια μόνο παρεμβάλλονται λουφάζοντας στὴν στέγη του, περιμένοντας καὶ ἐκεῖνα τὸ πρῶτο μπάρκο ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν.
Εἰδικὰ… διαμονητήρια μὲ ἄληκτη διάρκεια, τοὺς διαθέτει κάθε καλοσύνη τοῦ καιροῦ. Σήμερα εἶναι μιὰ τέτοια μέρα, νὰ φτερουγίσουν ὀλόχαρα ὡς τὰ βαθύτερα τοῦ Ἀθωνικοῦ πελάγους, νὰ συντροφέψουν παραδείσου ὀνείρατα στὸ κῦμα. Ἀναμένοντας νὰ βάλει μπρὸς ἡ Ὁδηγήτρια, παρατηροῦμε καὶ φωτογραφίζουμε τὸν ἤρεμο ψαρᾶ ἐπιδέξια ὄρθιο στὴν βάρκα του, γιὰ ὥρα νὰ ἐξασκεῖται στὴν ὑπομονὴ ποὺ ὅλα τὰ εὐλογημένα ἐξασφαλίζει. Δὲν ἀργεῖ νὰ ἔρθει ἡ στιγμὴ τοῦ ξεκινήματός μας μὲ τὸ γοργὸ πλοιάριο. Οἱ πρῶτες μορφὲς Ἁγιορειτῶν πατέρων ποὺ ἐπιστρέφουν στὶς μετάνοιές τους μᾶς ἀναπαύει. Δυὸ κάθονται μπροστά μας. Ἕνας λαϊκός τοὺς συνοδεύει. Τοὺς μιλᾷ καὶ ἐκεῖνοι σιωπηλὰ ἀκοῦν καὶ χαμογελοῦν σὲ ὅ,τι τοὺς λέει. Τόσο ἀσυνάντητο στὶς μέρες μας τὸ ἀπροσποίητο, τὸ ἀνυπόκριτο, τὸ ἀληθινό! Ἀπερίγραπτο ἐπίσης! Ἄχ καὶ νὰ βλέπατε τὰ πρόσωπά τους! Ἡ θέα τους καὶ μόνο, ἐλέγχουσα, ἀποτρεπτικὴ γιὰ ὅ,τι δυσαρεστεῖ τὸν Θεό….
Απόσπασμα από Δεν χαμηλώνει ο Ἅθωνας…
Μετὰ ἀπὸ 15 χρόνια Ἀθωνικῶν περιπλανήσεων ὁ Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας, ἀνθολόγησε σὲ αὐτὸν τὸν τὸμο, κάποιες στιγμὲς ποὺ ἡ μάνα μνήμη ἔσπειρε καὶ γεώργησε, στῆς καρδιᾶς μας τὰ ἄγονα χώματα. Σὲ τοῦτο τὸ βιβλίο δὲν ἐπιζητοῦμε να μεταφέρουμε σημεῖα, θαύματα καὶ θαυμάσια, ἀναφορικὰ μὲ Ἁγιορεῖτες Ἀγγέλους ἐν σώματι, μὰ κυρίως συναισθήματα καὶ ἀφουγκρασμούς, ὅσων μὲ ὑπομονὴ ἐπὶ ὧρες πολλὲς περιμένουν στὶς αὐλὲς τῶν ταπεινῶν του γιὰ νὰ λάβουν μόνο τὴν εὐχή τους! Τὸ συναίσθημα κατὰ κύριο λόγο μοιράζεται, νὰ ἀναπαυθοῦν ψυχοῦλες, νὰ καταλάβουν πὼς ἡ ἐποχή μας δὲν εἶναι ἀμάρτυρη Χριστοῦ καὶ νὰ ἐλπίσουν ἐν Χριστῷ! Καὶ ἦταν χρέος μας ἱερὸ τοῦτο νὰ πράττουμε κάθε φορὰ ποὺ ἐπιστρέφαμε ἀπὸ τοῦ Παραδείσου τὸ ὄνειρο! Εἶναι κατάσπαρτος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα! Βοηθᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον! Μὴν κρύβετε στὴ γῆ τὸ τάλαντο ποὺ σᾶς χάρισα! Γιατί εἶναι οὐρανόθεν δοσμένο τάλαντο τὸ νὰ γνωρίσεις ἕναν ταπεινὸ διαλεχτὸ τοῦ Κυρίου μας σὲ γῆ καὶ οὐρανό! Οὐρανοπολίτες Ἀθωνίτες… (Ἅγιος Παΐσιος, Ἅγιος Πορφύριος, Γ. Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης Ἀριζονίτης, Γ. Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης, Γ. Γρηγόριος Δοχειαρίτης, Γ. Ἀγάθων Κωνσταμονίτης, Γ. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, Γ. Γαλακτίων Σιμωνοπετρίτης, Γ. Ἰωακεὶμ Προφητηλιάτης, Γ. Λουκᾶς Φιλοθεΐτης, Γ. Νικόδημος Μπιλάλης, Γ. Φιλόθεος Δοχειαρίτης), ἐν ζωῇ ποιμένες καὶ ὁδηγοί…(Γ. Γαβριὴλ Ἁγιορείτης, Γ. Φιλόθεος Καρακαλληνός, Γ. Χριστόδουλος Κουτλουμουσιανός, Γ. Ἐφραὶμ Σεραγιώτης) καὶ ἄλλοι ἀγαθοὶ καὶ ταπεινοὶ σκητιῶτες, κελλιῶτες, ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν βρέθηκαν μὲ τὸ σῶμα, μὰ πολλάκις πνευματικῷ τῷ τρόπῳ στὰ πανίερα ἐνδιαιτήματα τῆς Κυρίας Θεοτόκου, σὰν τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο τὸν ἐν Εὐβοίᾳ καὶ τὸν ποιητὴ Γ. Βερίτη! Ὅλους αὐτοὺς τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἐπέτρεψε νὰ τοὺς «γνωρίσουμε» σὲ ἀξέχαστα οἰδοπορικὰ σὲ Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια καὶ νὰ θελχθοῦμε ἀπὸ τὸ ἀμετασάλευτο καὶ γνήσιο Ἁγιορείτικο πνεῦμα μὰ κυρίως βίωμά τους. Ὀφείλαμε λοιπὸν αὐτό μας τὸ συναίσθημα, μὲ προσοχὴ καὶ προσευχὴ, νὰ τὸ πολλαπλασιάσουμε σὰν ἀντίδωρο μυριοκομμένο σὲ ἀδελφούς, ἀναζητητὲς τῆς μόνης Ἀλήθειας!
Νώντας Σκοπετέας /Τριώδιο 2023
