Άρθρο του Γιάννη Γκιόλα, βουλευτή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Την ίδια στιγμή που το Πανελλήνιο εμβρόντητο παρακολουθεί τον Προϊστάμενο της ΕΥΠ και Πρωθυπουργό της χώρας Κυριάκο Μητσοτάκη να παραδέχεται ότι παρακολουθούσε Υπουργούς του και τον Αρχηγό του στρατεύματος, ενώ πριν λίγες μέρες ως κάκιστος ηθοποιός ωρυόταν ότι όλα αυτά είναι «νοσηρά μυθεύματα», ένα άλλο δράμα εκτυλίσσεται στην ελληνική κοινωνία και αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων.
Από 1.500.000 συνταξιούχους που ακούγοντας την Κυβέρνηση και τα θλιβερά φερέφωνά της, είχαν πειστεί ότι επιτέλους στις αρχές του 2023 θα πάρουν τις αυξήσεις που είχε υποσχεθεί, οι 900.000 αντίκρυσαν στα ΑΤΜ των Τραπεζών την ίδια την «κοροϊδία» αυτοπροσώπως. Η πολυπόθητη αύξηση δεν υπήρχε, ενώ οι υπόλοιποι πήραν πραγματικά ψίχουλα και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που η ακρίβεια καλπάζει.
Δυστυχώς για τους απόμαχους της ζωής, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει άλλες έγνοιες αυτό τον καιρό.
Ας υπενθυμίσουμε τι ακριβώς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια και πως οι συνταξιούχοι βρίσκονται συνεχώς όλο και σε δυσκολότερη θέση. Όπως όλοι γνωρίζουν, οι πολύ μεγάλες περικοπές στις συντάξεις έγιναν από τις Κυβερνήσεις Παπανδρέου και μετέπειτα Σαμαρά – Βενιζέλου. Και επειδή οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια, η οποία επιμελώς αποκρύπτεται από τα ΜΜΕ, μία σύνταξη των 2.000 ευρώ, βρέθηκε το 2014 στα 1.200 δηλαδή μια μείωση της τάξης του 40%. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι 2,6 εκατ. συνταξιούχοι είχαν υποστεί από το 2010 μέχρι και το τέλος του 2014 μειώσεις από 19% έως 50% (σε 11 περικοπές συντάξεων). Αντίστοιχα κατά την περίοδο 2015-2018 οι μειώσεις που έχουν γίνει στις κύριες συντάξεις δεν ξεπερνούν τις 2 ποσοστιαίες μονάδες για τη συντριπτική πλειονότητα των συνταξιούχων (εισφορά ασθένειας και πλαφόν).
Επιπλέον, καλό θα ήταν να μην λησμονούμε και τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε, το 2015 , όπου στα ταμεία δεν υπήρχε ούτε ένα (1) ευρώ, ο ΕΦΚΑ είχε χρέος 1 δις ευρώ, το mailΧαρδούβαλη ξεκάθαρα ανέφερε την εντολή για αύξηση του πλεονάσματος του ΑΕΠ σε ποσοστό 4,5 έως 4,8% και οι δανειστές μας, έσφιγγαν συνεχώς τη θηλιά στο λαιμό της χώρας.Για την αποκατάσταση της αλήθειας, οι μειώσεις στις καταβαλλόμενες συντάξεις ξεπέρασαν τα 45 δισ. ευρώ το διάστημα 2010- 2014, έναντι 2,4 δισ. ευρώ που ήταν οι συνολικές μειώσεις που δρομολογήθηκαν μετά τη συμφωνία στο Γ’ Πρόγραμμα του 2015.
Η συνέχεια είναι λίγο –πολύ γνωστή. Αναγκαστική «συνθηκολόγηση και πτώση των συντάξεων κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες αλλά μια πορεία επαναφοράς σε όλο και καλύτερα επίπεδα. Με την επαναφορά της 13ης σύνταξης, με την ψηφισμένη επαναφορά του –έστω και μειωμένου- Δώρου Πάσχα, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε την ολοκάθαρη θέλησή της να επανέλθουν οι συντάξεις σε επίπεδα που τουλάχιστον δεν θα αισθάνονταν αδικημένοιοι συνταξιούχοι.
Τι είδαμε όμως από το 2019 μέχρι σήμερα; Τα «ψίχουλα» όπως ειρωνικά αποκαλούσε ο κ. Μητσοτάκης την 13η σύνταξη εξαφανίστηκαν. Παρά το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία ως Αντιπολίτευση ψήφισε το 2019 τη θεσμοθέτησή του νόμου που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, όταν έγινε Κυβέρνηση το μόνο που έκανε ήταν να αθετήσει την ψήφο της και την υπόσχεσή της ως προς την εφαρμογή του. Τα αναδρομικά που περιμένουν αρκετοί από τους συνταξιούχους, σκοντάφτουν σε δικαιολογίες για να μην φτάσουν στους δικαιούχους. Για να φτάσουμε στα τωρινά, με τις αυξήσεις –παρωδία, οι οποίες αφού διαφημίστηκαν δεόντως και δημιούργησαν προσωρινή ευφορία, κατέληξαν στο απόλυτο ΜΗΔΕΝ, αφού οι περισσότεροι συνταξιούχοι δεν είδαν καμία αύξηση στους λογαριασμούς τους.
Η οργή των συνταξιούχων για την επαίσχυντη κοροϊδία της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, σε συνδυασμό με την καθημερινή αγωνία για την αντιμετώπιση της ακρίβειας αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον ίδιο και το μέλλον της παράταξής του. Γιατί είναι πλέον ολοφάνερο, το ποιος πετσόκοψε τις συντάξεις και ποιος τις περιφρούρησε σε δύσκολους καιρούς.
Για τους λόγους αυτούς, στις εκλογές που πλησιάζουν ο ελληνικός λαός θα στείλει την Κυβέρνηση της ντροπής, των παρακολουθήσεων, της ακρίβειας, των ψεύτικων υποσχέσεων, των σκανδάλων, της απαξίωσης των καλλιτεχνών και της δημοκρατικής εκτροπής για μία ακόμη φορά στην Αντιπολίτευση για πολλά χρόνια οδηγώντας την στην οριστική συνταξιοδότησή της.
