Έκθεση στο “Ξενία” Επιδαύρου με έργα 24 Ελλήνων εικαστικών και του Νταλί

Ο Δήμος Επιδαύρου σε συνεργασία με την Ιmagine Visual Arts διοργανώνει ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο “Deus ex machina” (Ο «από μηχανής» θεός), στο χώρο του Xenia Επιδαύρου, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου από τις 21 έως τις 31 Ιουλίου. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Πέμπτη 21/7, στις 7.30μμ.

Συντονισμός έκθεσης: Ευγενία Λιούγκα, Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Λυγουριού

Οργάνωση: ΔΗΜΟΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ – IMAGINE VISUAL ARTS – GR COLLECTORS

Περισσότερες πληροφορίες: 2106026751, www.grcollectors.gr,  www.imaginevisualarts.com

Οι εικαστικοί Άγγελος Αντωνόπουλος, Καλλιόπη Ασαργιωτάκη, Κώστας Βαρώτσος, Βασίλης Γκούμας, Δημήτρης Ζουρούδης, Γιώργος Καζάζης, Χάρης Κοντοσφύρης, Βαγγέλης Λιούγκας, Νίκος Μόσχος, Ιωάννα και Χριστίνα Μπαλή, Λίλα Μπελιβανάκη, Λία Μπλιούμη, Ιόλη Ξιφαρά, Βιβή Παπαδημητρίου, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Βασίλης Πέρρος, Ράνια Ράγκου, Παναγιώτης Σιάγκρης, Μάριος Σπηλιόπουλος, Γιώργος Τσεριώνης, Μαριτάσα Τσιμπλάκη, Δήμητρα Χανιώτη, Ερατώ Χατζησάββα με τα έργα τους απαντούν στο πόσο τελικά ορίζουμε οι ίδιοι τη μοίρα μας ή επιδιώκουμε κάποιον εξωγενή παράγοντα να έρθει για να μας «σώσει». Παράλληλα στο πλαίσιο της έκθεσης παρουσιάζεται το σπάνιο χαρακτικό του Salvador Dali “Athena”, 1963 από τη σειρά έργων “Mythology” που δημιούργησε μεταξύτων ετών 1960-1964. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Ιστορικός Τέχνης Ελένη Γατσά.

Η ιδέα της έκθεσης προέρχεται από μια ενατένιση της σύγχρονης τέχνης και του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Μια αναφορά στον «από μηχανής» θεό ως η θεϊκή παρέμβαση που επιλύει μια φαινομενικά άλυτη κατάσταση, επιφέροντας αρμονία.

Ο τίτλος της έκθεσης, η λατινική φράση Deus ex machina προέρχεται από τον Ρωμαίο ποιητή Οράτιο που στο έργο του Ars Poetica (Ποιητική Τέχνη) συμβουλεύει τους ποιητές να μη χρησιμοποιούν τον «από μηχανής» θεό της Ελληνικής τραγωδίας για να λύσουν τα προβλήματα της πλοκής του έργου τους. Ο Ευριπίδης πρώτος εισήγαγε τον «από μηχανής» θεό για τη λύση της δραματικής πλοκής κάνοντας χρήση μηχανικών μέσων (γερανών) για να επιτρέψει σε θεούς και θεές να κατέβουν στη σκηνή. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια περίπτωση επιφάνειας (θεϊκής δηλαδή εμφάνισης στους θνητούς), που συνέβαινε στο τέλος μιας τραγωδίας, διευκολύνοντας τον τραγικό ποιητή να δώσει μια φυσική λύση στο μύθο του έργου του. Στη λογοτεχνία, ο όρος αναφέρεται στην χρησιμοποίηση ενός χαρακτήρα από τον συγγραφέα για την αλλαγή πλοκής ή για την επίλυση της ιστορίας.

Το βάθος και τα στρώματα νοήματος που δημιουργούνται με τα έργα της έκθεσης έχουν σκοπό να πυροδοτήσουν μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ υπερφυσικών θεμάτων, θρησκευτικώνκατασκευών, οιονεί επιστήμης και αρχιτεκτονικής του αρχαίου ελληνικού θεάτρου με τους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου.