Ποινή κάθειρξης 12 ετών επέβαλε κατά συγχώνευση το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στο Δημ. Λιγνάδη για τις δύο περιπτώσεις βιασμού για τις οποίες καταδικάστηκε.
Η απόφαση ελήφθη κατά πλειοψηφία (4-3). Μειοψήφισαν ένας ένορκος, η πρόεδρος και μία σύνεδρος που είχαν την άποψη ότι η συνολική ποινή θα πρέπει να είναι τα 11 έτη.
Αναλυτικότερα, το δικαστήριο επέβαλε για το βιασμό στην Επίδαυρο κάθειρξη 5 έτη κατά πλειοψηφία (4-3). Πρόκειται για τη χαμηλότερη ποινή που θα μπορούσε να επιβληθεί κατά του σκηνοθέτη. Μειοψήφησαν 2 ένορκοι και μία σύνεδρος που είχαν τη γνώμη ότι θα έπρεπε να καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 7 ετών.
Ως προς τη δεύτερη περίπτωση βιασμού κατά του φιλοξενούμενου ανηλίκου μαθητή, το δικαστήριο επέβαλε κάθειρξη 10 χρόνων κατά πλειοψηφία (4-3).
Μειοψήφησαν ένας ένορκος, η πρόεδρος και μια σύνεδρος που είχαν την άποψη ότι έπρεπε να επιβληθεί ποινή 6 ετών.
Στη συνέχεια ο εισαγγελέας πρότεινε να μην έχει αναστέλλουσα δύναμη έως την έφεση καθώς είναι ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων και δεν αρκούν οι περιοριστικοί όροι.
Στον σκηνοθέτη δεν χορηγήθηκε κανένα από τα ελαφρυντικά που ζήτησε.
Για τον πρότερο σύννομο βίο η απόφαση ελήφθη ομόφωνα ενώ για την καλή συμπεριφορά μετά την πράξη η ετυμηγορία έγινε κατά πλειοψηφία (5-2), όπου μειοψήφησαν η πρόεδρος και ένας ένορκος.
Το χρονικό
Υπενθυμίζεται ότι ο Δημ. Λιγνάδης κατηγορείτο ότι βίασε τέσσερις άνδρες από το 2010 και έπειτα, είτε στο διαμέρισμα του είστε σε ξενοδοχείο στην Επίδαυρο. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι αν και γνώριζε ορισμένους από τους καταγγέλλοντες, δεν τέλεσε καμία αξιόποινη πράξη, αλλά οι κατηγορίες σε βάρος του είναι αποτέλεσμα σκευωρίας για να πλήξουν τον ίδιο και την κυβέρνηση της ΝΔ, μέσω της υπουργού Πολιτισμού.
Ο εισαγγελέας του δικαστηρίου κατά την αγόρευσή του, είχε ζητήσει να κριθεί ένοχος ο Δημ. Λιγνάδης για τρεις από τους τέσσερις βιασμούς που του έχουν αποδοθεί. Η αναφορά του ήταν πως τα θύματα του βιασμού “δεν έχουν φύλο, καταγωγή και στάτους κοινωνικό και πως το ότι ο κατηγορούμενος ήταν αναγνωρίσιμος, δεν αναιρεί την διάπραξη των εγκλημάτων.
Τα συγκεκριμένα θύματα λόγω και της ανηλικότητας τους, της καταγωγής και της οικογενειακής τους κατάστασης ήταν ο εύκολος στόχος του κατηγορούμενου, καθώς διασφάλιζε τη σιγουριά ότι δεν θα αποκάλυπταν τι συνέβη.
Η αναγνωρισιμότητα και η λάμψη του κατηγορούμενου δεν αναιρούν την ανάγκη για ικανοποίηση της σεξουαλικης του ορμής”, είχε πει χαρακτηριστικά.
