Άρθρο του Βασίλη Γ. Σιδέρη, προέδρου της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αργολίδας
Όλα τα χρόνια της ενασχόλησης μου με το ποδόσφαιρο, ειδικότερα τα τελευταία, ως Αντιπρόεδρος της ΕΠΣ Αργολίδας όπως και εν συνεχεία ως Πρόεδρος, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούσα και παρακολουθώ τις προσπάθειες που καταβάλουν οι Διαιτητές της Ένωσης μου και όχι μόνο, για την εξέλιξη τους στον χώρο της Διαιτησίας. Μια εξέλιξη που σχετίζεται άμεσα με τους πίνακες Διαιτητών που συντάσσονται κάθε χρόνο από την ΚΕΔ – ΕΠΟ. Αυτό που παρατηρώ κάθε χρόνο μετά λύπης μου, είναι ότι κανείς δεν δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον ή τουλάχιστον δεν αξιολογεί τις γνώσεις, τις ικανότητες, την αγωνιστική ετοιμότητα, τον χαρακτήρα όλων αυτών των παιδιών, με ένα συγκεκριμένο πλάνο, με ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας στο παρελθόν, πάντα σε συνεργασία με τις τοπικές Επιτροπές Διαιτησίας, ζητούσαν και συζητούσαν προτάσεις για την αξιολόγηση Διαιτητών. Άλλωστε ποιος άλλος εκτός από τις τοπικές Επιτροπές γνωρίζει πλήρως κάθε Διαιτητή για τις αγωνιστικές και όχι μόνο ικανότητες του. Τα τελευταία χρόνια αυτή η συνεργασία δεν υπάρχει, η ΚΕΔ λειτουργεί αυτόνομα, αποκομμένη από τις τοπικές Επιτροπές, λαμβάνοντας γνώση μόνο από τις εκθέσεις παρατηρητών στα λιγοστά παιχνίδια που οι Διαιτητές μας αγωνίζονται στα Εθνικά πρωταθλήματα χωρίς να έχει ουσιαστική και ολοκληρωμένη εικόνα για αυτούς.
Άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα που παρατηρώ είναι οι αξιολογήσεις με το σταγονόμετρο ή οι περιορισμένοι αριθμητικά πίνακες. Μου φαίνεται αδιανόητο πως μπορεί κάποιος να κρίνει και να προβλέπει την εξέλιξη κάθε Διαιτητή αν δεν τον δοκιμάσει, αν δεν του δώσει την ευκαιρία της ανώτερης κατηγορίας. Για όλους τους Διαιτητές αυτό αποτελεί το βασικό κίνητρο, και όχι να μένουν τρία, τέσσερα και πέντε χρόνια στην ίδια κατηγορία χάνοντας την συγκέντρωση από τον στόχο τους. Αυτή τη στιγμή όλες οι Ενώσεις, ακόμα και αυτές που κερδίζουν κάποιες λιγοστές θέσεις στους πίνακες κάθε χρόνο, έχουν πρόβλημα με τον αριθμό των Διαιτητών. Πολλοί είναι οι Διαιτητές που απογοητευμένοι σταματούν την ενεργό δράση, και ίσως όχι άδικα γιατί δεν δοκιμάστηκαν, δεν πήραν την ευκαιρία τους. Αυτό επίσης έχει ως συνέπεια, το να μειώνεται δραματικά και ο αριθμός νέων Διαιτητών στο χώρο της Διαιτησίας ποδοσφαίρου. Σε τελική ανάλυση θα φτάσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα, να μην υπάρχει ικανός αριθμός Διαιτητών για τα τοπικά πρωταθλήματα όπως και αριθμός ικανών Διαιτητών στους οποίους θα στηριχτεί το μέλλον της Ελληνικής Διαιτησίας.
Άφησα για τελευταίο το πιο οξύμωρο της κατάστασης. Δαπανούμε πάρα πολλά χρήματα, σε ξένους Αρχιδιαιτητές με στόχο την οργάνωση της Διαιτησίας σε όλα τα επίπεδα. Αν συνέβαινε αυτό κανένα πρόβλημα. Εδώ όμως παρατηρούμε ότι το πιο βασικό εργαλείο, δηλαδή ο Κανονισμός Διαιτησίας, δεν υπάρχει τα τελευταία 2 χρόνια. Μάλλον όπως δείχνουν τα πράγματα υπάρχει στο μυαλό μόνο αυτών που έρχονται να μας οργανώσουν και αναλόγως κατά το δοκούν κάνουν και τις αξιολογήσεις, χωρίς ξεκάθαρο πλάνο. Ο κανονισμός Διαιτησίας πρέπει να είναι ξεκάθαρος και να προκύπτει από συνεργασία όλων των φορέων του ποδοσφαίρου, σίγουρα περισσότερο των φορέων της Διαιτησίας. Επίσης δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον, καμία οργάνωση, κανένα σεμινάριο για τους Διαιτητές των μη επαγγελματικών κατηγοριών. Ευτυχώς που υπάρχουν οι τοπικές Επιτροπές Διαιτησίας, οι οποίες διαθέτουν παλιούς αξιολογημένους Διαιτητές οι οποίοι με προσωπικό κόστος χρόνου και πολλές προσπάθειες ανταποκρίνονται στο ρόλο τους, δηλαδή στην στήριξη όλων αυτών των Διαιτητών και την επιμόρφωση τους, αλλά πόσο θα αντέξουν και αυτοί.
Συνοψίζοντας η Ελληνική Διαιτησία χρειάζεται ξεκάθαρο μακροχρόνιο πλάνο. Η οργάνωση που περιμέναμε από τα στελέχη Διαιτησίας που μας έρχονται από το εξωτερικό απέχει πολύ από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι Έλληνες Διαιτητές χρειάζονται στήριξη και ευκαιρίες, ως ανταπόδοση των προσπαθειών που καταβάλουν, και όποιος πραγματικά αξίζει να προχωράει, γιατί μέχρι τώρα το μόνο που νιώθουν είναι ότι χρησιμοποιούνται για να βγαίνουν τα δύσκολα παιχνίδια και τα μεγάλα πρωταθλήματα, χωρίς να υπάρχει καμία περαιτέρω εξέλιξη. Υπάρχουν τρόποι, αν συνεργαστούν όλοι οι φορείς της Διαιτησίας είτε σε τοπικό, είτε σε Εθνικό επίπεδο για το καλό και το μέλλον της Ελληνικής Διαιτησίας Ποδοσφαίρου.
