Καλό σου ταξίδι φίλε και αδελφέ Λούη (γράφει ο Γιώργος Γιαννούσης)

Γράφει ο Γιώργος Γιαννούσης, οικονομολόγος – πρόεδρος της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας & Πολιτισμού

Ο Λεωνίδας Λάμπρου η όπως όλοι τον ήξεραν ο «Λούης», γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 8 Νοεμβρίου 1928. Ο πατέρας του Μιχαήλ Λάμπρου καταγόταν από τις Σπέτσες, και η μητέρα του από τον Άγιο Βασίλειο Κυνουρίας.

Προπολεμικά ο πατέρας του ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία χωρίς να έχει ούτε κεφάλαια ούτε γραμματικές γνώσεις. Κατάφερε όμως με την εργατικότητά του και την εξυπνάδα του να γίνει ο «μεγαλέμπορος» στο μεγάλο δρόμο του Ναυπλίου με ένα πολυκατάστημα μοναδικό όχι μοναχά για το Ναύπλιο αλλά για όλη την Αργολίδα. Είχε από είδη οικιακής χρήσεως μέχρι ρούχα και ηλεκτρικές συσκευές και από ψιλικά μέχρι είδη ζαχαροπλαστικής και ό,τι έχει σήμερα ένα σούπερ μάρκετ. Είχε τυπογραφείο, έκανε εκδόσεις και εξέδιδε την εφημερίδα «Ναυπλιακή Ηχώ» για πολλά χρόνια.

Ήταν 16 χρονών νεαρός ΕΠΟΝίτης ο Λούης όταν το Μάιο του 1944 οι Γερμανοί κρέμασαν τον μεγαλύτερο αδελφό του Νίκο Λάμπρου, φοιτητή Νομικής και υπεύθυνο διαφώτισης και ενημέρωσης της Ε.Π.Ο.Ν. Ναυπλίου.

Η απώλεια του αδελφού του σημάδεψε ανεξίτηλα την ζωή του Λούη. Πάντα ο αδελφός του ήταν το πρότυπό του και σημείο αναφοράς για κάθε τι στη ζωή του.

Ο πατέρας του ανέλαβε Δήμαρχος Ναυπλίου από την απελευθέρωση μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας, επονομαζόμενος τότε «Δήμαρχος του Ε.Α.Μ.».

Ο Λούης μεταπολεμικά συνέχισε την επιχείρηση του πατέρα του και έγινε πρωτοπόρος επιχειρηματίας σε πολλούς νέους τομείς. Αυτός πρώτος έφερε ως αντιπρόσωπος της Ε.Β.Γ.Α. το βιομηχανοποιημένο παγωτό στην Αργολίδα. Αυτός έφερε το ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ, το ράδιο πικάπ και τους δίσκους, το μαγνητόφωνο και τις ηχογραφήσεις, τις μικροφωνικές εγκαταστάσεις και ό,τι νέας τεχνολογίας προϊόν πρωτοεμφανιζόταν τότε, το έφερνε στο Ναύπλιο.

Υπήρξε φαινόμενο, για την ηλικία του, αφού προσαρμόστηκε εύκολα στις νέες τεχνολογίες.

Πρόεδρος της ομάδας του Παναυπλιακού για αρκετά χρόνια, είδε να ναυαγεί το όνειρό του για την ενοποίηση των ομάδων του Παναργειακού και του Παναυπλιακού σε μια μεγάλη παναργολική ομάδα.

Λεβέντης στο παράστημα και άρχοντας στην συμπεριφορά του με όλους, με διαύγεια και κοφτερό μυαλό στις απολαυστικές και ατελείωτες συζητήσεις μας των τελευταίων 8 ετών. Ο Λούης με τις πολλές προφορικές και αρκετές γραπτές αφηγήσεις του, τόσο για την προπολεμική, όσο και την μεταπολεμική ιστορία του Ναυπλίου, μας γνώρισε ένα Ναύπλιο σχεδόν άγνωστο για τους περισσότερους από εμάς.

Γνώριζε και θυμόταν πολύ καλά και πρόσωπα και γεγονότα. Απέφευγε όμως να αναφέρει ονόματα συμπατριωτών του που έπαιξαν αρνητικό ρόλο στην διάρκεια της Κατοχής και μετά, λέγοντας, ότι “αυτοί έχουν αφήσει συγγενείς και δεν πρέπει να αναζωπυρώνουμε τα μίση”.

Έντονα πολιτικοποιημένος, αγαπούσε πολύ την πατρίδα μας και αγωνιούσε για το μέλλον της.

Βαρύς και ατελείωτος ο πόνος μας για τον χαμό του φίλου μας του Λούη. Θα μου λείψουν οι καθημερινές και ατελείωτες συζητήσεις μας για ό,τι θέμα θεωρούσαμε ενδιαφέρον ή επίκαιρο.

Ήταν κοντά 94 ετών και είχε μυαλό και διάθεση ώριμου εφήβου.

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΕ ΛΟΥΗ.

Νάναι ελαφρό το χώμα που θα σε σκεπάσει πηγαίνοντας να συναντήσεις τους δικούς σου και ιδιαίτερα τον πολυαγαπημένο σου και αδικοχαμένο αδελφό σου Νίκο.

• Οι φωτογραφίες είναι του Γιώργου Ζέρβα
• Πρωτοδημοσιεύτηκε στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού