Η πολιτική, οι ουδέτεροι πολιτευτές και η τοπική αυτοδιοίκηση (γράφει ο Δημ. Παπαδημόπουλος)

Άρθρο του Δημήτρη Παπαδημόπουλου,
προέδρου του Οδοντιατρικού Συλλόγου Αργολίδας, π. δημοτικού συμβούλου Δήμου Ναυπλιέων

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια από τους εμπλεκόμενους με την τοπική αυτοδιοίκηση (περιφερειάρχες, δήμαρχοι, σύμβουλοι, εκπρόσωποι τοπικών συμβουλίων) ανεξαρτητοποίησης ή να το πω καλύτερα ουδετεροποίησης σχετικά με την κεντρική πολιτική σκηνή. Αυτό συμβαίνει γιατί ο εκάστοτε υποψήφιος δε  θέλει να «χρωματιστεί» βάσει της ιδεολογίας του ή της κομματικής του ταυτότητας ώστε να μπορέσει (θεωρεί ότι μπορεί) να εκμαιεύσει την ψήφο όλων. Λες και όταν εκλεγεί δεν θα είναι η κοσμοθεωρία του αυτή που θα καθορίσει την πολιτική του. Λες και οι αποφάσεις που θα κληθεί να πάρει δεν θα καθορίζονται από την ιδεολογία του. Λες και στην κεντρική πολιτική σκηνή δεν υπάρχουν ιδεολογίες τις οποίες ψηφίζουμε ή καταψηφίζουμε και με βάση τις οποίες οι πολιτικοί  μάς κυβερνούν.

Αυτή η προσπάθεια των τοπικών αρχόντων (εκλεγμένων ή μη) μας έχει οδηγήσει στο εξής τραγελαφικό φαινόμενο. Να γίνεται ένας πόλεμος στη γειτονιά μας, η ακρίβεια να χτυπά το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας (καύσιμα, ρήτρα αναπροσαρμογής, αυξήσεις κτλ) και εμείς εδώ στον μικρόκοσμό μας να ασχολούμαστε με παραγοντισμούς και παιχνίδια εξουσίας, λες και η ακρίβεια δεν έχει σχέση με τον Δήμο μας, λες και η ρήτρα αναπροσαρμογής δεν είναι για τους όλους, λες και οι αποφάσεις που παίρνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση δεν έχουν άμεσο αντίκτυπο στη ζωή μας, λες και το μεγαλύτερο της χρηματοδότηση των ΟΤΑ δεν γίνεται από την κεντρική κυβέρνηση, λες καιότι ο κόσμος έχει σταματήσει να υπάρχει εκτός των ορίων του Δήμου μας, λες και ότι δεν πρέπει να έχουμε άποψη για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά που συμβαίνουν στον μικρό τοπικό περίγυρό μας.

Μην εκφράσεις την άποψη σου, γιατί δε θα είσαι ουδέτερος.

Βαρέθηκα τους ουδέτερους ανθρώπους. Με φοβίζουν οι ουδέτεροι άνθρωποι. Με φοβίζουν οι άνθρωποι που κρύβουν την κοσμοθεωρία τους. Τους θεωρώ επικίνδυνους.

Η δημοκρατία μας μου λέει να μην είμαι ουδέτερος και την πιστεύω. Δε θέλω να είμαι ουδέτερος. Θέλω να έχω άποψη και θέλω να μη φοβάμαι να την πω. Θέλω να μην την θυσιάσω  στο  βωμό της ουδετερότητας, στον αγώνα για την απόκτηση της τοπικής εξουσίας.

Αυτό που πρέπει να κάνουν οι πολιτικοί της τοπικής αυτοδιοίκησης, με γνώμονα πάντα την κοσμοθεωρία τους και το αξιακό τους σύστημα, είναι να υπηρετούν τον τόπο τους και όχι τους κομματικούς (ή άλλους) μηχανισμούς που τους ελέγχουν, προσπαθώντας τεχνηέντως με την ψεύτικη ουδετερότητά  τους να κρύψουν τα πιστεύω τους.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να υπηρετήσεις την τοπική αυτοδιοίκηση, όταν χρησιμοποιήσεις το όραμα σου που πηγάζει από την ιδεολογία σου για το καλό του τόπου και όχι όταν την κρύβεις για να είσαι αρεστός και ουδέτερος.