«Το 2018 θα είναι έτος ορόσημο για το τέλος της κρίσης». Αυτή είναι η φράση που ακούγαμε μετά από 8 χρόνια γερής οικονομικής κρίσης. Το 2019 αποχαιρετούσαμε τη χρονιά, στην Αργολίδα και σε ολόκληρη την Ελλάδα, με καντσονέτες και χαρούμενη μουσική καθώς η αισιοδοξία γέμιζε και πάλι την καθημερινότητά μας και το 2020 αναδυόταν με συμβολισμούς μιας νέας καλύτερης χρονιάς. Την αρχή της δεύτερης εικοσαετίας του 21ου αιώνα, περισσότερο ήρεμης και αναπτυξιακής, πιο δυναμικής και ευρηματικής στην οικονομία, την επιστήμη και τις κοινωνικές σχέσεις. Και όμως…
Δεν είναι η πρώτη και δεν θα είναι η τελευταία φορά που η παγκόσμια κοινότητα θα δεχτεί ένα μεγάλο υγειονομικό σοκ και θα γονατίσει κάτω από το βάρος των προβλημάτων και των σοβαρών αλλαγών που επιφέρει.Στην ιστορία των επιδημιών, την πιο πρόσφατη σ’ εμάς, η ισπανική γρίπη του 1918, θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένη με 50 εκατ. Νεκρούς. Καμία σύγκριση με τις σημερινές τεχνικές υποδομές δεν μπορεί να γίνει, αλλά οι αλλαγές που επιφέρει είναι τεράστιες και το ίδιο μεγάλες θα είναι οι αλλαγές της σημερινής κορονοκρίσης. Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα των κρίσεων αυτών είναι ο κλονισμός της πίστης μας στις δυνατότητες της επιστήμης και παράλληλα, η επικίνδυνη αύξηση της ξενοφοβίας, των ρατσιστικών αντιλήψεων μέσω των οποίων προσπαθούμε να εξηγήσουμε την προέλευση του «κακού» και οι μεσσιανικές αντιλήψεις που διαδίδονται γρήγορα και δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στην υιοθέτηση των μέτρων αντιμετώπισης.
Ας μην ξεχνάμε επίσης πως την εποχή που ξεσπά η υγειονομική κρίση της ισπανικής γρίπης στην Ευρώπη μαίνεται ένας καταστροφικός πόλεμος με χιλιάδες νεκρούς. «Επικουρική καταστροφή» θα το ονομάζαμε, καθώς η μικρή ελπίδα που κάνει τον κόσμο να αναθαρρήσει σε 20 Πρωτοχρονιές, γρήγορα θα μετατραπεί σε θρήνο καθώς η ανθρώπινη μανία είναι πολύ πιο επικίνδυνη και καταστροφική από οποιαδήποτε επιδημία: ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος αρχίζει και στα ερείπιά του χάνεται η πίστη για μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή.
Τις απελπιστικές Πρωτοχρονιές της δεκαετίας του ’40 υποδέχεται και πάλι η ελπίδα για καλύτερες μέρες. Όμως η Ιστορία επιφυλάσσει εκπλήξεις που δεν επιτρέπουν στην ελπίδα να ανθίσει. Το 1950 αρχίζει ο πόλεμος στην Κορέα και η δεκαετία του 1960 γεμίζει με τον πόλεμο του Βιετνάμ και άλλες περιφερειακές συγκρούσεις. Ταυτόχρονα, δυο πανδημίες θα συμπληρώσουν τη μακάβρια λίστα των θανάτων σε παγκόσμιο επίπεδο: η ασιατική γρίπη του 1957 με 2 εκατομμύρια νεκρούς και η γρίπη του Χονγκ Κονγκ το 1968 με 4 εκατομμύρια νεκρούς.
Οι απανωτές κρίσεις όμως έχουν βελτιώσει τις δυνατότητες της παγκόσμιας κοινότητας να ανταποκριθεί με επιτυχία στις κρίσεις και ιδιαίτερα στις πανδημίες. Ας μην ξεχνάμε με όλα τα παραπάνω πως οι γονείς μας, οι προηγούμενες γενιές, πέρασαν απείρως δυσκολότερες καταστάσεις και όχι μόνο άντεξαν, αλλά μπόρεσαν να προοδέψουν και να μας φέρουν σε μια περισσότερο «στρωτή» κοινωνία. Είμαστε λοιπόν, περισσότερο και ευκολότερα ενημερωμένοι σε σχέση με το παρελθόν, παρά την επίσης πιο εύκολη παραπληροφόρηση και την αντίσταση των μεσσιανικών αντιλήψεων και της συνωμοσιολογίας. Γνωρίζουμε, μπορούμε να εκδηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους πιο αδύναμους, το έχουμε πράξει ήδη στις προηγούμενες κρίσεις, άρα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι για τις δυνάμεις και τις ικανότητές μας.
Το 2022 μπορεί να αρχίζει δύσκολα, αλλά υπάρχουν λόγοι που μπορούν να μας κάνουν αισιόδοξους. Το εμβόλιο δεν είναι παρά ένας από αυτούς, οι αντοχές μας είναι ένας δεύτερος και η πίστη του ανθρώπου στο καλύτερο είναι ο τρίτος και σημαντικότερος λόγος. Την Πρωτοχρονιά του 2022, ακόμη και μόνοι στο σπίτι θα σηκώσουμε το ποτήρι με το κρασί μας και θα το πιούμε στην υγεία όλου του κόσμου, αφήνοντας την αισιοδοξία να μας κατακλύζει και την φαντασία μας να γυρνάει χαρούμενα με τα αλογάκια και τα φωτάκια ενός πανέμορφου καρουσέλ!
Σε ένα χρονογράφημά του με τίτλο «Αργεία Καλήμερα του Νέου Έτους», ο Α.Π. Τσακόπουλος (εφ. Σύνταγμα 1-1-1959) περιγράφει τα κάλαντα ως δημώδη εορταστικά άσματα που έψελναν μετά την δύση του ήλιου και γι’αυτό τα χριστουγεννιάτικα άρχιζαν με το «Καλήνεσπέραν άρχοντες….», κάτι που στη συνέχεια άλλαξε σε «Καλήνημέραν άρχοντες….» οπότε και ονομάθηκαν «Καλήμερα». Το ωραίο όμως στα κάλαντα αυτά που καταγράφει ο Α.Π.Τσακόπουλος, είναι η τελική ευχή (γνήσια αργείτικη όπως γράφει) που θα σας την αφιερώσουμε ευχόμενοι με τη σειρά μας κάθε καλό για το Νέο Έτος 2022: Υγεία, υπομονή, επιμονή, δύναμη και αλληλεγγύη για να ξεπεράσουμε την κορονοκρίση, για να ξεπερνάμε κάθε κρίση.
Για φέρτε μια οκά κρασί,
Να πιούμε όσοι είμαστε μαζί.
Να πιούμε να χαρούμε
Και να σας πολυχρονούμε.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 2022
