Διαφορές απόψεων ήρθαν στην επιφάνεια μετά από την αγορά από τον Δήμο Ναυπλιέων του ακινήτου όπου λειτούργησε από την Καποδιστριακή εποχή και μετέπειτα το πρώτο Ελληνικό φαρμακείο, του φιλέλληνα φαρμακοποιού Μπονιφάτσιο Μποναφίν. Νέα στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του, τα οποία είχα εντοπίσει στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, ανακοίνωσα προ ετών σε συνέδριο για την ιστορία του Ναυπλίου και δημοσιεύθηκαν στον σχετικό τόμο των Πρακτικών του. Νέα αμφισβήτηση για το τι είναι το κτίριο ορθώθηκε αναιτιολόγητα με την εντελώς αυθαίρετη βεβαίωση ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα κτίσθηκε δήθεν γύρω στα 1880. Συνεχίζεται έτσι το αυθαίρετο τσαλαβούτημα σε αλλότρια πεδία και με εικοτολογίες και φαντασιώσεις, όπως αυτές που έχουν προβληθεί για ιστορικά κτίρια του Άργους.
Αποφεύγεται έτσι το σπουδαιότερο και βεβαίως κοπιαστικό, δηλαδή ενδελεχής έρευνα στο Υποθηκοφυλακείο Ναυπλίου, όπως λ.χ. αναλάβαμε και περατώσαμε για κτίρια του Άργους, όπως του Γκόρντον και του Σπ. Τρικούπη.
Ταυτόχρονα με αυτό αναλαμβάνεται η υλοποίηση μιας μακάβριας ιδέας, δηλαδή της αναπαράστασης της ταρίχευσης του σώματος του Καποδίστρια, με ιδέα που διατυπώθηκε από φαρμακοποιό – πρώην συνταγματάρχη.
Επίσης ξαναήρθε στην επιφάνεια το θέμα για το πού διενεργήθηκαν οι εργασίες ταρίχευσης του Κυβερνήτη. Μέχρι σήμερα αναφορά γινόταν σε χωρίο της Α’ εκδοχής της «Ναυπλίας» του Λαμπρυνίδη, ενώ αποφεύγεται αναφορά στη Β’ εκδοχή του έργου.
Είναι όμως γνωστό ότι ο Λαμπρυνίδης στο ιστόρημά του συχνά δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε πηγές. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση. Τελευταία ο Τρ. Σκλαβενίτης έφερε στην επιφάνεια, από το μοναδικό πρωτότυπο αντίτυπο που βρέθηκε στην Ελλάδα, την αυτοβιογραφία του ιατρού Στεφανίτζη, ο οποίος μεταξύ άλλων διετέλεσε και διευθυντής του κατεδαφισμένου σήμερα Πολιτικού Νοσοκομείου του Ναυπλίου που είχε κτισθεί πάνω από τα Πέντε Αδέλφια. Μεταξύ άλλων ο Στεφανίτζης αναφέρεται λεπτομερώς σε όλη τη διαδικασία ταρίχευσης του σώματος του Καποδίστρια, με τις μακάβριες λεπτομέρειες εξόρυξης των οφθαλμών του, αποκοπής της γλώσσας του και απόσπασης της καρδιάς του. Όμως πουθενά δεν αναφέρεται στο κείμενό του πού ακριβώς ενεργήθηκαν οι εργασίες ταρίχευσης.
Λογικό είναι λοιπόν να υποθέσουμε ότι το σώμα του Κυβερνήτη μεταφέρθηκε στο φαρμακείο Μποναφίν, όπου υπήρχε όλο το απόθεμα ουσιών, γι’ αυτή και για άλλες εργασίες. Εφόσον δεν έχουμε ούτε από αυτόπτη μάρτυρα όπως ο Στεφανίτζης συγκεκριμένη αναφορά που να διαφοροποιεί την κρατούσα γνώμη ότι η ταρίχευση έγινε σε χώρο του φαρμακείου, δεν βλέπω γιατί πρέπει να συνεχίζεται μια συζήτηση η οποία δεν προκαλείται παρά από τα ψυχόρμητα ενός ατόμου.
Είναι πολύ σωστή η πρωτοβουλία του Δήμου Ναυπλιέων για αποκατάσταση του φαρμακείου, όπου λειτούργησε και ο αείμνηστος φαρμακοποιός Θόδωρος Κωστούρος, λόγιος του Ναυπλίου και συγγραφέας βιβλίων και ολόκληρου περιοδικού.
Αλλά επιτέλους ας αφήσουμε ήσυχο τον Καποδίστρια! Δεν χρειάζεται δεύτερη ταρίχευση, έστω εικονική, που να θυμίζει με τρόπο φρικιαστικό τις μέρες κατά τις οποίες άλλοι, με άλλα ψυχόρμητα, βύθισαν τη χώρα μας και την Αργολίδα στο χάος και στην οπισθοδρόμηση.
