Πάντοτε με κυριεύει μια θλίψη όταν πέφτει η αυλαία… όταν κλείνει ο κύκλος της παράστασης και οι πρωταγωνιστές βγαίνουν μπροστά από την κόκκινη κουρτίνα για να υποκλιθούν στους θεατές…
Θεατής κι εγώ στην «Ναυτική Ναυπλιάδα 2021» προσπάθησα να διακρίνω τις στιγμές της καρδιάς τους που κατέθεσαν οι εικαστικοί καλλιτέχνες, οι ερασιτέχνες αλιείς, οι συνδιοργανωτές, οι θεατές, οι περιδιαβάζοντες με ενθουσιασμό, όμως, και έκπληξη…
Είχα την ψευδαίσθηση (θα ήθελα να είναι αλήθεια) ότι ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος έκαναν ένα “διάλειμμα ολίγων λεπτών” γα να συνεχίσουν την παράσταση την επόμενη ημέρα, την επόμενη εβδομάδα, τον επόμενο χρόνο…
Όμως, η «Ναυτική Ναυπλιάδα 2021» πέρασε στο παρελθόν…
Αφήνοντας εκείνη την γλυκιά γεύση της προσμονής για τα μελλούμενα…
Ζηλεύω…
τους εικαστικούς που οδηγούν την φαντασία μας σε άλλα μονοπάτια…
την θάλασσα που μας γέννησε και πριμοδοτεί τις αισθήσεις μας…
Θα αναμένω την «Ναυτική Ναυπλιάδα 2022» για τα δώρα, την έκπληξη και το άρωμα που θα μας φέρει…
Θ. Σ. Σπαντιδέας
1 Σεπτεμβρίου 2021
(προσωπικές σκέψεις του υπογραφόμενου)
