Είναι αλήθεια, πως ήδη η πρώτη υπόδειξη για να αναζητήσει κανένας το χώρο της έκθεσης Fichti Art μέσω gps σε προδιαθέτει περίεργα, παρότι απόλυτα βοηθητικό σε εποχή τεχνολογικής κυριαρχίας. Αλλά και ο κλασικός τρόπος με τις ταμπελίτσες σας καθοδηγεί εύκολα στην κορυφή του λόφου όπου και ο χώρος της έκθεσης. Επομένως, στο τέλος της διαδρομής του χωριού Φίχτι προς Κόρινθο, δεξιά υπάρχει ένας φούρνος και αριστερά (απέναντι ακριβώς) ο δρόμος με την πρώτη ταμπελίτσα προς: Fichti Art. Μην το χάσετε!
Μην το χάσετε για πολλούς λόγους. Ο φυσικός χώρος είναι πανέμορφος και ο λόφος που δεσπόζει στην περιοχή, θα σας ανταμείψει με τη θέα του στον αργολικό κάμπο. Ο χώρος που φιλοξενεί την έκθεση είναι ο ίδιος ένα έργο τέχνης που συνδυάζει την αρχιτεκτονική λαϊκή μαστοριά με το γούστο και την προσεγμένη λεπτομέρεια της εσωτερικής και της εξωτερικής διαρρύθμισης και διακόσμησης. Ιδιοκτησία της κ. Ελένης Τσετσέκου, η οικία που φιλοξενεί την έκθεση σε προδιαθέτει ευχάριστα για την ίδια την έκθεση και δημιουργεί παράλληλα ένα εξαιρετικά θετικό αποτέλεσμα για τον ίδιο τον τόπο.
Η έκθεση ενός καλλιτέχνη όπως ο Francesco Moretti αποτελεί από μόνη της ευκαιρία, ακόμη και για τους ανυποψίαστους, σκέψης, αναζήτησης και θαυμασμού σε μια σειρά από χαρακτηριστικά: από τις τεχνικές και το υλικό που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης μέχρι τους συμβολισμούς και τα νοήματα με τα οποία επενδύεται το τελικό έργο. Η έκθεση συνοδεύεται από παράλληλες εκδηλώσεις (θεατρικές, μουσικές…), κάθε φορά διαφορετικές και ενδιαφέρουσες, σε έναν όμορφα διαμορφωμένο εξωτερικό χώρο που σε κάνει να νιώθεις πως αιωρείσαι ανάμεσα στ΄αστέρια και στα φωτάκια του οικισμού που βρίσκονται τα πόδια σου. Το προσφερόμενο κρασί βοηθάει ακόμη περισσότερο την απόλαυση που νιώθειςμε όσα υπάρχουν και γίνονται στον όμορφο τούτο χώρο. Τέλος, η επίσκεψη στην έκθεση αποτελεί μια στιγμή ανακούφισης και ανάκτησης ψυχικών κυρίως δυνάμεων, βγαίνοντας από μια καθημερινότητα με μόνιμο καταθλιπτικό φόντο. Αποτελεί χώρο και προσφέρει χρόνο που σου επιτρέπει να επιβεβαιώσεις πως σκέφτεσαι άρα υπάρχεις! Για όλους αυτούς τους λόγους και πολλούς άλλους προσωπικούς και μη, μη χάσετε την έκθεση για τις λίγες μόνο μέρες που διαρκεί!
Όσο για το έργο του Francesco Moretti, άποψή μου είναι πως την αξία του αντλεί από ένα βαθύ και ίσως δυσδιάκριτο – αλλά συνειδητό για τον καλλιτέχνη – συνδυασμό ανάμεσα στην αντίθεση, την καταγγελία, την ανατροπή, την πλεύση «κόντρα στο ρεύμα» από τη μια και την αναζήτηση νοήματος στην εμπειρία του «κλασικού» από την άλλη. Προφανώς η Ελλάδα, περισσότερο ίσως και από τη Νότια Ιταλία, προσφέρει τη δυνατότητα αυτού του συνδυασμού απλόχερα και παρά την καταστροφική μανία του μεταπολεμικού ελληνικού εκσυγχρονισμού. Η επιμελήτρια της έκθεσης Φαίη Τζανετουλάκου το σημειώνει στο εισαγωγικό της σημείωμα που θα διαβάσετε σε ένα καλαίσθητο τρίπτυχο που προσφέρεται για την έκθεση. Και έχει απόλυτο δίκιο όταν σημειώνει πως «Τελειώσαμε με την αντιπαροχή, τελειώσαμε και με την αισθητική. Ο χώρος που φιλοξενεί τη ζωή είναι ο χώρος που απλά στεγάζει τη συνήθεια της ανάμνησής της.» Όμως, δεν υπάρχει «στιγμή» στην κοινωνική ιστορία που να μην επαναλαμβάνεται αυτό το παιχνίδι ανάμεσα στην επίπεδη αναμνηστική ζωή και την κορύφωση της που προκαλεί πάντα ένα ψαράκι που πηγαίνει κόντρα στην κίνηση του κοπαδιού.
Ο καλλιτέχνης είναι εδώ για να μας το θυμίζει, να μας προκαλεί και με το έργο του να μας καλεί σε μια νέα δημιουργική κορύφωση. Αυτή είναι και η αξία του έργου του. Αυτή είναι η αξία της Τέχνης σε όλες της τις μορφές. Τα φτερωτά τέρατα του Moretti ενσωματώνουν ολόκληρη την ανατρεπτική-αποκαλυπτική λογική ενός Ιερώνυμου Μπος, την κραυγή ενός Μουνκ, αλλά και την παραδοσιακή τεχνική της συρματερής, με όσα περικλείει η έννοια της παράδοσης. Το ίδιο σκέφτηκα παρατηρώντας τον κόσμο των ψαριών του Moretti, τόσο από την άποψη των συμβολισμών (επιστροφή στο χώρο απ’ όπου ξεκινά η ζωή αλλά και η αμφισβήτηση της πορείας της), όσο και των τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν. Αλλά όλα αυτά θα τα δουλέψουν οι επισκέπτες στο μυαλό τους ανάλογα με τη διάθεση και τις προσλήψεις τους για το ρόλο της Τέχνης.
Στον εξωτερικό χώρο ο νεαρόκοσμος έδινε άλλο ρυθμό, ομαδικό, χαρούμενης πλεύσης, χωρίς ψαράκια αμφισβήτησης αλλά, αντίθετα αναζητώντας δημιουργικά το ψυχαγωγικό νόημα του συναπαντήματος. Φυτικά χρώματα και τεχνικές «προϊστορικής» ζωγραφικής με το δάχτυλο! Έργα που δωρήθηκαν, μετά από κλήρωση, σε πολυάριθμους επισκέπτες. Η καλή συνάδελφος Χριστίνα Ζώνιου (διδάσκουσα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου) είχε ετοιμάσει με τις φοιτήτριές της θεατρικό δρώμενο κραυγής για όσα μαρτυρικά συμβαίνουν με τις δολοφονίες γυναικών και απασχολούν γενικότερα τις σχέσεις των δυο φύλων.
Εξαιρετικό δρώμενο, με εξαιρετική καλλιτεχνική έκθεση, σε εξαιρετικό χώρο που συνεχίζεται σήμερα και αύριο με την ίδια έκθεση του Francesco Moretti και με νέες παράλληλες εκδηλώσεις μουσικής.
Γ. Κόνδης
