Το Πάρκο Κολοκοτρώνη χαρακτηρίσθηκε ως μνημείο και σύμφωνα με την κήρυξη στο ΦΕΚ “αποτελεί τοπόσημο για την πόλη του Ναυπλίου και η κατασκευή στις αρχές του 20ου αι. συνδέεται με τον εορτασμό των εορτών της εκατονταετηρίδας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους”
Η διακοσιοστή επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης κατά την οποία το Ελληνικό Έθνος, οι πρόγονοί μας, πριν από 200 χρόνια ξεσηκώθηκαν κατά της τυραννίας, κέρδισαν το μέγιστο αγαθό της Ελευθερίας και δημιούργησαν το πρώτο ανεξάρτητο ευρωπαϊκό κράτος, μας βρίσκει σε δύσκολη κατάσταση και συγκυρίες. Η πατρίδα μας με τη διακυβέρνηση ενός ανατροφοδοτούμενου κομματικοπολιτικού συστήματος με τον λαϊκισμό, χωρίς να διασφαλίζεται η αξιοκρατία, με την αναστολή βασικών άρθρων του υπαλληλικού κώδικα από το 1982έως το 2002, τον υπέρογκο δανεισμό και τις αντιπαραγωγικές επενδύσεις, με την κρίση παραδόθηκε, άνευ όρων, στους δανειστές και στο ευρωπαικό τραπεζικό σύστημα με ληστρικούς όρους και απώλεσε την αυτοκυριαρχία της.
Γιορτάζουμε λοιπόν την Επανάσταση του 1821 και την Ελευθερία μας που κερδίσαμε μέσα από την φωτιά και το σίδερο, χωρίς να είμαστε ελεύθεροι ως χώρα, με ανοικτές εθνικές πληγές, το Κυπριακό και την Τουρκία να απειλεί την εθνική μας κυριαρχία, την Ευρώπη να νίπτει τας χείρας της, και την (Ευρωπαϊκή!) Γερμανία να ενισχύει ανοικτά την Τουρκία, αλλά κάποιοι το αγνοούν και στρουθοκαμηλίζουν με τους πολίτες στη γωνία, οι οποίοι σε κάθε χρονική περίοδο θυσιάστηκαν για να μείνει η πατρίδα μας Ελεύθερη. Για την εθνική επέτειο της Εθνεγερσίας οι κυβερνώντες επέλεξαν το 2019, χωρίς τη σύσταση μιας αξιοκρατικής και αντιπροσωπευτικής επιτροπής με ιστορικά και αναπτυξιακά κριτήρια, όπως έπραξε ο Ελ. Βενιζέλος το 1930, για να σφυρηλατηθεί η εθνική ενότητα του Ελληνισμού, αποφάσισαν να την αναθέσουν σε μια κεντρική επιτροπή και σε υποεπιτροπές κατά τόπους για να την «διαχειριστούν», όπως γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις. Όπως λέει και ο λαός, αν θέλεις να μην γίνει τίποτα, φτιάξε μια ακόμα επιτροπή!
Ανάλογα συμπεριφερόμενη η Δημοτική Αρχή και στο Ναύπλιο, χωρίς ανοιχτό διάλογο, κατά πάγια τακτική, όρισε από την πλευρά της, κατά τις άνωθεν εντολές, μια επιτροπή που λάμπει δια της απουσίας της και «όλα καλά και ωραία». Η κεντρική διαχειρίστρια του εθνικού εορτασμού κυρία Πρόεδρος, γνωστή από τους υπερχρεωμένους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004, με τους ντοπαρισμένους αθλητές κ.λ.π. μας δήλωσε ότι «αποφάσισε» για τον εορτασμό αυτό να μην δαπανηθούν δημόσια χρήματα, αλλά θα δαπανηθούν χρήματα από χορηγούς – όχι από ΜΚΟ – προφανώς με το «αζημίωτο» και επομένως «δεν μας πέφτει λόγος». Τι τέλος πάντων ήταν το 1821 δεν μας το είπαν ακόμα, ούτε και θα μας το πουν, διότι δεν συμφέρει προφανώς τους κρατούντες και «τους διαχειριστές»μιας πανεθνικής σημασίας επετείου, ούτε τι διδασκόμαστε από την Εθνεγερσία στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, μας αρκούν τα πανηγύρια! Άλλωσρε η Ελληνική Ιστορία πρέπει να “στρογγυλοποιηθεί” κατά τις ευρωπαϊκές επιταγές. Απλώς θα το «εορτάσουμε» επισήμως την 25η Μαρτίου 2021 και θα …δούμε…που θέλουμε να πάμε ως το 2040, μας δήλωσε η κ. Πρόεδρος της «ιστορικής διαχείρισης», χωρίς να έχει φυσικά καμία επιστημονική αρμοδιότητα για την εθνική επέτειο. Ανάλογη τακτική ακολούθησε και η Δημοτική Αρχή του Ναυπλίου, χωρίς κανένα ανοιχτό διάλογο, κατά την πάγια τακτική της του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», άλλωστε έχει και την δημοτική πειθήνια πλειοψηφία και «τα σκυλιά δεμένα». Αλλά η ιστορία δεν είναι διαχείριση εικονικής πραγματικότητας και οι ήρωες δεν είναι «ανδρείκελες εικόνες», αλλά ακατάλυτα σύμβολα της Ελευθερίας.
Στη μοναδική ιστορική πόλη όπου παίχθηκε η ιστορία του Νεώτερου Ελληνισμού η κατάσταση είναι θλιβερή και απελπιστική. Τίποτα δεν έχει αποφασισθεί με αντικειμενικά ιστορικά και αναπτυξιακά κριτήρια, όπως έπραξε ο φωτισμένος Δήμαρχος Κ. Κόκκινος για την ανάλογη επέτειο το 1930 που διαμόρφωσε το ιστορικό πρόσωπο της πόλης, με τα μνημεία εγκαταλειμμένα στην τύχη τους.
Το 2019 γκρεμίστηκαν τα ενετικά τείχη της Ακροναυπλίας από την εγκληματική αδιαφορία της ΔΕΥΑΝ με τη χρόνια διαρροή της ύδρευσης, στην οποία ο κ. Δήμαρχος είχε διατελέσει ως πρόεδρος επί δύο χρόνια και δεν είχε γίνει η σύνδεση με το καινούριο υδραγωγείο. Έχουν γίνει όμως και άλλες κατολισθήσεις που εγκυμονούν κινδύνους, όπως έχουμε ενημερώσει εγγράφως τη Δημοτική Αρχή.
Μοναδικός σκοπός της Δημοτικής Αρχής από το 2018 και εξής ήταν η αλλοίωση και κακοποίηση του μοναδικού ιστορικού πάρκου του Θ. Κολοκοτρώνη, που άρχισε πρώτος την επανάσταση κατά των Τούρκων και την τέλειωσε τελευταίος το 1827 κατά των προσκυνημένων του Ιμπραήμ και των εκπροσώπων απεσταλμένων του Πατριαρχείου, που μάζευαν υπογραφές και είχαν σκοπό την αναγνώριση του Σουλτάνου.
Και ενώ στο τέλος του 2018, όταν ξεσηκώθηκε όλη η πόλη, ο κ. Δήμαρχος ανέκρουσε πρύμναν και υποσχέθηκε δημόσια ότι δεν θα κάνει καμία επέμβαση στο ιστορικό αυτό πάρκο αλλά μόνο μελέτη δενδροφύτευσης, μετά το 2019, διαθέτοντας την απόλυτη πλειοψηφία του Δ.Σ. επανήλθε λαύρος κατά του πάρκου, αναιρώντας, ως νεοεκλεγμένος Δήμαρχος, τη δημόσια υπόσχεσή του! Φαίνεται ότι παρά την καταγωγή του, αγνοεί την έννοια της λέξης «Μπέσα». Το 2018 είχαμε προτείνει στη Δημοτική Αρχή τη συνολική ανάπλαση των πάρκων Κολοκοτρώνη, Σταθμού και της πλατείας Καποδίστρια.
Άρχισε λοιπόν από το Μάρτιο του 2020 και πάλι τις ενέργειες για την κατασκευή τσιμεντένιων κερκίδων αλλά και πεζοδρομίων εντός του πάρκου, για τους «ημετέρους», κακοποιώντας το μοναδικό αρχιτεκτονικό σχέδιο του ιστορικού πάρκου, του κορυφαίου αρχιτέκτονα Δ. Πικιώνη. Για τη δουλειά αυτή «βρέθηκαν» και οι αποκαλούμενοι «εξωτερικοί συνεργάτες», που «έκοβαν και έραβαν» καθ’ υπαγόρευση, ένα αρχιτεκτόνημα στα μέτρα τους. Αλλά οι πολίτες στους οποίους ανήκει η πόλη και τα πάρκα και οι πλατείες με βαθειά ιστορική συνείδηση για τον ιστορικό τόπο όπου κατοικούν, προστάτεψαν το πάρκο, παρά τις συνηθισμένες ειρωνικές αποστροφές του κ. Δημάρχου προς τους πολίτες και τις δημοτικές παρατάξεις στο διαδίκτυο, αμειβόμενου από τους φορολογούμενους πολίτες για να τους υπηρετεί! και όχι να τους ειρωνεύεται. Με την ομόφωνη γνωμοδότηση του ΚΑΣ στις 10-12-2020 η δημοτική αρχή έμεινε μετέωρη και το πάρκο χαρακτηρίσθηκε ως μνημείο και σύμφωνα με την κήρυξη στο ΦΕΚ 46Δ/5-2-2021 αποφασίσθηκε για:
«Τον χαρακτηρισμό ως μνημείου, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. ΙΓ του άρθρου 6 του Ν. 3028/2002 του «Πάρκου Κολοκοτρώνη, στον Δήμο Ναυπλίου, Π.Ε. Αργολίδας, Περιφέρειας Πελοποννήσου, φερομένης ιδιοκτησίας Δήμου Ναυπλίου, χωρίς τις νεώτερες επεμβάσεις, διότι αποτελεί τοπόσημο για την πόλη του Ναυπλίου, η κατασκευή στις αρχές του 20ου αι. συνδέεται με τον εορτασμό των εορτών της εκατονταετηρίδας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Επί πλέον, η χάραξη και οι διαμορφώσεις του αποτελούν ένα ενδιαφέρον δείγμα διαμορφώσεων κήπων στις αρχές του 20ου αι. και ως εκ τούτου, αποτελεί σημαντικό τεκμήριο για τη μελέτη της εξέλιξης της περιοχής στις αρχές του 20ου αι. από ιστορική, αρχιτεκτονική, κοινωνική και πολιτιστική άποψη. Η παρούσα δεν αποτελεί αναγνώριση κυριότητας ή τίτλου ιδιοκτησίας».
Μετά την παραπάνω κήρυξη του Πάρκου Κολοκοτρώνη διασφαλίστηκαν τα αυτονόητα, αλλά λόγω της αλαζονικής, αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς της παρούσας Δημοτικής Αρχής, η κήρυξη του πάρκου δεν έγινε κατανοητή. Η Δημοτική Αρχή – προφανώς δεν «μελέτησε» την κήρυξη του πάρκου, όπου ρητά επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι είναι διατηρητέα «η χάραξη και οι διαμορφώσεις του αποτελούν ενδιαφέρον δείγμα διαμορφώσεων κήπων στις αρχές του 20ου αι. κ.λ.π., και κρίνεται διατηρητέο».
Για οποιαδήποτε επέμβαση δενδροφύτευσης στο πάρκο, κηρυγμένο μνημείο, είναι απαραίτητη σύνταξη μελέτης από εξειδικευμένους επιστήμονες για ιστορικά πάρκα και όχι η κατά βούληση ανάπλαση από «εξωτερικούς συνεργάτες». Η προτεινόμενη ανάπλαση του πάρκου με περιμετρικό ανάχωμα που αλλοιώνει και καταργεί την εξωτερική και εσωτερική χαμηλή λεπτή χάραξη του πάρκου, διαστ. 15-20 εκ. που υποδηλώνει την κλασικιστική αρχιτεκτονική μορφή,του Δ. Πικιώνη, χωρίς ειδικευμένους αρχιτέκτονες και ειδικευμένους μελετητές δενδροφύτευσης δεν είναι επιτρεπτή.
Η γενικόλογη δήλωση ότι θα φυτευθούν γενικώς πέντε χιλιάδες (!) φυτά δεν διασφαλίζει την αρχιτεκτονική διατήρηση και φυτική ανάπλαση του πάρκου, το οποίο σημειωτέον είναι εγκαταλειμμένο εδώ και οκτώ χρόνια και με τα σπασμένα παγκάκια.
Στο βάθρο του ανδριάντα του Θ. Κολοκοτρώνη για την επέτειο του 1821, δεν έχει γίνει η αναγκαία συντήρηση της αναθηματικής επιγραφής στην εμπρόσθια πλευρά.
Αλλά ούτε και στην πίσω πλευρά της επιγραφής του ιδρυτή του βάθρου Νικολάου Κωτσάκη, με το φθαρμένο μάρμαρο, απόγονου της οικογένειας της μάννας του Κολοκοτρώνη Ζαμπίας Κωτσάκη, όπως έγινε με τις επιγραφές των μνημείων Ι. Καποδίστρια και Σ. Σταϊκόπουλου. Ο Ν. Κωτσάκης είναι ένας αγνοημένος ευπατρίδης της πόλης και ιδρυτής του μνημείου των Φιλελλήνων το 1903 στην πόλη.
Η εικόνα του χάλκινου έφιππου ανδριάντα του Θ. Κολοκοτρώνη με την ξασπρισμένη μορφή του και τη «λερωμένη» φουστανέλα του ήρωα, αλλά και του αλόγου είναι απογοητευτική, που οφείλεται σε αστοχία της συντήρησης και φανερώνει την εξόφθαλμη αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής απέναντι στο μοναδικό πανελλήνιας εθνικής σημασίας μνημείο. Η βλάβη αυτή πρέπει το συντομότερο δια της νομίμου οδού να αποκατασταθεί σε συνεργασία με το ΥΠΠΟΑ.
Η πρόσφατη εν κρυπτώ νέα προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής έγκρισης της παλιάς μελέτης, εν αγνοία των λοιπών δημοτικών παρατάξεων, που κατήγγειλαν στο ΥΠΠΟ την ενέργεια της Δημοτικής πλειοψηφίας, είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή της συζήτησης στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων του θέματος, με τα ειρωνικά και αρνητικά σχόλια των μελών του ΚΣΝΜ, για την πρωτοφανή τακτική της Δημοτικής Αρχής, μετά το προηγούμενο φιάσκο, κατά τη συζήτηση της κήρυξης του πάρκου σε διατηρητέο μνημείο στις 10-12-2020. Ο σεβασμός της Δημοτικής Αρχής στα μνημεία της πόλης και η αυστηρή τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών είναι υποχρεωτική και αναγκαία.
Για τον ανδριάντα του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια, το 2018 είχε ανατεθεί η αποκατάσταση των μαρμάρινων δακτύλων σε συμπολίτη μας, χωρίς καμία άδεια από το ΥΠΠΟΑ. Επισημάναμε έγκαιρα στον τύπο την αυθαίρετη αυτή ενέργεια και η αποκατάσταση έγινε το 2020 από το αρμόδιους συντηρητές του ΥΠΠΟΑ. Στο παρελθόν η βάση του αγάλματος για τον καθαρισμό από βεβήλωση έγινε αυθαίρετα (!) με σβουράκι, και είναι εμφανείς οι λειασμένες (!) ακμές του βάθρου με τις απαράδεκτες φθορές του μνημείου.
Η παντελής απουσία όμως αισθητικής και φροντίδας στην πλατεία Καποδίστρια και η αδιαφορία γίνεται φανερή από το μεγάλο δένδρο του φίκου, που έχει ανασηκώσει τις πλάκες και το επίπεδο της πλατείας, έχουν βγει έξω οι μεγάλες ρίζες του δένδρου και η πλατεία έχει κακοποιηθεί, εδώ και χρόνια εγκαταλειμμένη και να σκεφθεί κανείς ότι σε λίγες μέρες (25 Μαρτίου) θα γίνει ο επίσημος εορτασμός του 2021. Την άθλια αυτή εικόνα την αφήνω στην κρίση των πολιτών.
Επίσης, η λανθασμένη ενημέρωση των πολιτών για την ταρίχευση του Καποδίστρια στο πρώτο φαρμακείο του Β. Βοναφίν, σύμφωνα με την αναρτημένη πινακίδα, δεν έχει αποκατασταθεί ακόμα.
Αλλά βάναυση κακοποίηση έχει γίνει και στον ανδριάντα του Στ. Σταϊκόπουλου, όταν τον Νοέμβριο του 2019 το άγαλμα καθαρίστηκε παντελώς αυθαίρετα (!) και χωρίς καμία άδεια με αμμοβολή! Η καταστροφή της φθαρμένης γλυπτής επιφάνειας – επιδερμίδας του αγάλματος είναι μεγάλη και μετέτρεψε το άγαλμα σε λευκό μάρμαρο με τα γκρίζα νερά, όπως επεσήμαναν οι συντηρητές του ΥΠΠΟΑ τον Ιούνιο του 2020. Η κακοποίηση του μνημείου από την παρούσα δημοτική αρχή είναι προφανής!
Αλλά και η εγκατάλειψη της πλατείας Δικαστηρίων με την παλιά τσιμεντένια διαμόρφωση, τα γηρασμένα επικίνδυνα γερμένα πεύκα και τα αυθαίρετα φυτεμένα δένδρα από τις δημοτικές αρχές, είναι εξίσου θλιβερή. Το μνημείο του Νικηταρά και οι δύο προτομές των αδέκαστων δικαστών Πολυζωίδη και Τερτσέτη, των οποίων τα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1978, στέκουν εγκαταλειμμένες πάνω σε τσιμεντένιες επιστρώσεις του προηγούμενου αιώνα και αντανακλούν την αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής, αλλά και του ΤΑΧΔΙΚ του υπουργείου Δικαιοσύνης. Για την άθλια εικόνα εγκατάλειψης του Δικαστηρίου, με τα ξεθωριασμένα παράθυρα, αποτελεί προσβολή της Δικσιοσύνης. Η Δημοτική Αρχή πρέπει άμεσα να ζητήσει την αποκατάσταση του κτηρίου από το ΤΑΧΔΙΚ. Η ανάπλαση της πλατείας και η ανάδειξη των ενετικών τειχών αποτελεί επιτακτικό καθήκον της Δημοτικής Αρχής.
Ούτε μία πινακίδα δεν έχει προγραμματισθεί να τοποθετηθεί στην μοναδική ιστορική αυτή πόλη. Ενώ ο ανοιχτός διάλογος με τους πολίτες για τα προβλήματα της πόλης απουσιάζει εδώ και οκτώ χρόνια! Οι πέτρινες σκάλες του Παλαμηδίου είναι διαλυμένες από την πολύχρονη χρήση, ενώ ο εξωτερικός χώρος του Φρουρίου Παλαμηδίου, χωρίς προστατευτικά κιγκλιδώματα, είναι σε εγκατάλειψη. Η πραγματική φυλακή του Κολοκοτρώνη στον προμαχώνα του Μιλτιάδη (Αρχ. Ανάλεκτα 7, 2009), οι ερειπωμένες φυλακές και ο ιστορικός πραμαχώνας (Γιουρούς Τάπια) κατάληψης του Παλαμηδίου μετά από 200 χρόνια πότε θα αναδειχθούν άραγε; Σε μια Εθνική επέτειο ο καλλωπισμός της πόλης αποτελεί τιμή στους ήρωες και τους πολίτες ενώ η εγκατάλειψη και η κακοποίηση αποτελούν ατιμωτική προσβολή. Η παρακαταθήκη του Α. Τερζάκη: “θα ‘πρεπε να τρέμει το χέρι μας κάθε φορά που είναι να γκρεμίσουμε ή να χτίσουμε κάτι στ’ Ανάπλι” ας ληφθεί επιτέλους σοβαρά υπόψη από τη Δημοτική Αρχή.
Και να σκεφθεί κανείς ότι κατά την Επανάσταση του 1821, στην πόλη μας λειτούργησε το 1825 για πρώτη φορά στο «Βουλευτικό» το πρώτο κοινοβούλιο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (!), η Δημοκρατία επέστρεψε στην πατρίδα μας σύμφωνα με τα νέα πρωτοπόρα επαναστατικά Συντάγματα, με αποφάσεις των συνελεύσεων, που προέβλεπαν τη διάκριση των εξουσιών, σε Εκτελεστικό, Νομοτελεστικό και Δικαστικό, σύμφωνα με τη διακήρυξη του Μοντεσκιέ στο «Πνεύμα των Νόμων» ήδη από το 1748, που άλλαξαν την όψη του κόσμου.
Η συνεχής άρνηση του διαλόγου από τη Δημοτική Αρχή στην πόλη μας και στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία αποτελεί ασυγχώρητο ολίσθημα και πρακτική που στρέφεται ευθέως κατά των πολιτών, της πόλης και της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, σύμφωνα με το πνεύμα του Διαφωτισμού. Προσβάλλουν βάναυσα τους ήρωες που θυσιάστηκαν για το πολυπόθητο αγαθό της Ελευθερίας, τον Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια και τους λοιπούς αγωνιστές. Η Ελευθερία είναι άμεσα συνυφασμένη με τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, τον ανοικτό διάλογο και την αξιοκρατία. Τις αντιδημοκρατικές παραπάνω πρακτικές η πόλη δεν τις ανέχεται, θα τις αποτινάξει και θα τις λακτίσει ως ξένο σώμα. Ζήτω η Ελευθερία!
ΥΓ. Όποιος καταλαβαίνει, καταλάβε, διότι «όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει».
