Παρουσιάζουμε το διήγημα μυστηρίου και τρόμου του συγγραφέα Γιάννη Ρούσου “Τα προικιά της Πανδώρας” το οποίο θα ολοκληρωθεί σε έξι συνέχειες, από το Σάββατο 26 Δεκεμβρίου μέχρι και την Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου. Καθένα από τα έξι μέρη, θα παρουσιάζεται κάθε βράδυ, στις 7. Καλή ανάγνωση…
Δείτε ακόμη: Μέρος 1ο: Λίλη και Όλιβερ, Μέρος 2ο: Χούγκο και Άννα, Μέρος 4ο: Μαργαρίτα και Όλεγκ
Μέρος 3ο: Χουάνγκ και Πύρρα
Ο Χουάνγκ δεν είχε τα κέφια του εκείνη τη νύχτα. Ήταν το τέταρτο εικοσιτετράωρο που δούλευε βραδινή βάρδια και το κορμί του είχε αρχίσει να πονά σε αμέτρητα σημεία. Πατούσε το κουμπί του ραδιοφώνου, προσπαθώντας να βρει ένα σταθμό με τη μουσική που του άρεσε. «Τι έχουν πάθει απόψε;» μουρμούρησε. Δεν βρήκε κάτι καλό και τα παράτησε. Άνοιξε την πόρτα του ταξί και βγήκε έξω. Πέρασε από τη μεριά του πεζοδρομίου, έγειρε πάνω στο αμάξι και άναψε τσιγάρο. Κοίταξε αριστερά, η λεωφόρος έφτανε μέχρι εκεί που μπορούσε να διακρίνει. Στην πιάτσα δεν υπήρχε άλλο αυτοκίνητο. Προσπάθησε να ακούσει κάτι μέσα στην ησυχία της νύχτας, αλλά τα αυτιά του δεν κατάφεραν να συλλάβουν κάποιον ενδιαφέροντα ήχο. Έκλεισε τα μάτια απογοητευμένος. «Ελεύθερος;» ακούστηκε μια γυναικεία φωνή δίπλα του. Αναπήδησε τρομαγμένος, δεν είχε καταλάβει ότι κάποια τον είχε πλησιάσει. Η γυναίκα χαμογελούσε. «Σας τρόμαξα;» είπε, χωρίς να περιμένει απάντηση, για κάτι τόσο προφανές. «Ίσως φταίει που έχετε να κοιμηθείτε καλά τέσσερις ημέρες», συνέχισε χαμογελώντας πονηρά στον οδηγό. Πριν προλάβει ο Χουάνγκ να σκεφτεί ποια απάντηση θα της δώσει, εκείνη φρόντισε να τραβήξει τη σκέψη του μακριά. «Θα με πας σπίτι;» ρώτησε και ανοίγοντας την πόρτα, χώθηκε στο κάθισμα του ταξί. «Θα σε πάω», απάντησε ο άντρας, πετώντας το τσιγάρο στο έδαφος και αφήνοντας το να καίει μόνο του. Πήγε από την άλλη πλευρά του αυτοκινήτου, άνοιξε την πόρτα και χώθηκε κι αυτός στο κάθισμά του, δίπλα στην πελάτισσα. «Χουάνγκ», είπε. «Πύρρα», απάντησε αυτή. «Λοιπόν Πύρρα, πού μένεις;» ρώτησε ο οδηγός, κοιτώντας τη γυναίκα. «Όπου με πας», απάντησε αυτή. Ο άντρας γύρισε το κλειδί, έλυσε το χειρόφρενο και πάτησε απαλά το γκάζι. Κατηφόρισαν τη λεωφόρο και στο μυαλό του Χουάνγκ μπήκε η ιδέα πως ήταν το κατάλληλο βράδυ να ανακαλύψει, πού τελειώνει ο δρόμος. Οδηγούσε για ώρα, όταν η θάλασσα ανοίχτηκε μπροστά τους σκοτεινή, απέραντη, μυστηριώδης. Σταμάτησαν στο πλάι του δρόμου και κοιτούσαν μπροστά τους, χωρίς να μιλάνε. Το κινητό του Χουάνγκ φωτίστηκε, χωρίς να χαλάσει την ησυχία με κάποιον ενοχλητικό ήχο. Ο άντρας δεν κινήθηκε. Η Πύρρα γύρισε το κεφάλι της και τον κοίταξε. «Δε θα το σηκώσεις;», ρώτησε.
«Όχι», αποκρίθηκε αυτός.
«Μπορεί να είναι κάποιο από τα παιδιά».
«Ας είναι». Η Πύρρα δεν απάντησε, αλλά συνέχισε να κοιτά τον Χουάγκ. Αυτός, μετά από λίγο, άπλωσε το χέρι και διάβασε το μήνυμα που είχε δεχθεί. Τα μάτια του άρχισαν να κιτρινίζουν.
«Μπορείς και να μην το κάνεις», φώναξε η γυναίκα, μέσα στα αυτιά του άντρα. Επανέλαβε τη φράση πολλές φορές, φροντίζοντας να αυξάνει την ένταση της φωνής της. Αυτός άρχισε να τραντάζεται, πάνω στο κάθισμα που καθόταν. Τα μάτια του κιτρίνιζαν και αμέσως μετά άσπριζαν ξανά. Τον έπιασαν σπασμοί, το στόμα του άφρισε, με μια απότομη κίνηση χτύπησε το κεφάλι του στο τιμόνι του αυτοκινήτου. Αίματα πετάχτηκαν παντού και το άψυχο σώμα του έμεινε ακίνητο. Η Πύρρα δεν σάλεψε καθόλου. Το κινητό της δέχτηκε μήνυμα, δεν το διάβασε. Μετά από δέκα λεπτά δέχτηκε κι άλλο, ούτε αυτό το διάβασε. Βγήκε από το αμάξι, έβγαλε τα ρούχα της και περπάτησε μέχρι την ακροθαλασσιά. Γύρισε το κεφάλι να δει μια τελευταία φορά την πόλη, από την οποία, τώρα, ακούγονταν κραυγές και ουρλιαχτά. Μπήκε στη θάλασσα και κολύμπησε όσο περισσότερο μπορούσε, μέχρι να χάσει τις αισθήσεις της και να γίνει ένα με την απεραντοσύνη της.
Δείτε ακόμη: Μέρος 1ο: Λίλη και Όλιβερ, Μέρος 2ο: Χούγκο και Άννα, Μέρος 4ο: Μαργαρίτα και Όλεγκ
