Στη συνοικία Ροδίου δεν υπάρχουν ταμπέλες με τα ονόματα των δρόμων μάλλον επειδή όλοι οι δήμαρχοι υπέθεταν πως αφού μόνο λοκατζήδες αναζητούν τους Ροδιώτες, δεν μπορεί, θα τα καταφέρουν στο τέλος. Γι αυτό λοιπόν κάτι ιδιότροποι κάτοικοι που έχουν την παραξενιά να δέχονται επισκέψεις και αλληλογραφία, όπως όλοι οι άλλοι πολίτες, ζητάνε από το δήμο το όνομα του δρόμου τους και βάζουν μόνοι τους μια πρόχειρη ταμπέλα με την οδό και ένα αριθμό στην τύχη.
Σ’ αυτό το χάλι της μεθοριακής και ξεχασμένης πόλης μας που κανένας δεν ξέρει ούτε το όνομά της, παρέλαβαν από την υπηρεσία του δήμου ένα απόσπασμα χάρτη και ανακάλυψαν πως ένας από τους δρόμους, ονομάζεται… Ιωάννη Μεταξά! Ναι, πρόκειται για τον δικτάτορα του πραξικοπήματος της 4ης Αυγούστου που από το 1936 έως το θάνατό του, το 1941, δυνάστευσε τη χώρα.
Άντε με το καλό να βρουν κι ένα δρομάκι για τον Παπαδόπουλο. Ίσως και για τον συμπατριώτη μας, τον Ιωαννίδη. Ε, να αφήσουν να περάσει μια γενιά από την τελευταία χούντα, να ψιλοξεχαστεί, αφού τώρα ζουν πολλοί απ όσους βασανίστηκαν, οι συγγενείς εκείνων που δολοφονήθηκαν και η Κύπρος είναι ακόμη δυο κομμάτια.
Με θλίψη και ντροπή, ενδιαφέρθηκαν οι Ρόδιοι να εξακριβώσουν αν ισχύει το έγγραφο που παρέλαβαν και μέχρι τώρα δεν τα έχουν καταφέρει. Η μόνη σίγουρη πληροφορία είναι πως τον Αύγουστο 2009 πλειοψήφησε η πρόταση στο δημοτικό συμβούλιο Ναυπλίου. Η συνέχεια και η τελεσίδικη επικύρωση αναζητείται ακόμη, καθότι άλλες πληροφορίες λένε πως το απέρριψε η Περιφέρεια.
Εδώ, θα μας πείτε, μια συνοικία ολόκληρη δεν έχει ονόματα δρόμων και θα βρουν άκρη με το όνομα του δικτάτορα; Αλλά το ένα είναι θέμα «στοργής» του δήμου στη λειτουργική καθημερινότητα μέρους των δημοτών ενώ το άλλο πρόκληση και βαριά προσβολή στο δημοκρατικό φρόνημα ολόκληρης της πόλης και του νομού.
Ποιοι αποφάσισαν να δώσουν το όνομα μιας παρόδου 50-100 μέτρων σε έναν δικτάτορα και γιατί;
Παραδέχονται πως ο λαός κάνει λάθος που τους εκλέγει, οπότε δεν χρειαζόμαστε τη δημοκρατία αλλά μια χούντα που θα μας απαλλάξει από την ευθύνη να ψηφίζουμε γκεσέμια σαν αυτούς;
Μήπως δεν ξέρουν ιστορία, ή τους είναι αδιάφορες οι μαύρες σελίδες της Ελλάδας;
Ίσως επειδή ο Μεταξάς έκανε την Ακροναυπλία «στρατόπεδο κράτησης» και βασανιστηρίων; Τον καμαρώνουν που πρόσθεσε μια ντόπια φυλακή στις πολλές άλλες που άφησαν τα κόκαλά τους έως και πρώην πρωθυπουργοί; Ή επειδή παρέδωσε τελικά τους αντιφρονούντες φυλακισμένους, στους ομοϊδεάτες του ναζί καταχτητές οπότε χάθηκαν και τα προσχήματα;
Ακούστηκε τότε από έναν πρόεδρο κάποιου Kέντρου -διασκεδάσεως; σοφίας; θα σας γελάσουμε- η γκεμπελική μπαρούφα που λάνσαραν τα τσιράκια του δικτάτορα, πως καθιέρωσε το οχτάωρο. Ξέχασε βέβαια την άλλη, πως ίδρυσε το ΙΚΑ. Συνήθως οι ράδιο-χούντα τις λένε και τις δύο μαζί για να φαίνονται πολλές.
Επειδή τίποτα από τα δύο δεν συνέβη να βάλουμε μια τάξη;
Το οκτάωρο είχε ήδη καθιερωθεί δεκάξι ολόκληρα χρόνια πριν βρεθεί ο Μεταξάς στην εξουσία. Κι αυτό το έκανε ο Βενιζέλος, κυρώνοντας νομοθετικά τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας με τον νόμο 2269 του 1920. Ακολούθησαν έκτοτε πολλά διατάγματα που διεύρυναν την αναφορά σε χώρους εργασίας και ένα έφερε κι ο Μεταξάς.
Το ΙΚΑ; Τον ιδρυτικό νόμο του ΙΚΑ 5733 τον έφερε πάλι ο Βενιζέλος και ψηφίστηκε από τη Βουλή το 1932. Τον είχε επεξεργαστεί ο σοσιαλιστής πολιτικός Αλέξανδρος Παπαναστασίου και πρώτος πρόεδρος είχε διοριστεί ο Π. Κανελλόπουλος. Μετά το πραξικόπημα, ο Μεταξάς τον απέλυσε κι έβαλε στη θέση του τον ομόσταυλό του Σπύρο Κορώνη.
Να μη ακούμε και διαβάζουμε γελοίες προπαγάνδες από πρόεδρους κέντρων εξαπάτησης και σύμβουλους διανομής λάσπης, δικής τους παραγωγής.
Αλλά υπάρχει κι εκείνο το «όχι» στο Μουσολίνι, θα πει ο νονός του δρόμου. Αλλά το όχι που είπε ο Μεταξάς στον Άξονα, έχει αναλυθεί επαρκώς από ιστορικούς και ντοκουμέντα. Η διαταγή «ρίξετε δυό ντουφεκιές και υποχωρήστε» μαρτυράει τι είδους «όχι» ήταν το δικό του. Μόνο που ο ελληνικός λαός το εννοούσε κυριολεκτικά και δεν του κανε τη χάρη να αφήσει τους ομοϊδεάτες του να κάνουν καταχτητικό περίπατο. Ένας δικτάτορας δεν εξαγνίζεται επειδή υποκύπτει στη λαϊκή θέληση και λέει ένα υποκριτικό όχι που το υποστηρίζει ο λαός και όχι ο ίδιος. Τα μεσαιωνικά βασανιστήρια, οι εξορίες και οι νεκροί, δεν σκεπάζονται κάτω από Μεταξωτά ναιόχι.
Αγαπητοί σημερινοί δημοτικοί άρχοντες, για κάτι θα μείνετε στην ιστορία. Ή επειδή θα αφήσετε το δρομάκι να επαινεί δικτάτορες και δικτατορίες ή επειδή θα το ξαναβαφτίσετε χθες.
Πετρουλάς Δ. Κώστας
