Η ταραχώδης ζωή και ο μαρτυρικός θάνατος του Αγίου Αγγελή του Αργείου

Στις 3 Δεκεμβρίου η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Νεομάρτυρα Αγίου Αγγελή του Αργείου. Ενός ανθρώπου του οποίου η ζωή δεν ενδείκνυται προς μίμηση για τους Χριστιανούς, ωστόσο ο μαρτυρικός θάνατός του έγινε η αιτία να αγιοποιηθεί. Θεωρείται προστάτης για τους εμπειρικούς ιατρούς, τους παλαιστές αλλά και όσους παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα.

Ο Αγγελής γεννήθηκε στο Άργος το β’ μισό του 18ου αιώνα, και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για το γένος και την ανατροφή του. Ήταν εμπειρικός γιατρός και ζούσε στο Κουσάντασι (Νέα Έφεσσος) της Μικράς Ασίας. Μαρτύρησε στη Χίο στις 3 Δεκεμβρίου 1813.

Η βιογραφία του γράφτηκε από τον ιερομόναχο Νικηφόρο τον Χίο (όπως φαίνεται, με κάποιες δόσεις υπερβολής και μυθοπλασίας):

Μία μέρα ένας άθεος Γάλλος άκουσε τον Αγγελή να μιλάει για την πίστη στο Χριστό και τον χλεύασε. Ο Αγγελής του αντιμίλησε, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να καλέσει ο Αγγελής τον Γάλλο σε μονομαχία.

Του λέει: «Φόρεσε όλα σου τα άρματα και εγώ θα σε αντιμετωπίσω χωρίς κανένα όπλο, μόνο με ένα ξύλο στο χέρι. Θα σε νικήσω και θα σε σκοτώσω με τη δύναμη της πίστης μου» (!).

O Γάλλος δέχτηκε…

Η μονομαχία

Ο Αγγελής πίστευε ότι θέλει να θαυματουργήσει ο Θεός (μέσω αυτού!) και ζήτησε η μονομαχία να γίνει μπροστά στο πλήθος. Όπως αναφέρει ο βιογράφος του: “Μάταια ο ιερέας προσπάθησε να τον αποτρέψει. Όλη εκείνη τη νύχτα την πέρασε προσευχόμενος και την επόμενη κοινώνησε. Ετσι, οπλισμένος με τη θεία δύναμη βγήκε να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του”.

Ο Γάλλος όταν είδε τον Αγγελή κυριεύτηκε από τρόμο και ντροπιασμένος παραιτήθηκε και έφυγε.

Αργότερα ο Αγγελής παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά στον Πρόξενο και του ζήτησε να πιέσει τον Γάλλο να μονομαχήσουν. Ο Πρόξενος αρνήθηκε, υποχρέωσε όμως τον Γάλλο να πληρώσει τα έξοδα για τα έγγραφα που έκαναν.

Αλλαξοπίστησε!

Μετά από αυτά ο Αγγελής εγκατέλειψε την ιατρική καθώς και τις συναναστροφές του με τους ανθρώπους. Τον είχε καταλάβει μελαγχολία και υποχονδρία… Έμεινε στο σπίτι του, μόνο δύο φίλοι του τον επισκέπτονταν και του πήγαιναν τροφή.

Παρά την πίστη του στο Χριστό, το Σάββατο του Λαζάρου του 1813 αρνήθηκε τον Χριστιανισμό και έγινε Μωαμεθανός. Εξαιτίας αυτού τον έστειλαν στην Χίο γιατί πίστευαν ότι είναι τρελός. Εκεί μετανόησε και ξανάγινε Χριστιανός! Έμπαινε στις εκκλησίες και με δάκρυα στα μάτια και χτυπούσε το κεφάλι του στα μάρμαρα του εδάφους ώστε ο κρότος να ακουστεί μακριά (σύμφωνα πάντα με τον βιογράφο).

Ο μαρτυρικός θάνατος

Ο τρόπος με τον οποίο μαρτύρησε ήταν ο εξής: Πήγε και ξύρισε τα γένια του. “Τώρα δεν είμαι Μωαμεθανός, είμαι Χριστιανός” έλεγε. Ακούγοντάς τον οι Τούρκοι, προσπάθησαν να τον διορθώσουν με διάφορους τρόπους αλλά εκείνος κήρυττε πως είναι Χριστιανός. Μετά από αυτά διετάχθη η σύλληψή του την ώρα που μαζεύονταν οι Μωαμεθανοί να προσκυνήσουν στο τζαμί. Θέλησαν να τον ανεβάσουν πάνω στο τζαμί και τότε βλέποντας πως δεν ήθελε, όρμησαν πάνω του και σέρνοντάς τον, τον έδερναν. Εκείνος φώναζε:“Θανατώστε με αυτήν την ώρα, δεν ανεβαίνω στο τζαμί επειδή είμαι Χριστιανός”. Τότε, σιδηροδέσμιο τον έβαλαν σε φυλακή κάνοντάς του άγρια βασανιστήρια.

Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν επί μέρες και, βλέποντάς τον αμετανόητο, τον μετέφεραν στις 3 Δεκεμβρίου 1813 στην τοποθεσία “Βουνάκι” όπου τον αποκεφάλισαν.

Το σώμα του έμεινε εκεί για τρία μερόνυχτα. Πλήθη Χριστιανών πήγαν και πήραν από αυτό, ακόμα και με χρήματα, τρίχες, κομμάτια από τα ρούχα του, κρέας και αίμα για αγιασμό τους! Κάποιοι, έταξαν χιλιάδες γρόσια για να αγοράσουν όλο το σώμα. Όμως επειδή κάποιος ιερέας όρμησε και ασπαζόταν μπροστά στους Μωαμεθανούς το κομμένο κεφάλι του, πέταξαν το νεκρό σώμα στη θάλασσα. Κάποιοι προσπάθησαν τη νύχτα να το βγάλουν αλλά δεν μπόρεσαν.