Γράφει ο Κώστας Καράπαυλος, τοπικός σύμβουλος Ναυπλίου
Τελικά η πρόταση να δώσουμε το όνομα της Ευαγγελίας Δεϊλάκη σε ένα δρόμο της πόλης δεν πρωτολέχθηκε από το “Ανάπλι εμπρός!”. Ας μην έχουν λοιπόν τον φόβο, ότι θα οικειοποιηθούμε το θέμα. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό.
Ας προχωρήσουμε τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα όλοι μαζί. Ας είμαστε και κάπου στην ίδια πλευρά του λόφου. Εμείς θέλουμε να ενώσουμε την κοινωνία στα μεγάλα και όχι να χωρίσουμε. Αντιπαράθεση σε αυτά που διαφωνούμε ναι. Αλλά σε πολιτικό επίπεδο χωρίς προσωπικές αντιπαραθέσεις. Χωρίς ψεύτικα προφίλς. Ας βρουν άλλη ευκαιρία να μας κατηγορήσουν. Τόσα και τόσα λέμε και προτείνουμε. Κάποια λάθη θα κάνουμε για να έχουν το έναυσμα να μας την πουν.
Ήταν τελείως απίστευτο που δεν ψηφίστηκε το θέμα της ονοματοδοσίας. Είναι αστεία η δικαιολογία ότι οι σύμβουλοι της λαϊκής συσπείρωσης είχαν μια διαφορετική άποψη για την ονομασία του συγκεκριμένου δρόμου που ξεκινάει από την πλατεία Σαγιά και διατρέχει το υπέροχο κάστρο της Ακροναυπλίας. Ήταν σαφής η ανακοίνωση της δημοτικής αυτής παράταξης ότι επιθυμούν και αυτοί να τιμήσουν την γυναίκα που έσωσε το ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου, δίνοντας το όνομά της σε κάποιον άλλο δρόμο. Ομόθυμη θα ήταν η απότιση του αναγκαίου σεβασμού στην αρχαιολόγο του Ναυπλίου, έστω και αν η απόφαση ήταν κατά πλειοψηφία.
Ας πάρουν λοιπόν την απόφαση αύριο.
Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι απόλυτα σεβαστή. Εκεί επάνω ήταν οι φυλακές των αριστερών. Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας τους και αυτό το αντιλαμβανόμαστε.
Όμως το κάστρο της Ακροναυπλίας είναι υπέροχο και μοναδικό επειδή είναι διαχρονικό με ιστορία χιλιετιών. Στο κάστρο αυτό διαδραματίστηκαν μέσα στους αιώνες τόσα και τόσα. Ξεχωρίζει το κάστρο τ΄Αναπλιού από τα μεσαιωνικά κάστρα και τους ρομαντικούς Πύργους της Ευρώπης ακριβώς λόγω του ότι εκεί διαδραματίστηκαν μέσα στους αιώνες ένα σωρό γεγονότα
Στο κάστρο αυτό ο αστυνόμος Κλεόπας οδήγησε στην πρώτη του φυλακή του τον Γέρο του Μοριά. Από μια ντάπια του Κάστρου ο κρατούμενος του Καποδίστρια Πετρόμπεης παρακολούθησε την εκτέλεση του γιου του.
Την Πύλη του Κάστρου φιλοτέχνησαν οι ζωγράφοι της εποχής με εικόνες Καθολικών και Ορθοδόξων Αγίων για να σφραγίσουν το τέλος του πολέμου μεταξύ Φράγκων και Βυζαντινών, ονομάζοντας την είσοδο στο Κάστρο ως Πύλη της Ειρήνης. Πουθενά αλλού σε Κάστρο της υφηλίου θα βρει κάποιος Πύλη αφιερωμένη στην ειρήνη και όχι στον πόλεμο. Δεν είναι μαγεία το γεγονός αυτό;
Εκεί και ο Πύργος του Βιλεαρδουίνου, αλλά και ο άγνωστος στους περισσότερους Ναυπλιείς Ναός των Αγίων Θεοδώρων, ο οποίος είναι πλέον πολύ δύσκολα προσβάσιμος.
Εκεί μεγαλούργησε ο αρχιτέκτονας Νίκος Πιτίδης που ανέλαβε τις εργασίες αποκατάστασης των τειχών στις απόκρημνες πλαγιές της Ακροναυπλίας. Σπουδαίοι και οι ριψοκίνδυνοι οικοδόμοι τ΄Αναπλιού πάνω στις ξύλινες σκαλωσιές.
Εκεί δημιούργησε και το κόμμα το μνημείο των αριστερών αγωνιστών με χαραγμένους τους υπέροχους στίχους του Γιάννη Ρίτσου. (“Αγιος αυτός ο χώρος που μαρτύρησαν…. αυτοί που ανένδοτοι αγωνίστηκαν για την ελευθερία……”).
Και που και που βρίσκεις και κάποιους ελάχιστους οπαδούς της τέταρτης διεθνούς να ανηφορίζουν προ το Κάστρο για να βρεθούν στο τόπο που φυλακίστηκαν ο Πάμπλο και ο Παντελής Πουλιόπουλος.
Εκεί στο Φράγκικο τμήμα του Κάστρο και το στρατιωτικό νοσοκομείο που ξετυλίχθηκαν αγώνες ηρωικοί των εθελοντριών αδελφών νοσοκόμων του Ναυπλίου κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κάπου εκεί πίσω από τον ναό των Αγίων Αναργύρων, των ιατρών που δεν χρηματιζόντουσαν για να θεραπεύσουν τους ασθενείς, υπήρχε κάποτε μια ολόκληρη συνοικία των υπαλλήλων των φυλακών. Εκεί τελικά και η συνοικία πολλών Αναπλιωτών.
Αλλά και αυτόν τον σπουδαίο Γερμανό Αρχαιολόγο, τον Σέφερ, που τόσα έχει προσφέρει με τις μελέτες του για το εκπληκτικό μας Κάστρο, δεν τον έχουμε μέχρι σήμερα τιμήσει. Ας δώσουμε το όνομά του στον δρόμο που ξεκινάει από την Πύλη των Τόρων και οδεύει στα ριζά των τειχών της Ακροναυπλίας. Και τέλος πάντων , κάποια στιγμή πρέπει να εκδοθεί και σταΕλληνικά το μεγαλειώδες έργο του.
Δεν ανήκει σε κάποιον ή σε κάποιους η Ακροναυπλία.
Το κάστρο μας διατρέχει την ιστορία.Το κάστρο ανήκει στην ιστορία
Ας ονομάσουμε το δρόμο που διασχίζει το καλύτερο κάστρο της υφηλίου ως “Ευαγγελίας Δεϊλάκη”. Χωρίς μεμψιμοιρίες, πατρότητες, θριαμβολογίες και γκρίνιες και προσωπικές επιθέσεις.
Να περνάει ο δρόμος αυτός μπροστά από το μαγευτικό θεατράκι της Ακροναυπλίας στο οποίο η Αρχαιολογία έχει δώσει το όνομά της
Ας φτιάξουμε ένα μνημείο για τις εθελόντριες νοσοκόμες.
Ας σεβαστούμε την ιστορία της αριστεράς όλων των αποχρώσεων.
Ας επισκευάσουμε τα τείχη.
Ας τιμήσουμε τον Νίκο Πιτίδη και τους ηρωικούς οικοδόμους.
Ας αναστηλώσουμε τον Πύργο του Βιλεαρδουίνου.
Ας απομακρύνουμε τις απαίσιες σωληνώσεις από την Πύλη της τραβέρσας Γκαμπέλο.
Ας φωτίσουμε τα τείχη.
Ας καθαρίσουμε το μονοπάτι που οδηγεί στα ερείπια του Ναού των Αγίων Θεοδώρων.
Ας τιμήσουμε με μια πλακέτα όλους τους αρχαιολόγους που βοήθησαν στην προστασία του Κάστρου.
Ας ανοίξουμε και πάλι την Πύλη του Σαγρέδου.
Ας δημιουργήσουμε έναν Κανονισμό λειτουργίας του αρχαιολογικού χώρου. Είναι αδιανόητο ο πρώτος λόγος να δίδεται στις σύγχρονες τουριστικές εκμεταλλεύσεις. Και έχουν να κερδίσουν οι επιχειρηματίες των ξενοδοχείων αν υπάρχει ο απαραίτητος σεβασμός στην πολιτιστική μας κληρονομιά.
Και τέλος ας δοθεί ένα τέλος στο αίσχος που ονομάζεται παλαιό Ξενία.
Γνωρίζουμε καλά ότι Εφορεία Αρχαιοτήτων έχει τις ευαισθησίες και τις γνώσεις. Ας δώσουμε σε αυτήν την δύναμη και τα μέσα να προτείνει και να προχωρήσει.
Κώστας Καράπαυλος
Τοπικός σύμβουλος Ναυπλίου
