Ένας απλός Αθηναίος πολίτης σταμάτησε στο δρόμο το φιλόσοφο Αναξαγόρα και τον ρώτησε: “Αναξαγόρα, πες μου ένα λόγο για τον οποίο πρέπει να ζει ο άνθρωπος;”. Και εκείνος απάντησε:
του θεωρήσαι τον ουρανόν
και την περί τον όλον κόσμον τάξιν.
Δεν είπε ότι σκοπός της ζωής μας είναι να αποκτήσουμε πλούτη και πράγματα, αλλά να θαυμάσουμε την ομορφιά γύρω μας και μέσα μας. Την ίδια σκέψη, το ίδιο συναίσθημα ακτινοβολεί το συγκλονιστικό ποίημα του Βρετανού ποιητή από την Ουαλία W.H. Davies, υπό τον τίτλο Leisure, που σημαίνει ελεύθερος και ανέμελος χρόνος, θαυμασμός, ρεμβασμός, ονειροπόληση κατά την θέαση ενός φυσικού τοπίου. Είναι ίσως το πιο δημοφιλές και αγαπημένο παγκοσμίως ποίημα της τελευταίας πεντηκονταετίας.
Θα το προσεγγίσουμε μέσω της μετάφρασης του Γιάννη Καρβέλα, και το σχολιασμό του αείμνηστου Διογένη Μαλτέζου. Επί πλέον θα απολαύσουμε το ποίημα στο video που ακολουθεί με τη μουσική, το τραγούδι, τη φυσαρμόνικα του Γιάννη Καρβέλα, το πιάνο του Νίκου Πιτλόγλου και τη φωτογραφική επένδυση της Δέσποινας Μαλτέζου. Το video, μέχρι αυτή την ώρα,έχει 171 χιλιάδες επισκέψεις.
W. H. DAVIES- Leisure
WHAT is this life if, full of care,
We have no time to stand and stare?—
No time to stand beneath the boughs,
And stare as long as sheep and cows:
No time to see, when woods we pass,
Where squirrels hide their nuts in grass:
No time to see, in broad daylight,
Streams full of stars, like skies at night:
No time to turn at Beauty’s glance,
And watch her feet, how they can dance:
No time to wait till her mouth can
Enrich that smile her eyes began?
A poor life this if, full of care,
We have no time to stand and stare.
Ρεμβασμός
Τι είναι η ζωή ετούτη, αν γεμάτοι φροντίδες,
δεν έχουμε καιρό να σταθούμε να θαυμάσουμε.
Καιρό να σταθούμε κάτω από τα κλαδιά
να θαυμάσουμε όσο οι αγελάδες ή τα πρόβατα.
Καιρό να δούμε, όταν περνούμε το δάσος,
τους σκίουρους να κρύβουν τα καρύδια στη χλόη.
Καιρό να δούμε στο λαμπερό φως του μεσημεριού
ποτάμια γεμάτα αστέρια, όπως στον ουρανό τη νύχτα.
Καιρό να στραφούμε στης Ομορφιάς το βλέμμα
και να κοιτάξουμε τα πόδια της, πώς αυτά χορεύουν.
Καιρό να περιμένουμε μέχρι το στόμα της μπορέσει
να εμπλουτίσει το χαμόγελο που τα μάτια της άρχισαν.
Φτωχή είναι η ζωή ετούτη αν, γεμάτοι φροντίδες,
δεν έχουμε καιρό να σταθούμε και να θαυμάσουμε!
W. H. Davies – Μετάφραση: Γιάννης Καρβέλας
Το νόημα του ποιήματος
Ρεμβασμός
Τι αξία θα είχε η ζωή μας, αν δεν είχαμε λίγη ώρα για να ρεμβάσουμε,
αν δεν μπορούσαμε να καθίσουμε κάτω από τα κλαδιά ενός δέντρου
για να ξεκουραστούμε, αν δεν είχαμε μάτια να δούμε την ομορφιά
του δάσους και αυτιά να ακούσουμε τους μυστικούς ψιθύρους του,
αν δε διασκεδάζαμε, βλέποντας το σκίουρο να κρύβει τα κλεμμένα
καρύδια, αν δεν μπορούσαμε να χαρούμε το φως του ήλιου
και να θαυμάσουμε τα αστέρια στον ουρανό, τη νύχτα.
Αν δεν μπορούσαμε να δούμε την ίδια την Ομορφιά
να γελάει και να χορεύει.
Αν όλα αυτά δεν μπορούμε να τα απολαύσουμε, τότε η ζωή μας θα είναι πολύ φτωχιά και μίζερη.
Κείμενο – Διογένης Μαλτέζος
Για πληρέστερη ακρόαση και θέαση πιέστε τη λέξη youtube που εμφανίζεται στην οθόνη αυτού του video.
