Γρηγόριος Καλαμαράς: Ένας Άγιος ( ; ) από την Αργολίδα που δεν εορτάζεται (Υπάρχει προτομή αλλά όχι εικόνα…)

Στον Ορθόδοξο Συναξαριστή, αναφέρεται στον κατάλογο των Αγίων της Εκκλησίας  ο εθνοϊερομάρτυρας μητροπολίτης Άργους και Ναυπλίας Γρηγόριος Καλαμαράς, αλλά αυτό είναι άγνωστο όχι μόνο στους λαϊκούς αλλά και στον κλήρο της τοπικής εκκλησίας. Η ημέρα μνήμης του είναι η 23η Σεπτεμβρίου.

Για τη μνήμη του Γρηγορίου Καλαμαρά δεν γίνεται κάποια λειτουργία ή εκκλησιαστική εκδήλωση. Ενώ δεν έχουν φτιαχτεί αγιογραφίες, έχει φτιαχτεί γι’ αυτόν προτομή: Βρίσκεται στην είσοδο του ναού του Αγίου Πέτρου στο Άργος.

Στο Άργος επίσης, υπάρχει προς τιμήν του οδός με το όνομά του χωρίς ωστόσο να αναφέρεται ότι έχει ανακηρυχθεί Άγιος.

Στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Αργολίδος (που φυσικά είναι η πλέον αρμόδια) δεν υπάρχει αναφορά περί αγιοποίησής του ενώ όπως αναφέρει ο κ. Τάσος Τσάγκος από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού:

“Δεν υπάρχει Άγιος Γρηγόριος Καλαμαράς Μητροπολίτης Άργους και Ναυπλίου, πρόκειται περί λάθους. Ο Ορθόδοξος Συναξαριστής δεν είναι επίσημος χώρος της Εκκλησίας είναι ιδιωτικός (προσωπικός) και πιθανότατα σφάλει. Καλό είναι αν θέλουμε να το τεκμηριώσουμε να ανατρέξουμε στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου”.

Ο Ορθόδοξος Συναξαριστής (saint.gr) αναφέρει για τον βίο του:

Ο Άγιος Γρηγόριος Καλαμαράς ήταν Μητροπολίτης Άργους και Ναυπλίου (1810 – 1821 μ.Χ.) και ανιψιός του προκατόχου του Γρηγορίου (1800 – 1810 μ.Χ.).

Γεννήθηκε το 1769 μ.Χ. στην Αλαγονία Καλαμάτας. Χρημάτισε μητροπολίτης Ερυθρών και κατόπιν Πατρών (1780 – 1799 μ.Χ.). Υπό την ιδιότητα του «πρώην» εκλέχθηκε μητροπολίτης Ναυπλίου και Άργους (1810 μ.Χ.).

Το έτος 1819 μ.Χ. μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Δανιήλ Παμπούκη, ηγούμενο της Μονής του Βράχου Νεμέας. Ο ίδιος δε, έκαμε Φιλικούς τους προκρίτους της επαρχίας του όπως τον Ιωάννη Ιατρού και τους αδελφούς Παπαλεξοπούλου στο Ναύπλιο, τον Ιωάννη Περούκα, τον Σταμάτη Αντωνόπουλο, τους αδελφούς Βλάσση στο Άργος, τον Ιερέα Γεώργιο Βελίνη στο Πλατανίτι, τον Θεοδόσιο Μπούσκο στο Τζαφέραγα, τον Γεώργιο Κακάνη στο Χώνικα, τον αρχιδιάκονό του Αθανάσιο Σολιώτη, τον Ιερέα παπα – Κωσταντή στον Αχλαδόκαμπο.

Η προεπαναστατική εθνική δραστηριότητα του Γρηγορίου έγινε αντιληπτή από τους Τούρκους και γι’ αυτό, με διαταγή του καϊμακάμη της Τρίπολης, κλείστηκε μαζί με άλλους αρχιερείς στις φυλακές της πόλης και υπέφερε τα πάνδεινα, μέχρις ότου από τις κακουχίες, την ασιτία και τα πολύμηνα μαρτύρια πέθανε στις 18 ή 21 Σεπτεμβρίου 1821 μ.Χ.