του Γιώργου Νικολόπουλου
Εκατοντάδες είναι οι καρτ ποστάλ με θέμα το Ναύπλιο, οι οποίες τυπώθηκαν από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι σήμερα.
Η πληθώρα δεν έχει σχέση μόνο με το γεγονός ότι πρόκειται για τουριστική πόλη αλλά λόγω και της ύπαρξης του στρατοπέδου και της ανάγκης των στρατευμένων να στείλουν στα αγαπημένα τους πρόσωπα… Ανακαλύψαμε πολλές που κυκλοφόρησαν με ατέλεια ταχυδρομικής μεταφοράς επειδή απευθύνονταν σε αυτούς.
Σας παρουσιάζουμε 10 από τις ασπρόμαυρες καρτ ποστάλ οι οποίες δεν αναφέρουν χρονολογία που βγήκε η φωτογραφία…
——————————
Tο 1901 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του έφιππου Κολοκοτρώνη που δημιούργησε ο Λάζαρος Σώχος. Χιλιάδες κόσμου παραβρέθηκαν στην τελετή. Δεν μπορούσαν να λείπουν άλλωστε, αφού από το 1884, οι ίδιοι οι κάτοικοι του Ναυπλίου είχαν συγκεντρώσει ένα σημαντικό ποσό για να φιλοτεχνηθεί. Καλοντυμένοι Ναυπλιώτες και Ναυπλιώτισσες με καπέλα και παρασόλ έδωσαν το “παρών”. Στο βάθος αριστερά, διακρίνεται μέρος των τειχών της πόλης, το γκρέμισμα των οποίων είχε ξεκινήσει λίγα χρόνια πριν.
Το μνημείο των Φιλελλήνων ανεγέρθηκε το 1903, στη μνήμη των Γάλλων φιλελλήνων κατά τη διάρκεια της Eπανάστασης. Διακρίνονται τα ψηλά κιγκλιδώματα του μνημείου, αλλά και το κτίριο Ιατρού (μετέπειτα Δημαρχείο, σήμερα έδρα του ΚΕΣ Χάρβαρντ), ο Αη Νικόλας και το καμπαναριό του, το κτίσμα στο Παλαμήδι κά. Η καρτ ποστάλ είναι άγνωστης χρονολογίας.
Το Κυβερνείο του Καποδίστρια και μετέπειτα παλάτι του Όθωνα στην πλατεία Τριών Ναυάρχων (Δημαρχείου), στις αρχές του 20ου αιώνα οπότε βγήκε και η φωτογραφία, ήταν η έδρα της Νομαρχίας Αργολίδας. Σε τμήμα του ισογείου του στεγαζόταν το τυπογραφείο Χριστόπουλου. Κάηκε ολοσχερώς το 1929. Κόσμος ποζάρει στην πλατεία αλλά και στο μπαλκόνι του κτηρίου κοιτάζοντας το φακό, μάλλον έπειτα από σκηνοθεσία του φωτογράφου.
Μπροστά στο Τριανόν δεσπόζει το μνημείο του Δημήτριου Υψηλάντη. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1951. Για να μην κρύβει τη θέα αλλά και να μην εμποδίζει την πρόσβαση μεταφέρθηκε στην πλατεία Τριών Ναυάρχων.
Θέα στο Μπούρτζι από τον προμαχώνα «Πέντε Αδέλφια»
Η καρτ ποστάλ με τον τίτλο «Μουσείον» κυκλοφόρησε μετά το 1935 (μάλλον πριν από τον πόλεμο), καθώς τότε λειτούργησε το ενετικό κτήριο ως αρχαιολογικό μουσείο. Στη χωμάτινη πλατεία και τους δρόμους γύρω από αυτήν διακρίνουμε εκτός από τον πλάτανο και τους ανθρώπους της εποχής να κυκλοφορούν ή να πίνουν τον καφέ τους στα λιγοστά τραπεζάκια. Αριστερά, η πιάτσα των ταξί.
Το παλιό ρολόι στην Ακροναυπλία. Στις 3 Μαϊου του 1944 το ανατίναξαν οι Γερμανοί επειδή εμπόδιζε ένα πυροβόλο που είχαν τοποθετήσει στο ύψωμα. Για την ανατίναξή του είχε γράψει ποίημα (3-5-1944) ο γεν. γραμματέας του Δήμου Εμμανουήλ Τερζάκης. Το σημερινό χτίστηκε μετά την απελευθέρωση (στα σχέδια του παλιού) και λειτούργησε από το 1949 με τον ίδιο μηχανισμό, ο οποίος είχε φυλαχτεί.
Φωτογραφία το Μπούρτζι από το φάρο. Ο συγκεκριμένος βρισκόταν εκεί μέχρι τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ΄50 οπότε αντικαταστάθηκε από τον σημερινό.
Η κάρτα τυπώθηκε το 1933. Άραγε η “βαρκάδα” έχει προορισμό το Μπούρτζι; Οι κωπηλάτες γιατί φορούν ριγέ στολή; Μήπως πρόκειται για κρατούμενους;
Τμήμα της νεότερης πόλης του Ναυπλίου τη δεκαετία του ’60… Μια φωτογραφία στην οποία με λεπτομερή παρατήρηση μπορεί κανείς να εντοπίσει χίλιες δύο πληροφορίες. Οι ράγες του τρένου να φτάνουν ως τους πρόποδες του Παλαμηδιού, ο «Κύκνος» σε μη κατοικημένη περιοχή, βοσκότοποι και περιβόλια πέριξ της Άργους, το μετέπειτα γήπεδο μια αλάνα στη μέση του πουθενά, οι ευκάλυπτοι της Ασκληπιού μέχρι την Ενδεκάτη, τα πρώτα (ελάχιστα) σπίτια με ταράτσες…
