Συνέντευξη με το συγγραφέα Γιάννη Ρούσο (“Τα κβάντα της ελπίδας”)

Συνέντευξη στην Κυριακή Γανίτη (Dominica Amat), στο ιστολόγιο dominicamat.blogspot.com

Ο σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων είναι ο συγγραφέας κύριος Γιάννης Ρούσος. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις του. Το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο “Τα κβάντα της ελπίδας” κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Ελκυστής”. Μπορείτε να το προμηθευτείτε είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο, είτε από το επίσημο site του εκδοτικού.

Πάμε να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας…

– Πώς μπήκε η συγγραφή στην ζωή σας;

– Το πρώτο βιβλίο μου, το οποίο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο «Δωδώνη», το έγραψα κατά τη διάρκεια της θητείας μου. Σε ένα δύσκολο μέρος, ανάμεσα σε πολύωρες βάρδιες, ήταν αυτό που με κράταγε σε εγρήγορση, τις λιγοστές ελεύθερες ώρες που είχα. Το θέμα του, βέβαια, έχει να κάνει με αφορμές που μου είχαν δοθεί τα χρόνια που προηγήθηκαν εκείνης της περιόδου. Όχι με την κατάσταση που βίωνα τότε.

– Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Ελκυστής” το μυθιστόρημά σας, με τίτλο “Τα κβάντα της ελπίδας”. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό; Πώς προέκυψε η ιδέα της ιστορίας του; Πόσος χρόνος χρειάστηκε να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;

– Αφορμή για την κεντρική ιδέα αυτού του βιβλίου ήταν ένας περίεργος εφησυχασμός μέσα σε προβληματικές καταστάσεις, που παρατηρούσα σε πολλές περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Βρισκόταν στο μυαλό μου αρκετά χρόνια, λοιπόν. Η πλοκή της ιστορίας απαιτούσε προσοχή στις λεπτομέρειες, καθώς αυτές συνέδεαν το παρελθόν με το παρόν και εξηγούσαν τα κίνητρα και τους στόχους του κάθε χαρακτήρα. Ολοκληρώθηκε μέσα σε δεκαοκτώ μήνες περίπου, αλλά θα πρέπει να ομολογήσω πως δεν έγραφα πάντα με τον ίδιο ρυθμό, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

– Από το βιογραφικό σας μαθαίνουμε ότι έχετε σπουδάσει Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και συνεχίσατε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Επιστήμη Υπολογιστών. Πόσο εύκολη ή δύσκολη η μετάβαση από έναν καθαρά πρακτικό κλάδο στην συγγραφή;

– Τη δεκαετία του 90, στο Ηράκλειο που σπούδασα Φυσική, υπήρχαν πολλές και δραστήριες πολιτιστικές ομάδες φοιτητών. Αυτό έδωσε στους περισσότερους από εμάς τη δυνατότητα να αναπτύξουμε μια πολύπλευρη δραστηριότητα, πλησιάζοντας την τέχνη, χωρίς να τη θεωρούμε ξεχωριστό κομμάτι από τις σπουδές μας. Δεν πιστεύω πως έγινε κάποια μετάβαση, αφού επιστήμη και τέχνη υπήρξαν κομμάτια της καθημερινότητας μου, σε μια δύσκολη πόλη σαν το Ηράκλειο εκείνης της περιόδου. Το Πανεπιστήμιο Κρήτης, και ειδικά το τμήμα Φυσικής, έχει να επιδείξει καταξιωμένους καλλιτέχνες – κυρίως μουσικούς και ηθοποιούς – που πέρασαν κάποια στιγμή από τους χώρους του, όσο και αν αυτό φαίνεται περίεργο, με μια πρώτη ματιά.

– Έχετε ξεκινήσει να γράφετε το επόμενο βιβλίο σας; Αν ναι, μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια; 

– Αυτή την περίοδο ασχολούμαι με μια σειρά διηγημάτων. Δεν ξέρω, ακόμα, αν οι συνδετικοί κρίκοι μεταξύ τους θα είναι τόσο ισχυροί, για να αποτελέσουν ένα ενιαίο βιβλίο.

– Θα μπορούσατε να προβείτε στην συγγραφή ενός μυθιστορήματος μαζί με κάποιον άλλον συγγραφέα; 

– Πιστεύω ότι θα μπορούσα. Είναι κάτι το οποίο θα με ενδιέφερε, αν υπάρξει μια ενδιαφέρουσα ιδέα που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων των συμμετεχόντων.

– Ποιά η πηγή έμπνευσής σας;

– Τις περισσότερες φορές, αφορμή ήταν κάποια στοιχεία ή προβληματικές καταστάσεις της καθημερινότητας, που θεωρούσα και θεωρώ πάρα πολύ ενοχλητικές. Γύρω από αυτές προσπαθώ να χτίσω μια ιστορία με τελικό σκοπό να υπάρξει η πολυπόθητη ανατροπή, να φωτιστεί ένας διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης της ζωής.

– Γιατί πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;

– Τα βιβλία είναι η πιο πιστή αποτύπωση της ψυχής των ανθρώπων, των σκοτεινών όσο και των φωτεινών σημείων. Τα όνειρα, οι πληγές, οι ελπίδες, οι πόθοι…

– Σαν αναγνώστης, τι είδους βιβλία προτιμάτε να διαβάζετε;

– Μεγαλύτερο ενδιαφέρον για εμένα έχουν τα θεατρικά κείμενα, οι ιστορίες μυστηρίου (δεν εννοώ τα αστυνομικά) και οι συλλογές διηγημάτων. Απολαμβάνω κυρίως τον έντονο ρυθμό, τη γρήγορη εναλλαγή των συναισθημάτων και την κατάληξη που είναι απόρροια της ελεύθερης βούληση των ηρώων του βιβλίου και όχι αποτέλεσμα της μοιρολατρία τους.

– Πόσο εύκολα,ή,δύσκολα αποδέχεται το αναγνωστικό κοινό στην χώρα μας τους νεότερους συγγραφείς;

– Στην Ελλάδα υπάρχει καχυποψία για καθετί νέο, για κάθε αλλαγή. Αυτό συμβαίνει και στη λογοτεχνία. Νομίζω ότι αυτή η δυσπιστία εμφανίζεται περισσότερο, όχι όταν έχουμε να κάνουμε με ένα καινούργιο όνομα, αλλά όταν κάποιος «πειράξει» τα ταμπού, τα θέματα που «πρέπει» να μένουν κρυμμένα και ανέγγιχτα. Τότε είναι που η αποδοχή γίνεται πολύ δύσκολη υπόθεση. Αν ένα κείμενο ενοχλεί, όσο καλογραμμένο και να είναι, αποτελεί πάντα μια πρόκληση.

– Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

– Δεν έχω αγαπημένο συγγραφέα. Έχω πολλά αγαπημένα βιβλία, τα οποία τυχαίνει να έχουν διαφορές μεταξύ τους, στη θεματολογία ή στο ύφος. Αναφέρω τυχαία μερικά όπως μου έρχονται στο μυαλό: Ο Επιστάτης του Πίντερ, τα εκατό χρόνια μοναξιάς του Μάρκες, ο καβγάς των δύο Ιβάν του Γκόγκολ, Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς του Μέλβιλ…

– Τέλος,τί θα λέγατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με την συγγραφή;

– Να το κάνουν, όσο θέλουν και αντέχουν. Ο κόσμος μας έχει ανάγκη τη διάδοση των ιδεών, των απόψεων και των ιστοριών που έχουν κάτι να πουν. Κινδυνεύει, μόνο, από τη «σιωπή» μας.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat

Διαβάστε εδώ την κριτική της Κυριακής Γανίτη για το βιβλίο