Επιστολή στους νέους και τις νέες από τον πρόεδρο του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αργολίδας Φώτη Κολεβέντη
Με ιδιαίτερη αγωνία και ευθύνη απευθύνομαι σε εσάς.
Είσαστε εκείνοι και εκείνες που θα ζήσετε τις κρίσιμες δεκαετίες του 21ου αιώνα.
Δεκαετίες στις όποιες όλα επανατοποθετούνται με δραματικό τρόπο, με αντιφάσεις, με αντιπαραθέσεις, με αντιθέσεις.
Και γι αυτό δικαιολογημένα ζητάτε ειλικρίνεια και ευθύνη, από εκείνους, που διαχειρίζονται το παρόν και σας υπόσχονται το μέλλον.
Και το παρόν και το μέλλον δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται πια με δημαγωγίες, με κούφια συνθήματα. Δεν χωράνε στα παραδοσιακά, στα δεδομένα και πολυχρησιμοποιημένα καλούπια.
Δικαιολογημένα θέλετε να σπάσετε αυτά τα καλούπια.
Δικαιολογημένα θέλετε να απελευθερωθεί ο κοινωνικός και πολιτικός δυναμισμός, που μπορεί να είναι φλέβα δημιουργίας για την κοινωνία, για το λαό μας, για τη χώρα μας.
Αυτά που βλέπετε γύρω σας, αυτά επισημαίνετε να κυριαρχούν μέσα από έναν αγοραίο τρόπο λειτουργίας της πολιτικής ζωής του τόπου, δε σας πείθουν. Δεν σας εμπνέουν. Δεν σας κερδίζουν ως πολίτες για μια καλύτερη ζωή.
Εσείς είσαστε οι νέες και οι νέοι, το πιο πολύτιμο δυναμικό για την ανάπτυξη, για την πρόοδο αυτής της χώρας.
Εσείς λοιπόν που είσαστε το πολύτιμο δυναμικό, για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της χώρας, δεν μπορεί στο ξεκίνημα της ζωής σας να αισθάνεστε εγκλωβισμένοι, απαισιόδοξοι και οι χαμένοι της ιστορίας.
Είναι μεγάλες οι ευθύνες αυτών οι οποίοι διαχειριστήκαν τις κυβερνήσεις της χώρας.
Είναι μεγάλες οι ευθύνες όλων των κοινωνικών, πολιτικών και πνευματικών δυνάμεων αυτής της χώρας.
Γιατί 46 χρόνια μετά την μεταπολίτευση του 1974, εσείς είναι που βλέπετε με τον πιο διορατικό τρόπο ότι μεγαλώνουν οι αποστάσεις μεταξύ της πραγματικής Ελλάδας, και της εικονικής Ελλάδας, που κατασκευάζουν οι επικοινωνιακές κυβερνητικές καμπάνιες.
Για αυτό και πρέπει:
• Να διεκδικείτε ανυποχώρητα τις διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα είναι υπέρ της δημοκρατίας, που θα διευρύνουν την συμμετοχή, που θα διευρύνουν τον έλεγχο, τη διαφάνεια, που θα κερδίζουν την αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία.
• Πρέπει να διεκδικείτε ανυποχώρητα την αποφασιστική στροφή προς την κοινωνία, προς τον άνθρωπο.
• Να διεκδικείτε επίμονα την κοινωνική πολιτική, που θα εξασφαλίζει προστασία, διευρυμένη κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική πολιτική που θα εξασφαλίζει ισόρροπη ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή και διεύρυνση της συλλογικής ευημερίας.
• Να διεκδικείτε επίμονα στο κέντρο του πολιτικού σχεδιασμού για το μέλλον να είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του, η κοινωνία και τα προβλήματά της και όχι τα χρηματιστήρια, τα κέρδη, οι αγορές και οι ανταγωνισμοί που ουσιαστικά λειτουργούν σε ένα πλαίσιο ασυδοσίας σε βάρος όλων εκείνων των κοινωνικών προτεραιοτήτων που θα έπρεπε να κυριαρχούν.
• Να διεκδικείτε ανυποχώρητα και επίμονα τον ιδεολογικό προσανατολισμό της κοινωνίας, τα ιδεολογικά και πνευματικά στηρίγματα της κοινωνίας.
Ακριβώς γιατί σήμερα πολλοί είναι εκείνοι που πρωταγωνιστούν για να προωθήσουν αυτά τα αντιδραστικά, τα συντηρητικά συνθήματα για μια Ελλάδα ξενοφοβική, απομονωμένη, για μια Ελλάδα με φοβικά αντανακλαστικά.
Είναι, λοιπόν, βαρύ το κλίμα που αισθάνεστε εσείς, ως νέες και νέοι…
Βαρύ το κλίμα για την έλλειψη προοπτικής, για την υποβαθμισμένη διαδικασία Παιδείας, Γνώσης, Κατάρτισης.
Βαρύ το κλίμα για την εκτεταμένη κοινωνική ανασφάλεια και περιθωριοποίηση.
Βαρύ το κλίμα γιατί εσείς είσαστε που ζείτε με πιο δραματικό τρόπο την ανεργία να καλπάζει,
την ανεργία να φράζει τους δρόμους της ζωής σας, την ανεργία να περιορίζει τους ορίζοντες των προοπτικών σας.
Σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο, την ώρα που ο διασκελισμός σας περνάει το σύνορο που χωρίζει δύο αιώνες, με την αγωνία και την ευθύνη ότι εσείς θα ζήσετε τον 21ο αιώνα, είναι αναγκαίο να βάλετε μπροστά σας συγκεκριμένε προτεραιότητες.
Ανυποχώρητος αγώνας για τις κοινωνικές προτεραιότητες, για να γίνονται πράξη οι κοινωνικές αξίες, για να αποκτούν περιεχόμενο ζωής τα κοινωνικά ιδανικά της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της ανεκτικότητας, της εργασίας, της κοινωνικής προκοπής, της διαμόρφωσης άλλων σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, άλλων σχέσεων ανάμεσα στον πολίτη και τους θεσμούς, ανάμεσα στον πολίτη και την φύση, ανάμεσα στην κοινωνία και το περιβάλλον.
Ανυποχώρητος αγώνας για μια κοινωνία με ισόρροπη ανάπτυξη, με εσωτερική συνοχή, με διευρυμένη προστασία, με οικολογική εγρήγορση, με ευαισθησία για όλα εκείνα που είναι αξίες κατακτημένες από τους λαούς και τις κοινωνίες, μέσα στην μακρόχρονη πορεία της ιστορικής τους διαδρομής.
Ανυποχώρητος αγώνας για διαρθρωτικές αλλαγές και μετασχηματισμός στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Για μια διευρυμένη δημοκρατία συμμετοχής, ευθύνης. Για μια δημοκρατία ελέγχου και διαφάνειας, αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας, έτσι ώστε το κριτήριο των πολιτικών επιλογών να είναι η κοινωνική προτεραιότητα, έτσι ώστε το κριτήριο της πολιτικής συμπεριφοράς να είναι η κοινωνική και ηθική ευθύνη, γιατί τελικά η όποια δημοκρατία και η όπια πολιτική δικαιώνονται και ολοκληρώνονται στο κοινωνικό και στο ηθικό πεδίο.
Ανυποχώρητος αγώνας για την ιδεολογική στήριξη, για την πνευματική δημιουργία της ελληνικής κοινωνίας του 2020, έτσι ώστε να μην συρρικνώνονται οι δημοκρατικές αξίες, να μην αφυδατώνεται, να μην βγαίνουν μπροστά διεκδικώντας ισχύ οι συντηρητικές αντιδραστικές απόψεις, οι θεοκρατικές αντιλήψεις, μεσσιανικού χαρακτήρα, που είναι η χειρότερη ιστορική και πνευματική οπισθοδρόμηση που θα μπορούσε κανείς να επιφυλάξει στις νέες γενιές.
Η Ελλάδα λοιπόν του 2020, χρειάζεται κοινωνικές προτεραιότητες, διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, ιδεολογικούς και πνευματικούς προσανατολισμούς προοδευτικούς,
αν θέλουμε πραγματικά ο βηματισμός προς ιδεολογικούς και πνευματικούς προσανατολισμούς , πραγματικά να μας πηγαίνει πάρα πέρα.
Να σας ευχηθώ πάντοτε με ανοιχτά μυαλά, με ανοιχτή συνείδηση, με συνέπεια και ευθύνη την συμμετοχή σας στις πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες.
Γιατί χρειαζόμαστε αυτή την ανανέωση της Συνδικαλιστικής και πολιτικής ζωής του τόπου.
Και η ανανέωση της πολιτικής ζωής του τόπου δεν είναι να επικρατούν σήμερα οι επικοινωνιακές τεχνικές, ούτε να επιβιώνουν στο 2020 αντιδημοκρατικές μέθοδοι, δεν είναι να έρχονται σήμερα ως μέθοδοι συμπεριφοράς δογματικές νοοτροπίες που αφορίζουν τη διαφορετική άποψη ή διεκδικούν για τον εαυτό τους την μία αλήθεια.
Η ανανέωση της πολιτικής ζωής του τόπου γίνεται με την μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών και της κοινωνίας, με ιδέες κι αγώνες, με προτάσεις ζωής. Δεν γίνεται με τα φιγουρίνια της κοινωνικής και κοσμικής κίνησης, ούτε από τα παράθυρα των τηλεοπτικών μέσων.
Γίνεται στους ανοιχτούς χώρους της κοινωνίας και της ζωής, εκεί που υπάρχουν τα προβλήματα, εκεί που δοκιμάζεται η συνείδηση και η ζωή του καθενός και της καθεμιάς, εκεί που διαμορφώνονται οι συλλογικότητες και η αλληλεγγύη ως δυνάμεις δημιουργικές ενός σύγχρονου πολιτικου και συνδικαλιστικού κινήματος.
Φώτης Κολεβέντης, πρόεδρος Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αργολίδας
