Άρθρο του Δημήτρη Στρατούλη,
π. βουλευτή και υπουργού,
στελέχους της Λαϊκής Ενότητας,
στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»
Η περίοδος της πανδημίας αξιοποιήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις – και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη – για να λαμβάνονται – εκτός από αναγκαία μέτρα περιορισμού διάδοσης της πανδημίας – και αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα με στόχο να παραμείνουν και μετά.
Η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε το χρόνο της καραντίνας για ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ. Δημιούργησε λίγες ΜΕΘ κι από αυτές τις μισές με δωρεές ιδιωτών, έκανε λίγες προσλήψεις και από αυτές πολύ λίγες μόνιμου προσωπικού και διέθεσε πολύ λίγα από τον κρατικό προϋπολογισμό για την ενίσχυση της έτσι κι αλλιώς πενιχρής χρηματοδότησης του δημόσιου τομέα υγείας. Ταυτόχρονα αξιοποίησε την πανδημία για μία νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και για χαριστικές ρυθμίσεις σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Το 3ο πακέτο Μέτρων, που παρουσίασε ο Πρωθυπουργός,περιλαμβάνει γενικευμένη επέκταση της ελαστικής εργασίας και μειώσεις μισθών στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, δεν περιέχει κανένα αναπτυξιακό επενδυτικό σχέδιο, όταν προβλέπεται ύφεση μέχρι και 12% και επίσημη ανεργία μέχρι 30%. Επομένως, προσεχώς θα έχουμε μία μεγάλη καταιγίδα απολύσεων, περικοπής μισθών, ελαστικής απασχόλησης και μαζικής φτωχοποίησης, πρωτοφανή για τη χώρα μας, ακόμα και με μέτρο σύγκρισης τα πιο σκληρά μνημονιακά χρόνια.
Οι μειώσεις μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα θα συμπαρασύρουν σε αντίστοιχες μειώσεις και στον δημόσιο τομέα, μειώνουν δραστικά τα έσοδα του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων. Η παραγωγική βάση της χώρας δέχεται κι άλλα πλήγματα, μετά από αυτά των μνημονίων.
Η περίοδος μετά την πανδημία του κορωνοϊού, εάν δεν συντελεστεί στη χώρα μας και στον κόσμο μία μεγάλη αντινεοφιλελεύθερη προοδευτική ανατροπή, μπορεί να είναι χειρότερη κι από αυτή που βίωσαν οι λαοί στη μεγάλη κρίση το 1929.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ασκεί αποσπασματική κριτική σε δευτερεύουσες πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς να αμφισβητεί το περιεχόμενο και την κατεύθυνση της.Η επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να τον μετατρέψει σε νέο ΠΑΣΟΚ ολοκληρώνει τη συστημική μετάλλαξή του. Οριστικοποιεί το διαζύγιό του με την Αριστερά. Ένα διαζύγιο, που έτσι κι αλλιώς είχε πάρει απ’ αυτή τον Αύγουστο του 2015, όταν ψήφισε το 3ο μνημόνιο, μετατρέποντας το περήφανο δημοψηφισματικό ΟΧΙ του λαού στα μνημόνια σε ταπεινωτικό ΝΑΙ.
Το διάστημα της πανδημίας τα ιδεολογήματα του νεοφιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς, που μπορεί να ρυθμίζει τα πάντα, του άκρατου ατομισμού, του περιορισμού του κράτους και των ιδιωτικοποιήσεων, δέχτηκαν ισχυρή αμφισβήτηση.
Ωστόσο ο νεοφιλελευθερισμός δεν ανατράπηκε, γιατί αυτό δεν μπορεί να το κάνει ένας ιός, αλλά μόνο οι λαοί, όταν βέβαια αγωνίζονται γι αυτό το σκοπό και όταν υπάρχουν πολιτικές πρωτοπορίες και πλατειά κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, που αναλαμβάνουν να προωθήσουν ένα τέτοιο σχέδιο.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν να βοηθήσουν το λαό εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. εάν κατανοήσουν τις πραγματικές ανάγκες του και αγωνιστούν για την οικονομική ανακούφιση και την επιβίωσή του, συνδυάζοντας τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων στήριξής του με την προβολή μίας εναλλακτικής πρότασης θετικής διεξόδου, σε αντιπαράθεση με τη λιτότητα και τον ευρωμονόδρομο.
Ενός οικονομικού, παραγωγικού και κοινωνικού προτύπου, ριζικά διαφορετικούαπό το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, που γεννά τις κρίσεις και γιγαντώνει τις κοινωνικές αδικίες.Ενός φιλολαϊκού, ριζοσπαστικού αλλά και ρεαλιστικού και εφαρμόσιμου προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης κι ανάπτυξης, που θα στηρίζει τους μισθούς, τις συντάξεις, τα λαϊκά εισοδήματα, τις θέσεις εργασίας, τη δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια, που στο επίκεντρό του θα έχει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Για μία τέτοια ελπιδοφόρα εξέλιξη χρειάζεται να ενταθούν οι κοινωνικοί αγώνες και να υπάρξει ένα ευρύτατο μέτωπο υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων από αριστερές και προοδευτικές, δημοκρατικές αντισυστημικές δυνάμεις. Κυρίως, να προχωρήσει η κοινή δράση και συνεργασία όλων των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση. Η έκταση της νέας οικονομικής κρίσης και η δύναμη ισχύος της επίθεσης στον κόσμο της εργασίας, που θα είναι πρωτοφανής, θα προκαλέσουν κοινωνικές αντιστάσεις και εκρήξεις, που δεν πρέπει ν’ αφήσουμε ακροδεξιές, οπισθοδρομικές και φασιστικές δυνάμεις ν’ αξιοποιήσουν πολιτικά
