2012: Το Ναύπλιο υποδέχεται το Μανώλη Γλέζο και το Στέφανο Ληναίο (του Γιώργου Κόνδη)

Γράφει ο Γιώργος Κόνδης

Τι πικρή ειρωνεία της ζωής για έναν άνθρωπο που σημάδεψε την Ιστορία και χάραξε πάνω της ανεξίτηλα το όνομά του! Το τελευταίο αντίο στο Μανώλη Γλέζο, στη μεγάλη αυτή μορφή του σύγχρονου πολιτικού και κοινωνικού μας βίου, να δίνεται βιαστικά και με το φόβο που καταφέρνει και σπέρνει ένας ιός!

Κανένα όπλο, κανένας φύλακας στρατιώτης, κανένας άγριος βράχος ιερός από αιώνες όπως εκείνος της Ακρόπολης ή ιερός από διώξεις όπως εκείνοι των νησιών της εξορίας, δεν μπόρεσαν να φοβίσουν το Μανώλη Γλέζο. Ναι, η καρδιά και η σκέψη όλων μας ακολουθούσε τον αγωνιστή Γλέζο στην τελευταία του κατοικία, αλλά … η φωτογράφηση της πραγματικότητας έχει κάτι τρομακτικό για το μεγάλο ταξίδι ενός τόσο μεγάλου ανθρώπου-σύμβολο!

Σε έναν κόσμο που βιώνει με τρόμο το θάνατο, ένα θάνατο που δεν γνωρίζει από πού θα έρθει και πως, χάνονται εκείνοι τον κοίταξαν κατάματα και τον καταγέλασαν, του έδειξαν πως είναι πιο δυνατοί. Μόνο η χριστιανική Εκκλησία έχει αντίστοιχο παράδειγμα με τη Σταύρωση και την Ανάσταση.

Ο Μανώλης Γλέζος, ο άνθρωπος που μέχρι την τελευταία του πνοή καταγέλασε το θάνατο, έφυγε βιαστικά και μοναχικά για το μεγάλο ταξίδι, αλλά παρέμεινε το σύμβολο της αντίστασης στο θάνατο σε όλες του τις μορφές. Θα είναι πάντα ανάμεσα σ’ εκείνα τα παραδείγματα που οι κοινωνίες επαναφέρουν στη μνήμη όταν χρειάζονται δύναμη για να ξεπεράσουν θανατικές καταδίκες⸱ όταν χρειάζονται θάρρος για να ανακτήσουν τον ιστορικό τους βηματισμό⸱ όταν το ήθος και η αυταπάρνηση, η προσφορά και η αγάπη στον Άνθρωπο ανακτούν το πραγματικό βαθιά συναισθηματικό περιεχόμενό τους. Είναι η μοίρα των ηρώων να ξεχνιούνται και να επανέρχονται στην κοινή μνήμη όταν οι ανάγκες το απαιτούν. Είναι ο ιστορικός τους ρόλος.

Γι’ αυτό και το τελευταίο αντίο, το τόσο μοναχικό, μπορεί να καλύφθηκε ξανά από τις δεκάδες πανομοιότυπες «ειδήσεις» για τον κορωνοϊό, η ιστορική μνήμη όμως θα επαναφέρει στο μυαλό μας επιτακτικά την ανάγκη να ξεδιπλώνουμε στον ιστό της ελευθερίας τις σημαίες της αδελφότητας, της δικαιοσύνης και της αντίστασης σε κάθε βαρβαρότητα.

«Δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε» : το σύνθημα για τις γερμανικές αποζημιώσεις

Σε μια κατάμεστη αίθουσα του Βουλευτικού στο Ναύπλιο χθες, Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2012, δυο Μεγάλοι της ελληνικής ψυχής, ο ηθοποιός Στέφανος Ληναίος και ο μαχητής Μανώλης Γλέζος, αναθέρμαναν – είκοσι χρόνια τώρα το προσπαθούν – το ενδιαφέρον των πολιτών για το τεράστιο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ίσως η σημερινή κρίση που μαστίζει τη χώρα να βοηθάει στο να γίνονται ορισμένα θέματα επίκαιρα ή κατάλληλα για μια κάποια πολιτική εκμετάλλευση. Όμως, το θέμα των αποζημιώσεων για την γερμανική κατοχή της χώρας δεν είναι ούτε θέμα επικαιρότητας, ούτε καλό προεκλογικό… εύρημα! Είναι ζήτημα προσωπικής και συλλογικής συνείδησης κάτι που τόνισαν με έμφαση και συναισθηματική φόρτιση και οι δυο ομιλητές.

Ο Μανώλης Γλέζος, το παλικάρι που στην κατοχή μαζί με τον Απ. Σιάντα αναρριχήθηκαν στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και κατέβασαν τη γερμανική σβάστικα, αγέρωχος και νέος στη θωριά και την ψυχή παρά τα ενενήντα του χρόνια, προσπαθεί μαζί με πολλούς άλλους, μεταξύ των οποίων και ο Στ. Ληναίος, να αναδείξει σε μείζον εθνικό ζήτημα το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων. Η χώρα μας όχι μόνο πλήρωσε βαρύτατο φόρο αίματος με τις μεγαλύτερες, αναλογικά, ανθρώπινες απώλειες, αλλά έχασε επίσης και τον πλούτο της καθώς τα τραπεζικά διαθέσιμα και ο χρυσός λεηλατήθηκαν από τα κατοχικά στρατεύματα. Και για τα δυο, αντίθετα με ότι συνέβη με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα δεν έχει πάρει καμία αποζημίωση. Όλες οι κυβερνήσεις από το τέλος του πολέμου και μέχρι σήμερα υπέκυψαν στις αμερικανο-γερμανικές πιέσεις και «έθαψαν» το ζήτημα. Πάνω από 3 δις ευρώ εκτιμάται ότι οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα και, όπως χαρακτηριστικά είπε ο Μ.Γλέζος, αν μας τα έδιναν «αυτή τη στιγμή θα τους δανείζαμε, δεν θα μας δάνειζαν».

Ο ομιλητής ανέλυσε με στοιχεία το ζήτημα των γερμανικών οφειλών και κυρίως παρουσίασε τα γεγονότα που λειτουργούν ως τεκμήρια και επιχειρήματα για την διεκδίκηση των αποζημιώσεων. Γράφοντας άρθρα στον γερμανικό και τον διεθνή τύπο, συμμετέχοντας με ομιλίες για το θέμα αυτό στην Ελλάδα και το εξωτερικό, προσπαθεί να κινητοποιήσει τον πολιτικό κόσμο της χώρας και τους πολίτες για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων.

Αν για να κριθούν στη διεθνή αποδεκτή ορολογία, οι ανθρώπινες απώλειες ως ολοκαύτωμα χρειάζεται ένα ποσοστό 10% απωλειών επί του συνολικού πληθυσμού τότε, βροντοφώναξε ο Μ.Γλέζος, ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένα ολοκαύτωμα καθώς από τον πόλεμο και τη γερμανική κατοχή η χώρα απώλεσε το 13,5% του πληθυσμού της. Ακόμα και αυτή η Ρωσία με τα 20 εκ θύματα, στο τέλος του πολέμου βρήκε τον πληθυσμό της μεγαλύτερο απ’ότι στην αρχή του. Αντίθετα, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που το τέλος του πολέμου βρήκε τον πληθυσμό της μικρότερο από αυτόν που είχε στην αρχή. Ο Μ.Γλέζος δεν στάθηκε μόνο στα γεγονότα και την επιχειρηματολογία για τις αποζημιώσεις, αλλά παρουσίασε μια σειρά από προτάσεις που έχουν γίνει για την εξόφλησή τους. Δεν ζητάμε ένα τόσο μεγάλο ποσό να δοθεί άμεσα, τόνισε, αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εξοφληθεί το χρέος. Για παράδειγμα, οι γερμανικές εταιρείες που κάνουν έργα στην Ελλάδα να πληρώνονται από το γερμανικό κράτος ή ακόμα, το γερμανικό κράτος να αναλαμβάνει όλα τα έξοδα σπουδών για όσους φοιτητές θελήσουν να σπουδάσουν στη Γερμανία. Έτσι, μπορεί να γίνει η αποπληρωμή δήλωσε ο Μ.Γλέζος καταχειροκροτούμενος.

Ο Στ.Ληναίος μεταφέροντας στην αίθουσα εικόνες της παιδικής του ηλικίας περιέγραψε την αντίσταση του λαού και τις γερμανικές αγριότητες για τους νεότερους και τόνισε πως η συνείδηση των Ελλήνων πολιτών είναι εκείνη που θα επιτρέψει τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων. Συνεχίζοντας, ο ομιλητής κάλεσε τους πολίτες να αντισταθούν στις πολιτικές πολιτισμικής κατάπτωσης που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Σημείωσε πως η σημερινή κρίση δεν είναι τυχαία και παίρνοντας παραδείγματα από το θέατρο και ιδιαίτερα από το Φεστιβάλ της Επιδαύρου τόνισε με πόσο μεγάλη εμμονή οι «ιθύνοντες» προωθούν μηδενιστικές παραγωγές και παραστάσεις υποπολιτισμού. Η άρνηση σε κάθε τι το ελληνικό, τόνισε ο Στ. Ληναίος είναι μια καλά οργανωμένη πολιτική για την πλήρη υποδούλωσή μας στα υποπροϊόντα του μηδενισμού και της ξενοδουλείας.

Η εκδήλωση ξεπέρασε τις τρεις ώρες με έναν ακούραστο Μ.Γλέζο να απαντάει σε ερωτήσεις και έναν επίσης ακούραστο Στ. Ληναίο να δίνει διαρκώς ερεθίσματα για διάλογο. Την εκδήλωση οργάνωσαν οι συνδικαλιστικές ενώσεις καθηγητών και δασκάλων και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων της Αργολίδας. Στο τέλος της εκδήλωσης, μαζεύτηκαν υπογραφές για το θέμα των αποζημιώσεων και τη δημιουργία μιας αργολικής ομάδας δράσης για το θέμα αυτό.