Γράφει ο Δημήτρης Βαρνάβας, μέλος του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου
Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση κάλεσε γιατρούς, νοσηλευτές και πολίτες να εκδηλώσουν τη διάθεση εθελοντισμού και να εργαστούν για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού.
Όμως, ενώ ο εθελοντισμός από τη φύση του αποπνέει αγαθή διάθεση προσφοράς, έχουμε την αίσθηση πως η κυβέρνηση τον αντιμετωπίζει όπως τον εθελοντισμό των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Πρόκειται για ανόμοια πράγματα.
Είναι άλλης τάξης προσφορά να μοιράζεις κονκάρδες και να κατευθύνεις φίλαθλους στις κερκίδες και εντελώς διαφορετική προσφορά ν΄ αναλαμβάνεις τη διαχείριση ασθενών που πάσχουν από μεταδοτική ασθένεια.
Στην προκειμένη περίπτωση απαιτείται η σύναψη της σχέσης εθελοντή- κράτους με σαφείς όρους που θα αφορούν στα καθήκοντα, τις ευθύνες και την κάλυψη στην απευκταία περίπτωση ασθενούς που θα καταλήξει.
Όμως πριν προχωρήσει η πολιτεία στην αξιοποίηση των εθελοντών οφείλει να εξαντλήσει τις δυνατότητες πρόσληψης τακτικού προσωπικού, πράγμα που μέχρι στιγμής δεν έχει πράξει. Οι αριθμοί που αναφέρει ο υφυπουργός Υγείας στην καθημερινή ενημέρωση φαίνεται πως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και όσοι ζουν την καθημερινότητα των Νοσοκομείων τα αμφισβητούν έντονα και δημοσίως.
Επιπλέον, η επαναφορά συνταξιούχων γιατρών στο σύστημα υγείας συνιστά κίνηση υψηλού ρίσκου και τυχόν απώλεια γιατρού θα προκαλέσει ανεξέλεγκτο πανικό στην κοινωνία.
Η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει πολύ λελογισμένα την εθελοντική προσφορά, κυρίως όμως οφείλει να διεκπεραιώσει με ταχύτατους ρυθμούς τις 940 προκηρυγμένες θέσεις μονίμων γιατρών που παρέλαβε από την προηγούμενη κυβέρνηση, καθώς και τις ανάλογες θέσεις νοσηλευτών και επίσης να προχωρήσει ταχύτατα σε όσες συμβάσεις επικουρικών χρειαστούν, χωρίς να διακόψει καμία λόγω λήξης στους επόμενους μήνες.
