Επιστημονικές ομάδες – ελεύθεροι επαγγελματίες δεν είναι πολίτες β’ κατηγορίας. Απαιτείται κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη

Γράφει ο Παναγιώτης Ψυχογυιός
Οικονομολόγος – λογιστής
Μέλος Συνέλευσης των Αντιπροσώπων Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας
Μέλος Δ.Σ. Επιμελητηρίου Αργολίδας

Σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις επιδοτούν γενναία εργαζομένους, επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σ αυτή την πρωτοφανή κρίση. Μερικές χώρες μάλιστα, χωρίς κιόλας μεγάλο βαθμό δημοσιονομικής ευελιξίας, αναπληρώνουν μέχρι και το 80% του μισθού των εργαζομένων.

Εδώ η κυβέρνηση έδωσε 800 ευρώ για 1,5 μήνα σε μισθωτούς των οποίων οι επιχειρήσεις που δούλευαν έκλεισαν, αρκετές επιχειρήσεις δεν έχουν μπει στους ΚΑΔ ενώ οι τζίροι τους μειώνονται δραματικά, οι εργαζόμενοι σε πληττόμενες επιχειρήσεις είναι αντιμέτωποι με εκ περιτροπής εργασία(μισό μισθό) και οι επιστημονικοί κλάδοι και ελεύθεροι επαγγελματίες (δικηγόροι, μηχανικοί, οικονομολόγοι) εξευτελίζονται με μια δήθεν κατάρτιση για να μπορέσουν μετά από κάποιους μήνες μέσω ΕΣΠΑ και με γραφειοκρατικές διαδικασίες να επιδοτηθούν με 600 ευρώ.

Στο θέμα των επιστημόνων-ελευθέρων επαγγελματιών μάλιστα, μετά την δέσμευση του πρωθυπουργού και των αρμοδίων υπουργών για ένταξη των ελεύθερων επαγγελματιών και επιστημόνων στο βοήθημα των 800 ευρώ, υπήρξε η υπαναχώρηση και ένας άνευ προηγουμένου εμπαιγμός σε επιστημονικούς κλάδους που στερούνται πλήρως και αυτοί τα εισοδήματα τους στην έκτακτη αυτή συγκυρία. Θα ήταν προτιμότερο να εξηγήσουν γιατί δεν θέλουν να επιβαρυνθεί περαιτέρω ο εθνικός προϋπολογισμός, απ το να βαφτίζουν το κρέας ψάρι και να αντιμετωπίζουν τις επιστημονικές ομάδες σαν πολίτες Β κατηγορίας.

Βαθμοί ελευθερίας όμως για περαιτέρω ενίσχυση και πόροι για οριζόντια δημοσιονομικά μέτρα προς όφελος των επιχειρήσεων και των εργαζομένων υπάρχουν. Ειδικά μετά το τελευταίο Eurogroup και την επί της ουσίας παράκαμψη του Συμφώνου Σταθερότητας και τη δυνατότητα που δόθηκε στις χώρες να δαπανήσουν όσα χρειάζεται για την ανάσχεση της κρίσης. Διάθεση για δίκαιη αντιμετώπιση της κρίσης δεν φαίνεται να υπάρχει. Στην αντιμετώπιση λοιπόν της σημερινής πολυεπίπεδης κρίσης και στην άσκηση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν χωρούν ιδεοληψίες. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει άμεσα να αφουγκραστεί τις κοινωνικές ανάγκες και να αλλάξει ρότα όσο είναι ακόμα νωρίς.